Auschwitz

7

Het is enige weken later. Ik ben net uit de ziekenbarak ontslagen. Ik loop terug naar de barak. Als ik binnenkom zie ik Sarah zitten. 'Waar is Tessa?' Vraag ik. Sarah slaat haar ogen neer. Ze fluisterd: 'de soldaten hebben ontdekt dat ze eten stal. Ze hebben haar meegenomen en sindsdien heb ik haar niet meer gezien'. Geschrokken staar ik Sarah aan. Tessa is weg! Misschien is ze dood. Zwijgend laat ik me naast Sarah zakken. De tranen beginnen te rollen over mijn gezicht. Sarah en ik houden elkaar vast en huilen samen over wat ons nog te wachten staat. Vaag zie ik dat alle mensen om ons heen naar ons staren. Maar de tranenmassa laat niet toe dat ik het zien mag.

~een jaar later~
Strompelend loop ik achter Sarah aan, terug naar de barak. In de barak vallen we hongerig aan op ons eten. Veel is het niet. Dat kun je ook wel aan ons lichaam zien. Mager, ingevallen ogen. Je kunt van veel mensen hun botten tellen. Sarah schuift dicht naar me toe en fluisterd in mijn oor: 'ik ga ontsnappen.' 'Wat?' Zeg ik net iets te hard. Mensen om ons heen kijken verstoord op. 'Wat?' Zeg ik nog een keer, maar nu zachtjes 'hoe?'. 'Ik heb een gat gevonden bij het prikkeldraad. Zometeen ga ik. Ik ben het zat om hier te zijn. Ik moet weg' zegt Sarah 'ga je mee?' Ik denk na. 'Nee' zeg ik vastbesloten 'dat durf ik niet'. 'Oke dan ga ik alleen'. 'Sarah, doe het niet alsjeblieft!' Sarah staat op en verdwijnt in de schaduw. Ze roept nog zachtjes: 'sorry' en dan is ze weg. Ik ga liggen op het bed. En wacht huilend af of ik iets hoor. Het blijft stil. Plotseling breekt er een hels kabaal los. Blaffende honden, geweerschoten, rennende mensen, een alarm en zoeklichten die Sarah zoeken. Na ee klein poosje klinkt er gejuich. Ik hoor een plof tegen de barak. 'Jammer van die werkkracht, maar er is weer een jood minder' hoor ik een soldaat zeggen. De adem stokt in mijn keel. Sarah, is er niet meer. Waarom raak ik iedereen kwijt. Mijn moeder is uiteindelijk toch naar de gaskamers gebracht. Mijn vader heb ik nooit meer iets van vernomen. Tessa is weg, Sarah is weg. Nu ben ik helemaal alleen.