Stitches//L.H.

Chapter 20

Aaliyah Mendes

Το πρωί ξυπνάω χάλια. Είμαι κομμάτια, και νιώθω ότι θέλω να ξεράσω ή κάτι τέτοιο. Μια ζαλάδα μου ήρθε απότομα καθώς σηκωνόμουν όρθια. Ένιωσα χέρια να με κρατάνε, τα οποία απέτρεψαν την αγκαλιά μου με το πάτωμα. Ο πόνος στο κεφάλι μου ήταν μεγάλος. Οι μυς μου πονούσαν αφόρητα και γενικά όλο το σώμα μου ήταν σε άσχημη κατάσταση. Το άτομο που με κράτησε με έβαλε στον καναπέ. Γύρισα το πρόσωπό μου προς το άτομο αυτό και αντίκρισα τα γαλάζια μάτια σαν του ωκεανού. Τα δικά μου καταγάλανα μάτια!

Α:Luke!,ψυθήρισα.
L:Είμαι εδώ καλή μου. Κανείς δεν θα σε πειράξει. Έλα! Σου έφτιαξα πρωινό.
Α:Ευχαριστώ, μα δεν ήταν αναγκη, βρε Luke.
L:Όχι βρε Aaliyah. Σιγά μην σε άφηνα έτσι.
Α:Τι ώρα είναι;
L:9:30
A:Ωχ σκατά! Έπρεπε να είμαι στην δουλειά πριν μισή ώρα.
L:Όχι! Δεν κατάλαβες καλά. Δεν έχει δουλειά μέχρι να συνέλθεις λίγο. Ειδοποίησα την κλινική και πήρες τρεις μέρες άδεια.
Α:Ευχαριστώ πολύ!
L:Παρακαλώ! Κάσε και φάε τώρα!

Έφαγα την μισή βάφλα από αυτήν που μου έφτιαξε ο Luke και ένα χυμό ανάμικτο.
Όμως το κεφάλι μου πονούσε απίστευτα.

Α:Luke;
L:Πες μου.,μου λέει με ένα χαμόγελο προσπαθώντας να μου φτιάξει την διάθεση.
Α:Μπορείς να μου φέρεις από την τσάντα Vicodin; Πονάει το κεφάλι μου.
L:Φυσικά.
Α:Ευχαριστώ πολύ!

Τα πήρα και τα κατάπια. Σε λίγα λεπτά ένιωθα καλύτερα.

L:Καλύτερα;
Α:Ναι.
L:Έχεις όρεξη για κάτι λίγο εξαντλητικό, αλλά ίσως να σε βοηθήσει σε κάτι;
Α:Ίσως. Αναλόγως. Τι είναι;
L:Έλα μαζί μου! Και βάλε καμια φόρμα, κάτι αθλητικό.

VOTE AND COMMENTS!