Caught (Voltooit)

Hoofdstuk 1

Kyle
"Opstaan wolf, we hebben werk te doen!" hoor ik Phillipeus zeggen. Ik kreunde, nog heel even. "Kom wolf, opstaan!" hij begint tegen het hok aan te schoppen. Ik open mijn ogen en staar in de zijne. Hij grijnst. "Goeiemorgen zonneschijn, lekker geslapen?" Vroeg hij met een misselijk maakend lachje dat ik het liefst van zijn gezicht wil halen. "Kijk niet zo boos wolf, ga jij er maar even uit." Phillipeus doet de deur van mijn hok open. Ik ga op mijn poten staan en loop naar de woon- en keuken kamer. "Ik heb net een paar nieuwe brouwsels bereid die je mag uitproberen." hij ging op een stoel aan de ontbijt tafel zitten en begon met eten.

Zo zeg, wat kan die schrokken! Ik hoop dat hij ons niet vergeet.

Mijn wolf Solan jankt van de honger en ik kijk smekend naar Phillipeus. Hij leek het niet eens te merken dus ik laat hem lekker.

Zeg, je vergaat van de honger en dan ga je niet eens vragen?

Sorry ik wil hem niet boos maken

Doe dat dan toch maar!

Ik voelde de aanwezigheid van Solan wegebbe en ik zuchte. Weer een normale dag in het leven van Kyle

Twin
"Pak me dan, als je kan!" Roep mijn broertje Zane. Ik ren achter hem aan. "Ik ga je pakken!" Schreeuw ik naar hem en hij lacht. Dit is mijn favorite onderdeel van de dag. Mijn kleine broertjes en zusje opjagen.

"Twin, kom naar mij." zegt vader via de mindlink.

"Is goed ik kom eraan!" Andwoord ik terug.

"Jongens, ik moet naar papa, blijven jullie bij mama?" Ze knikken alledrie heftig en rennen weg. Ik verander in mijn grijs met bruine wovenvorm en ren naar het grote roedelhuis, waar mijn vader al staat te wachten. Ik verander terug.

"Wat is er?"

"Fight wil je spreken."

"Als het gaat over het uithuwlijken met Cloud, kun je het wel vergeten!"

"Ga in ieder geval met hem praten, anders denkt hij dat ik zijn orders niet opvolg."

Ik keek hem woest aan, maar ging toch naar binnen. Mijn vader is de Béta van de Alpha, dat maakt ons dus belangrijk in de roedel. Alpha Fight wil dat ik met zijn zoon trouw, omdat Clouds mate gestorven is in de oorlog die pas 2 jaar geleden eindigte. Ik wil niet met hem trouwen, want ik weet dat mijn mate nog ergens is, maar niet waar. Ik ben inmiddels bij de Alpha kamer gekomen en klop aan. "Kom binnen hoor ik een zware stem zeggen. Ik doe de deur open.
Ik sta in een kleine kantoorruimte. Achter het bureau zit Aplha Fight en naast hem staat zijn zoon Cloud.

"Ah, je kon dus komen." Zegt Aplha Fight. Ik maakte een kleine buiging.

"Je weet waarom je hier bent."

Mijn voorgevoel klopte dus. "Ja en mijn antwoord is nog steeds hetzelfde."

Alpha Fight zuchte. "Je maakt het alleen maar moeilijk, waarom wil je niet met mijn zoon trouwen?"

Ik keek naar Cloud. Zoals gewoonlijk keek hij in de spiegel en stond hij zijn haren goed te doen en had totaal geen oog voor de situatie. Hem maakte het niet uit met wie hij trouwde, zolang het maar een mooi meisje was en later een goede vrouw.

"Omdat de mate van uw zoon er niet meer is, hoef ik niet gelijk mijn mate op te geven."

"Ah...dus zo zit dat. Ik hoop dat je gedachte verandert, het liefst aan het einde van het jaar nog. Je kunt gaan."

Ik draaide me om en liep de deur uit. Ik was zo boos dat ik niet eens merkte dat Sasha door mijn muur probeerde heen te breken om met me te praten. Gauw haalde ik mijn muur neer.

"He he, eindelijk. Kon het niet wat eerder?"

"Sorry Sasha, ik merkte het niet, ik was zo boos!"

"Dat mag ook, ik wil niet roet in het eten gooien wat betreft je huwlijk..."

"Er komt geen huwlijk tussen mij en Cloud."

"...want ik heb sporen van je mate opgevangen."

Mijn ogen vlogen open van verbazing. "Echt?"

"Heb ik ooit een grapje gemaakt?"

"Nu ik erover nadenk...nee! Kom we gaan hem zoeken!"

Ik had niet door dat mijn vader me riep. Hij stond naast me en schreeuwde ongeveer in mijn oor.

"Hé, hoor je me?"

"Sasha heeft sporen van mijn mate gevonden! Ik ga hem zoeken!"

"Liefje...weet je het zeker? Ik bedoel...Cloud is nog niet zo slecht."

Hoe kon hij dat zeggen?! Boos keek ik hem aan. "Dat Cloud zij matebis verloren kan ik niks an doen, ik wil mijn mate vinden."

"Ik laat je hem 2 weken zoeken, als je hem niet vind, kom je terug en trouw je met Cloud."

Geschrokken keek ik hem aan. "Waarom?"

"Omdat ik dat zeg, hop pak wat spullen in en ga je mate maar zoeken."

Ik ben door het dole heen. Ik ga mijn mate vinden, ik moet en zal mijn mate vinden! Ik ben 16 en de meeste hebben al op hun 12 hun mate al gevonden, zoals Cloud. Maar ik wacht nog steeds geduldig. Ik rende naar ons huis. "MAM??" schreeuwde ik toen ik binnen kwam. "Joehoe, ik ben in de keuken!" hoor ik mijn moeder roepen. Ik ren naar de keuken. Mam staat in een grote pan te roeren.

"Mam, Sasha heeft sporen van mijn mate gevonden en van pap mag ik hem gaan zoeken!"

Mijn moeder stopte met roeren en keek me aan. "Oh liefje, wat ben ik blij voor je, ga gauw wat kleren en spullen pakken, dan maak ik een lunch pakketje voor je klaar."

Ik ren naar boven. Zo te horen zijn mijn broertjes en zusje bij roedelvrienden spelen. Ik ga naar mijn kamer en pak wat kleren en benodigtheden. Ik ren de trap weer af en daar staat mijn moeder al met een pakketje klaar.

"Veel succes lieverd."

Ik omhels haar.

"Bedankt mam, jij ook hier. Ik ben over 2 weken weer terug."

Ik zwaai mijn moeder gedag en ga naar de grens van het teretorium. Ik zucht, verander in mijn wolven vorm en ren weg, op zoek naar mijn mate.

Hoi iedereen, Kyu hier met een nieuw verhaal! Als je het leuk vind leave a comment!! See ya later!