2

1.3K 35 10
                                    

Na een paar lange dagen in de afschuwelijk stinkende trein met bijna geen eten en drinken, ziet Hannah door het kleine gaatje dat ze gevonden heeft, weer huizen en mensen. De trein begint af te remmen. We rijden door een grote poort Auschwitz binnen. Even later staat de trein helemaal stil. Snel worden we eruit gejaagd. Hannah kijkt om zich heen. Ze ziet allemaal mensen keihard aan het werk. Grote barakken. In de verte grote rookpluimen. Wat zouden ze daar doen? We worden opgedreven naar een groot plein en moeten daar in lange rijen gaan staan. Hannah kijkt om zich heen. Wat zou er nu gebeuren? Soldaten komen langs ons lopen. De vrouw die naast Hannah staat zegt: 'ze gaan een controle uitvoeren om de zwakke mensen eruit te halen'. 'Wat gebeurt er dan met hen?' Vraagt Hannah. 'Dat weet ik niet schat' zegt de vrouw. 'hee jullie daar niet praten' zegt een soldaat dreigend 'anders zorg ik ervoor dat jullie niet meer kunnen praten, oke?' We knikken allebei zachtjes. De soldaat duwt de vrouw en mij naar de groep die links op het plein moeten staan. De werkgroep. Ik draai me om en probeer mijn moeder te vinden. Uiteindelijk vind ik haar. De soldaten zijn nog niet bij haar geweest. Dan komt er een soldaat bij haar. Hij wijst naar de andere kant van het plein. 'Nee!' Schreeuwt ze 'mijn dochter!' Ze probeert naar mij toe te komen, maar word tegengehouden. Met een geweer in haar rug word ze de andere kant op gedreven. Tranen stromen naar beneden. Ik hoor haar nog roepen: 'Hannah, weet dat ik altijd van je blijf houden!' Dan verdwijnt ze uit zicht. Ik loop naar een soldaat. 'Meneer, waar gaat die groep heen?' Vraag ik. 'De gaskamers' antwoord de Man nors. En hij loopt weg. Geschrokken blijf ik stilstaan. Gaskamers? Ik voel een hand op mijn schouder. Geschrokken draai ik me om. Het is de vrouw. 'Hee meisje, wat is er?' Vraagt de vrouw 'o, sorry, ik heb me nog helemaal niet voorgesteld. Ik ben Tessa.' 'Hannah' antwoord ik zachtjes. 'Wat is er' vraagt Tessa opnieuw. 'Mijn moeder gaat naar de gaskamers' zeg ik 'ze gaat dood'

AuschwitzWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu