Caught (Voltooit)

Hoofdstuk 8

Twin
Ik zie dat hij zich aan het consentreren is. Dan zie ik iets wat ik nog nooit heb gezien. Een paars, zwarte mist komt van Kyle af. De mist slokt Kyle helemaal op, zodat ik hem helemaal niet meer zie. Ik schrik me een ongeluk!

"Kyle? Kyle, wat gebeurt er?" Roep ik.

Geen antwoord.

"Kyle? Kyle! Pleas gaat het goed met je?" Schreeuw ik nog harder.

Ik krijg nog steeds geen antwoord. Ik ben bang, iets wat ik sinds de grote oorlog niet meer gevoeldt heb. Allerlei emoties stromen door mij heen. Angst, woede, verdriet zijn het meest aanwezig. De paars, zwarte mist trekt weg. Als het helemaal is opgelost, staat Kyle er niet meer. In mens- of wolvenvorm! Hij is gewoon weg.

"Waar is Kyle, Sasha?" Vraag ik wanhopig aan haar.

"Geen idee, ik kan hem niet ruiken. Maar ik kan Solan ook niet meer vinden!" Roept ze angstig door mij hoofd. Sasha is altijd rustig, maar nu is ze ook in paniek! Wat moet ik doen?

Kyle
Ik, ik ben een mens! Ik kijk naar mijn poten, die in handen zijn verandert. Ik kijk rond. Ik sta nog steeds op dezelfde plek. Ik zie Twin staan, verloren. Ze lijkt iets aan het zoeken te zijn.

"T-Twin?"

Mijn stem. Het klinkt best anders dan wolvengehuil en gekef. Ze hoort me niet, hoe kan dat? Misschien moet ik harder roepen.

"Twin! Twin, hoor je me?"

Ze geeft nog steeds geen krimp. Ik loop naar haar toe. Ze ziet mij nog steeds niet. Ik leg een hand op haar schouder.

Twin
Ik voel een hand op mijn schouder en draai me om, misschien staat Kyle achter mij. Niemand. Het gevoel van een hand op mijn schouder is er nog steeds.

"Twin?" Hoor ik Kyle roepen in mijn hoofd.

"Kyle, waar ben je?" Vraag ik. Waar is hij? Ik zie hem niet.

"Draai je om." Zegt hij en dat doe ik. Ik zie nog steeds niks.

"Haha, leuk grapje, maar serieus, waar ben je?" Vraag ik lichtelijk geirriteert.

"Wat bedoel je waar ben je? Ik sta echt voor je! Ik leg nu mijn hand op je schouder." Zegt hij. Dat gevoel komt weer terug, maar ik zie hem nog steeds niet.

"Ik voel wel je hand, maar ik zie je niet!" Roep ik in mijn hoofd naar hem. Ik strek mijn hand uit. Ik stuit op iets onzichtbaars.

"Waarom prik je in mijn buik?" Vraagt hij verbaast. "Je kan niet door mij heen, weet je."

"Dat is het probleem, ik zie je niet, ik kijk nu naar niks, behalve dan de boom 4 meter verderop." Zeg ik tegen hem.