Auschwitz

5

De volgende morgen voel ik me heel moe en zwak. Ik heb moeite om mijn bed uit te komen en mijn 'ontbijt' laat ik staan. "Kind, wat is er met je?" Vraagt Tessa bezorgt. "Het lijkt wel alsof je geel bent!" Geschrokken kijk ik Tessa aan. "Geel?" Onee, dat kan geelzucht zijn. Toevallig had Hannah een paar jaren terug bij haar moeder in de dokterskliniek dat gezien. Hannah haar moeder was dokter. "Ik moet naar de ziekenbarak!" Roep ik tegen Tessa. Strompelend begin ik weg te lopen. "Kom ik help je" zegt Tessa en ze ondersteund me naar de ziekenbarak. Bij de ziekenbarak word ik gelijk in een bed geduwd en beginnen ze met onderzoeken. Dan krijg ik een kapje op mijn mond en voel ik dat ik langzaam weg begin te zakken.

Ik knipper met mijn ogen. Een fel licht schijnt in mijn ogen. Waar ben ik? Ik kijk om me heen. Ik lig in een bed. Links van me ligt een oude man met gesloten oogleden. Rechts van me staan een paar dokters. 1 van hen kijkt net in mijn richting. "Ze is wakker" word er geroepen. Een vrouw komt op me af gelopen. "Hallo, jij bent Hannah?" Vraagt de vrouw. Ik knik. "Oke, dat zei de vrouw die je hier bracht ook en ik wou het even controleren". Ze glimlacht. "Hannah, je hebt geelzucht. Je zult een aantal weken in de ziekenbarak moeten blijven" zegt ze. Ik knik weer. "Oke" zegt ze en ze geeft me een bemoedigend kneepje in mijn hand.

Het is een aantal dagen later. De deur vliegt open. Een vrouw komt binnenstormen. Eerst schenk ik er geen aandacht aan. Maar als ik nog een keer kijk, herken ik de vrouw. "Mama?" Fluister ik zacht terwijl de tranen over mijn gezicht rollen. Ze ziet me en rent naar me toe en omhelst me stevig. "Hannah!" Fluistert ze schor. "Mama, ik dacht dat je naar de gaskamers was gebracht!" Roep ik uit. "Nee lieverd, om de 1 of andere reden is onze groep niet aan de beurt gekomen" zegt Mama. En we blijven even in een stevige omhelzing liggen. Ik hoor opeens gesnik aan mijn linkerkant. Ik maak me los van Mama. De oude man ligt huilend in zijn bed naar ons te kijken. Het enige wat hij dan zegt is: "ik heb geen familie meer" en hij slaat zijn ogen neer.