Chapter 26

305 42 16
                                    

Aaliyah Mendes


Την επόμενη μέρα έδωσα το εξιτήριο στον Luke και φύγαμε μαζί από την κλινική. Θα επέστρεφα κανονικά στην δουλειά μου την ερχόμενη εβδομάδα. Νομίζω θα το χρειαζόμουν ένα διάλειμμα, εκτός από εκείνον τον λόγο τον οποίο δεν θέλω να συζητάω. Μου την έχει σπάσει τα νεύρα ο Jamie. Αν τον ξαναδώ μπροστά μου ή με πειράξει θα κάνω μήνυση. Πραγματικά!

Τέλος πάντων, όπως ανέφερα προηγουμένως φεύγουμε μαζί με τον Luke.

L:Λοιπόν; Τι θες να κάνουμε;
Α:Μαζί;
L:Εμ αν δεν θες δεν πειράζει. Εξάλλου θα είμαι μόνος μου σήμερα.
Α:Ο κολλητός σου;
L:Δουλεύει.
Α:Σοβαρά; Δουλεύει;
L:Ξέρω δεν φαίνεται τέτοιος τύπος.
Α:Τι δουλειά κάνει;
L:Προς το παρόν δουλεύει σε βίντεο κλαμπ, και περιμένει να τον προσλάβουν σε καμιά ποδοσφαιρική ακαδημία για να εκπαιδεύσει παιδιά στο ποδόσφαιρο. Έχει στείλει ήδη αιτήσεις.
Α:Μια χαρά.
L:Ναι.
Α:Ήθελες πάντα να γίνεις μπόξερ;
L:Ίσως.
Α:Τι θα πει αυτό τώρα;
L:Νομίζω. Δηλαδή.. Ξέχνα το!
Α:Οκ.
L:Εσύ;
Α:Τι εγώ;
L:Ήθελες πάντα να γίνεις γιατρός;
Α:Χειρουργός είμαι.
L:Ναι αυτό τέλος πάντων.
Α:Ίσως.
L:Τι θα πει αυτό τώρα;
Α:Νομίζω. Δηλαδή... Ξέχνα το!
L:Μην αντιγράφεις ατάκες μου!, μου λέει με ένα πονηρό χαμόγελο.
Α:Δεν είπα τίποτα., προσπαθώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου με ύφος αθώου.
L:Δεν πιάνει αυτό το ύφος σε μένα. , λέει και με πιάνει από την μέση και με σηκώνει ανάποδα στον αέρα.
Α:LUKE! LUKEEE! ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΩ! L:Ποτέ!
Α:Σε παρακαλώ!!!
L:Δεν υποκύπτω!
Α:Ξέρεις έχω θεά στα αρχίδια σου..
L:Ναι και...;
Α:Σκέψου! Μπες στο μυαλό μου!
L:Το  'πιασα! Το 'πιασα!, απαντάει και με αφήνει κάτω βιαστικά, ενώ κάνει πως προστατεύει τα αρχίδια του. Σκάω στα γέλια, το ίδιο και αυτός.
Τρέχω με φόρα και πηδάω πάνω του. Με πιάνει και μου κάνει σβούρες. Με αφήνει κάτω και εγώ τρέχω και αρχίζει και με κυνηγάει από πίσω. Τα γέλια μας ακούγονται σε όλη την γειτονιά. Προσπερνάμε περαστικούς οι οποίοι και μας κοιτάνε περίεργα. Εγώ καταφέρνω με επιδέξεια να προσπερνάω τους περαστικούς κάνοντας ελιγμούς, αλλά ο καημένος πίσω μου, έπεφτε πάνω τους πολλές φορές με αποτέλεσμα να έλεγε συνεχώς «συγνώμη» και να έτρωγε κατσάδα. Κάποια στιγμή κουράστηκε και σταμάτησε να με κυνηγάει. Πλησιάζω σε έναν ιδρωμένο και λαχανιασμένο Luke και στέκομαι όρθια από πάνω του.

L:Πώς το έκανες αυτό; Γιατί δεν λαχανιάζεις; Αθλήτρια στίβου ήσουν;
Α:Όχι. Και ούτε πρόκειται. Ας πούμε πήγαινα για ποδόσφαιρο για 2 χρόνια, αλλά μετά άρχισα να εξασκούμαι μόνη μου.
L:Εσύ; Ποδόσφαιρο; Aaliyah,είσαι όλο εκπλήξεις!

Του χαμογέλασα. Αυτό το αγόρι ξέρει να με κάνει να νιώθω υπέροχα και κολακεύμενη.

Α:Ξέρεις..Έχω πολλά χρόνια να γελάσω.
L:Να σου πω την αλήθεια και γω το ίδιο. Μόνο ένα κορίτσι με είχε κάνει να γελάω. Και μου λείπει αυτό το κορίτσι.
Α:Και μένα μου λείπει εκείνο το αγόρι.






Και μπουμ! Πρωτο κεφάλαιο του 2016!!
VOTE AND COMMENT!

Stitches//L.H.Where stories live. Discover now