KARIM:
Ik word wakker, vandaag komt Hamza bij ons eten. Hamza en Amira kennen elkaar echt goed ze zaten bij elkaar in de klas. Ik kleed me om en ga zoals gewoonlijk naar werk. Op werk aangekomen, loop ik naar mijn kantoor en zie dat mij deur al open is. "Hoe kan dit nou? Wie is mijn kantoor in geweest?" Ik loop naar binnen en zie Bouchra achter mijn bureau zitten. "Wat doe jij hier en hoe ben je hier binne gekomen?" vraag ik haar op een boze manier. Ze loopt op me af en fluisterd in me oor; "Dat doet er niet toe, ik wou je een beetje verrassen dus heb je kantoor een beetje opgeruimd." Hier heb ik dus echt geen zin in, ze weet toch wel dat ik een vrouw heb? Er staat nog een foto van haar op mijn bureau. Ik negeer haar en loop naar mijn bureau. "Waar is de foto van mijn vrouw?" Vraag ik haar boos. "Ach Karim toch? Haar zie je thuis al de heledag, waarom ook nog een foto van haar op werk?" En hier word ik dus echt chagrijnig van. Wat wilt ze van mij joh? Ze loopt mijn kantoor uit. Zo gelukkig ze is weg, wat denk ze wel niet zomaar de foto van Amira weg halen. Ik loop wat rond door mijn kantoor en plots zie ik de foto van Amira in de prullenbak. En dit heeft mij nu echt boos gemaakt, ik drink snel mijn koffie op, en ga haar direct ontslaan bedenk ik me. Ik neem een paar slokjes van mijn koffie en voel alles om me heen draaien. "Wat gebeurd er met me?" Plots sluit ik me ogen en val weg.
BOUCHRA:
Ik loop de kantoor weer in en zie Karim met gesloten ogen op zijn stoel zitten. Zo het is me gelukt. Ik rol de stoel met Karim erop naar de lift. Eenmaal beneden aangekomen kijken mensen me een beetje raar aan "Ja Karim is wat lui eh, nu die een assistente heeft kan die er goed gebruik van maken" roep ik zo geloofwaardig naar de mensen die ons aan kijken. Snel rol ik de stoel naar de garage en pak de autosleutels uit zijn zak. Ik stap de auto in en zet karim achter. Jeeetje wat is hij zwaar zeg. Ik wil net de auto starten en hoor dan plots zijn telefoon af gaan. Ik pak zijn telefoon en zie dat Hamza hem belt. Pfff die lastpak hier heb ik dus geen tijd voor. Ik hang Hamza op, start de auto en rij snel weg naar mijn huis.
HAMZA:
Vandaag ga ik Karim en Amira een bezoekje brengen. Ik heb afgesproken met Karim om eerst langs te gaan bij hem op werk en vervolgens samen met hem naar zijn huis te gaan. Ik bel Karim op, hij gaat 1 keer over en dan word ik plots opgehangen. Hmm dit is toch niks voor hem? Ik besluit om naar zijn werk te gaan, daar aangekomen zie ik zijn auto nergens staan. "Wayouw die flasher, hij is zeker al naar huis gegaan." Ik stap mijn auto weer in en rij naar het huis van Karim en Amira daar aangekomen druk ik op de deurbel.
AMIRA:
Hamza komt vandaag bij ons eten. Hamza en ik waren vroeger beste maatjes, ik kon hem alles vertellen. En via Hamza heb ik trouwens Karim leren kennen. Ik begin alvast aan het bereiden van het eten. Hmm Karim is vandaag best laat, ach misschien moest hij nog op Hamza wachten. Hamza kan nameijk soms wel traag zijn. Plots hoor ik de deurbel gaan, ik loop naar de deur. Ik zie dat Hamza voor de deur staat, en laat hem binnen. "Hee Amira! Lang geleden eh. Waar is Karim die flasher, hij zei dat ik naar hem toe moest komen op werk. Maar die sukkel is gewoon naar huis gegaan." zegt Hamza tegen me terwijl hij naar de woonkamer loopt.
Amira; " Pardon? Karim is helemaal niet huis geweest ik dacht dat hij met jou zou komen?"
Hamza; " Ja dat was onze afspraak, maar ik zag zijn auto niet staan op werk? Amira ik ga even naar de wc we bespreken dit zo wel en dan bel ik hem wel."
Hamza loopt naar de wc en plots hoor ik wat berichtjes binnen komen op zijn telefoon. "Hamza! Je hebt wat berichtjes van Karim, is het goed als ik erop reageer en zeg dat je hier thuis aan het wachten bent?" Schreeuw ik naar Hamza.
"Ja is goed, en zeg tegen hem schiet op man" schreeuwt Hamza vanuit de wc.
Ik open Hamza's telefoon, Hamza heeft geen wachtwoord op zijn telefoon. Ik open hun whatsapp gesprek en lees het volgende.
Karim: "Waarom bel je a sahbi, ik ben met die assistente chick Bouchra van werk. Wollah ze is echt goeie! Ik spreek je morgen wel."
Ook stuurd hij een foto, waarin te zien is dat hij in bed ligt met een meid.
Mijn hart stopte even met kloppen. Ik wist niet wat me overkwam. Hoe kon hij me dit aan doen terwijl ik een kindje van ons draag. Ik zakte in en barste uit in tranen. Hamza komt de wc uit, wast zijn handen en ziet mij op de grond huilen. Hij loopt op me af en komt naast me zitten. "Amira? Wat is er met je? Heb je pijn? Is het je baby?" vroeg hij bezorgd. Ik wou wel op hem antwoorde maar er kwam geen woord uit mijn mond, ik kon niet stoppen met huilen. Ik gaf hem zijn telefoon. Hij keek er geschrokken naar en belde direct Karim op. "Waarom heeft die klootzak zijn telefoon uit?" begon hij uit woede te schreeuwen. "Amira! Het komt goed ik heb jou vroeger beloofd dat als hij jou iets aan doet dat hij met mij te maken krijgt." Hamza helpt me met opstaan en en zet me rusig op de bank neer. "Amira! Weet je ga jij maar eens goed slapen, rust wat uit. Deze stress is niet goed voor je. Ik slaap hier beneden wel op de bank voor het geval dat hij thuis komt." zegt Hamza. Hij bracht me naar boven en en liep weer terug naar benden. Hamza was al altijd zo goed voor me geweest, en heeft me nooit alleen laten staan in moeilijke tijden. Wat was ik blij dat hij vandaag met me was, anders had ik geen idee wat ik moest doen. Met pijn in mijn hart en tranen over wangen viel ik in slaap.
