Auschwitz

3

Onze groep vertrekt. Zwijgend loop ik naast Tessa. We worden samen met ruim 100 andere mensen in een te kleine barak gepropt. Snel proberen Tessa en ik een plekje te bemachtigen. 'Met z'n 3en op 1 bed!' Schreeuwt de soldaat door de barak. Ik kijk om me heen. Een aantal mensen hebben nog geen plek. Een meisje van ongeveer mijn leeftijd komt naar ons toegelopen. 'Mag ik hierbij?' Vraagt ze zacht. 'Ja hoor' zegt Tessa direct en ik knik instemmend. Ze komt er bij op gekropen. 'Ik ben Tessa'zegt Tessa. 'Sarah' zegt het meisje. Ik steek mijn hand uit. 'Ik ben Hannah' zeg ik. 'waar zijn je ouders?' Vraag ik. 'Gaskamers' zegt Sarah nog steeds zachtjes. Ik slik. 'Mijn moeder ook' zeg ik met een brok in mijn keel. Sarah slaat een arm om me heen en we huilen zachtjes.

Die avond denk ik aan wat Sarah had vertelt. Sarah woonde in Bonn. Ze hadden bijna geen geld. Haar opa en oma woonden bij hun in huis. Op die ene dag kwamen de soldaten bij hun thuis. Ze werden opgepakt. Haar broer probeerde te vluchten, maar is doodgeschoten. Haar opa en oma konden niet snel lopen. Ze werden met een geweerkolf in hun rug vooruitgejaagd. Toen haar opa viel begonnen ze op hem in te trappen. Toen de soldaten hun lolletje hadden gehad, sleepten ze hem over de grond naar de truck en gooiden hem in de truck. Onderweg naar Auschwitz overleed haar Opa aan zijn verwondingen. Toen ze hier aankwamen zijn haar Ouders en Oma naar de gaskamers gebracht. Hannah ziet Sarah gezicht weer voor zich. Huilend en vertrokken van Afschuw toen ze het vertelde. Zuchtend draait Hannah zich om. Hoe kan je hier ooit slapen, als je deze nare gedachten hebt en er hinderden beestjes over je lichaam kruipen en in deze ijzige kou. Langzaam zonk Hannah toch in een diepe onrustige slaap.