Caught (Voltooit)

Hoofdstuk 14

Kyle
Ik voel me erg vreemd. Ik snap niks van dat Luna's wolven gebeuren en Phillipeus laat er ook niks over los. Daar komt ook nog eens bovenop dat ik wil weten hoe ik in mijn menselijke vorm kom en toch gezien kan worden.

"Weet je, ik wou dat eigenlijk gebruiken om te ontsnappen in de kerkers." Zegt Solan opeens.

"Oh ja? Waarom vertelde je me dat niet?" Vraag ik, een beetje prikkelbaar. Waarom moet hij altijd dingen achter zich houden?

"Nou, ik had er niet bepaalt de tijd voor, want we werden steeds onderbroken." Zegt Solan. Wacht, misschien weet Solan wat Luna's wolven zijn.

"Solan?" Vraag ik.

"Wat is er?"

"Nou, ik vraag me af of jij misschien weet wat Luna's wolven zijn." Zeg ik. Ik hoor Solan zuchten, waarom?

"Luna's wolven waren vroeger 6 weerwolven die de maangodin beschermen toen ze nog wel eens op Aarde kwam. Nu zijn er geen meer over, maar ieder van deze weerwolven bezit maar 1 gave in plaats van 3. De gaves zijn vele malen sterker dan de normale weerwolven hebben. De ene was zo snel als een straaljager, de ander was zo sterk dat hij beton kan breken, ga zo maar door."

Wow, dat is eigenlijk best wel indrukwekkend. Maar hoe kan het dat ik 1 van Luna's wolven ben als die niet eens meer bestaan? Dat is toch onmogelijk?

"Eh, Phillipeus zegt dat ik een van Luna's wolven ben." Zeg ik snel.

"WAT?? Dat kan niet, ik zei net dat ze uitgestorven waren, hoe kan jij van alle weerwolven 1 van Luna's wolven zijn?"

Waarom is hij ineens zo gestresst? Misschien heeft hij het voor een keer fout gehad, dat is misschien een les voor hem, de betweter.

"Ik zou het moeten weten, dat we een van Luna's wolven zijn." Zegt Solan. "Hoe weet Phillipeus dat we een Luna wolf zijn?" Vraag Solan dan. Ik slik, nu gaat hij mij nooit geloven.

"Ik vertel je wel het hele verhaal. Nou, ik wordt boos op Phillipeus, want van hem mogen we niet naar mate..." Alleen al door het te zeggen voel ik een steek door mij heen gaan. Oh Twin, waar ben je?

"Ga verder." Zegt Solan, die rondjes loopt in mijn hoofd.

"Ik voel me razend op hem en begin hem in zijn arm te bijten. Het volgende moment hangen we met z'n tweetjes ter hoogte van de boomtoppen." Eindig ik het verhaal. Ik voel me erg vreemd. Net alsof ik een ballon ben waar alle lucht is uit gelopen. Plotselong ruik ik het moeras dichterbij komen. De stinkende geur snijd door de lucht als een met door vlees.

"Ik moet dit even innemen, probeer me niet de mindlinken," Zegt Solan en ik voel zijn aanwezigheid weg edden. Waarom moeten alle rare dingen mij nou overkomen? Eerst was het mijn pack, toen mijn familie en nu ikzelf.

Hoi everyone!!

Sorry voor het korte hoofdstuk, maar ik wilde vandaag iets uploaden. Ik ga denk ik iets minder schrijven deze vakantie, want het wordt erg lastig vor mij om en te schrijven en met mijn vrienden af te spreken.

Ik ga wel schrijven!! Vergeet dat niet!!
Fijne kerst en alvast een gelukkig 2016!!
See ya later!!