Caught (Voltooit)

Hoofdstuk 23

Amy / Twin
"Het is prachtig!" Roep ik uit. Ik en Cloud lopen naar buiten en alles ligt onder de sneeuw.

"Ja hé? Ik hou ook van de sneeuw." Zegt Cloud als hij achter mij aankomt. Hij slaat zijn armen van achter om mijn middel heen en legt zijn kin op mijn hoofd. Hij heeft niet gezien dat ik een stapel sneeuw in mijn handen heb en ik gooi het over hem heen. Verschrikt laat hij mij los en ik ren weg.

"Amy! Ik ga je terugpakken!" Schreeuwt hij. Ik giegel en ren tussen de boomen door, ondertussen in mijn wolf veranderend. Ik sprint tussen de bomen door, ik hoor een grotere wolf achter mij aan komen. Ik ren nog sneller, ik zei toch dat ik die gave had? Ik ren zo hard dat alles aan mij voorbij flitst. Al snel hoor ik geen voetstappen meer achter mij en ik minder vaart. Ik stop bij een betoverent meertje met een waterval (zie foto) en kijk rond. Dit deel van het teritorium heb ik nog nooit gezien! Het is echt prachtig! Ik kan geen enkele voetstappen horen en ik merk dat dit meertje verlaten is.
Plotseling springt iemand op mijn rug en beland ik in de sneeuw. Als ik mijzelf op mijn rug draai zie ik de zwarte wolf van Cloud.

"Ha! Daar had je niet op gerekent, hé?" Zijn wolf grijnst en ik probeer onder hem uit te komen. Het lukt niet, want hij gaat met zijn volle gewicht op mij liggen.

"Ga van mij af!" Gil ik naar hem, wat hem alleen maar meer doet grijnzen. Hij begint mijn snuit af te likken en ik verstar. Dit voelt zo verkeert! Waarom dan? Ik laat hem begaan, hij is mijn mate, waarom beseft mijn geest dat niet?

"Waar denk je aan?" Grijnst hij en hij begint mijn buik te likken. Het nare gevoel verdwijnt en maakt plaats voor een gelukzalig gevoel.

"Waarom laat je hem niet het matingsproces afronden?" Vraagt Cindy. Ja, waarom eigenlijk niet? Mijn lichaam wilt hem, maar mijn geest zegt mij te wachten tot de huwelijks nacht. Ik besluit te luisteren naar mijn geest.

"Cloud? Wil je alsjeblieft stoppen?" Vraag ik netjes. Hij is tenslotte de toekomstige Alpha. Hij stopt en gaat van mij af.

"Wat is er Lunatje?" Vraagt hij. Ik kan hem hier niet buiten houden.

"Cloud, sinds gisteren heb ik steeds een beeld in mijn hoofd. Van een wolf. Hij is zwart met wit en ik voel mij aangetrokken door hem. En ik voel mijzelf steeds schuldig als ik je kus." Zo, het is eruit. Hopelijk reageert hij hier niet al te zwaar op.

Cloud
Dit ga je niet menen. Ze heeft herinneringen aan hem, maar ze kan die zich niet herinneren? What the hell is er toch aan de hand? Ik ga hier een einde aan maken. Ik neem haar nu tot mij, helemaal van mij!
Ik verander terug naar mijzelf. Ik zie haar hetzelfde doen. Ik ga de herinneringen aan hem uit haar gedachte halen en maak daar nieuwe herinneringen van, samen met mij.

"Eh, Cloud, waarom worden je ogen zwart?" Vraagt de stem van Amy. Ik hoor haar nauwelijks en ik ga bovenop haar liggen.

"Cloud, wa..." Ik kus haar, zodat ze stopt met tegenspreken. Ik trek heel voorzichig haar shirt naar boven, zodat mijn handen op haar buik rusten. Ik hoor haar kreunen, maar dat is niet genoeg om mijn wolf te kalmeren. Ik maak ons los uit de kus en kijk haar aan.

"Pleas Cloud, doe het niet." Mompelt ze, maar haar lichaam klampt zich aan mij vast. Ze heeft geen controle meer over haar acties. Mooi zo. Ik til haar op en ren zo snel als ik kan naar het huis van mijn ouders. Gelukkig, ze zijn niet thuis. Ik neem haar mee naar boven en leg haar op bed.

"Cloud, stop..." Haar stem raakt mij nauwelijks en mijn wolf neemt het over. Ik scheur haar shirt en broek los, zodat ze alleen nog maar in haar ondergoed zit. Ze lijlt wel in trance, haar ogen staan wazig. Ze weet niet wat ze doet, compleet nul komma nada. Ze trekt mijn shirt uit en komt tegen mij aanliggen. Ze neemt mijn hoofd in haar handen en kust mij. De kus wordt een zoen, en die zoen wordt steeds heviger. Ik ga op haar liggen en zorg ervoor dat ze niet meer weg kan. Ik voel mijn 'vriend' en ik weet dat het nog even duurt.

Voordat ze van mij is.

A/N: Oh god, Twin! Wordt wakker uit die trance! Dit gaat niet goed!