Auschwitz

9

~4 maanden later~
Ik loop terug van mijn werk naar de barak. In de verte klinkt vliegtuiggeronk. Vliegtuigen? Dan gaat het luchtalarm af. Snel duik ik in de sloot die naast de weg ligt en ik zie dat andere mensen dat ook doen. Vliegtuigen scheren laag over en laten hun eerste bommen los. Ik kijk voorzichtig omhoog. Engelse vliegtuigen. Nieuwe vliegtuigen komen aan. Een nieuwe lading bommen vallen op Auschwitz. In de verte hoor ik geschiet van de soldaten in het kamp die de vliegtuigen neer proberen te schieten. Een bom komt vlak naast me neer. Ik duik ineen. De bomscherven vliegen over me heen. Trillend blijf ik liggen. Opeens klinkt een grote knal. Voorzichtig open ik mijn ogen. Een vliegtuig stort neer in het veld. Als hij de grond raakt slaan de vlammen uit het vliegtuig. Dat heeft niemand overleeft. Na een poosje zijn de vliegtuigen weg. Voorzichtig stap ik uit de sloot. Ik kijk om me heen. De fabriek waar ik werkte is verwoest, evenals veel barakken. Luidsprekers die nog werken, roepen over het hele terrein: 'verzamelen op het plein!' Zuchtend loop ik naar het plein. Op het plein aangekomen word ik bij een groep gezet die bij het vliegtuig aan de slag moet. Andere groepen moeten de barakken opnieuw opbouwen. Ons groepje van 10 man loopt in een rij naar het vliegtuig. Daar aangekomen moeten 5 van ons in het vliegtuig lichamen zoeken en de andere 5 moeten nog bruikbare spullen zoeken. Ik word ingedeeld bij de groep die lichamen moeten zoeken. Ik klim het vliegtuig in. Ondertussen zijn de vlammen al geblust. Ik loop richting de cockpit. De deur word geblokkeerd. Ik begin eraan te trekken. Na een tijdje trekken schiet de deur open. Ik kijk de cockpit in. Ik zie 2 ernstig verminkte lichamen liggen. Je kunt niet eens herkennen of het een man of vrouw is geweest. 'Lichamen!' Roep ik naar mijn groepsleden. Een paar van mijn groep komen aanrennen en helpen mij om de lichamen uit de cockpit te halen. We leggen de lichamen op het gras. Ik zie de soldaat die ons bewaakt vol afschuw naar de lichamen kijken. Nadat we nog verder hebben gezocht vinden we nog 1 lichaam. Verder was er niks meer. Ondertussen zijn er brancards aangekomen, zodat we de lichamen mee kunnen nemen. De soldaat begeleid ons door het kamp. We stoppen bij een enorme oven. We moeten de lichamen neerleggen en weer terug gaan naar het plein. Ons werk zit erop.