KARIM:
*triing triiinnng* ik schrok wakker van mijn telefoon die af ging.. Slaperig neem ik de telefoon op zonder te kijken wie het is.. "Ja? Hallo."
Mama: "Salam a weldi? Heb ik je wakker gebeld?"
Karim: " Ja yemma, maar me3liesh! Waarvoor belde je?"
Mama:" Je familie uit belgie komt zo langs, kom je mama even helpen a weldi?"
Karim: " Is goed yemma! Ik kleed me om en kom er direct aan! Beslama!"
Mama:" Yallah shokrane a weldi! Tot straks!"
Ik hing op, nam een snelle douche en kleed me netjes aan. Ik loop naar beneden met flinke hoofdpijn.. Neem wen asprientje in en maak wat ontbijt klaar voor mezelf.. Pfff wat miss ik het ontbijt dat Amira altijd voor me klaar maakte.. Maarja dat kan ik nu wel vergeten.. Zij heeft alles tegen me gelogen.. Ik moet echt stoppe met denken aan haar.. Ik ontbijt snel en rij naar het huis van mijn moeder.. Ik help mijn moeder een beetje met alles klaar leggen.. Want Yasmina is hun gaan ophalen. Mijn tante en haar dochter Souhaila komen een paar dagen hier slapen. Het is echt lang geleden dat ik ze gezien heb. Onze familie maakte vroeger altijd van die grappen dat Souhaila en ik later moesten trouwen. Souhaila is zeker geen lelijk meisje, maar toch zag ik haar eigelijk gewoon als mijn zusje.. Al hadden mijn moeder en tante het anders gewild. *triing triinng* daar ging de deurbel. Ik zie mijn moeder al naar de deur rennen. Ze verwelkomd mijn tante en Souhaila vriendelijk.. "Salam a Karim! Wat ben je groot geworden! Ik heb jou toekomstige vrouw voor je meegenomen!" begint mijn tante al blij te zegge. "Salam ghalti, hahah ik ben al getrouwd." zei ik terug.. "Een getrouwde man die al binnekort gaat scheiden toch?" begon Yasmina zich mee te mengen. "Bemoei je er niet mee" zei ik geirriteerd terug tegen Yasmina. Ik zie dat mijn moeder me een dodelijke blik geeft. "Nou wie weer wordt het wel wat" zegt mijn moeder een een glimlach op haar gezicht.. Toen kwam Souhaila ook te voorschijn. Ik moet wel eerlijk zegge Souhaila is wel echt een mooie meid.. Maar toch niet echt iets voor mij.. Souhaila verschilt ook echt veel met Amira. Souhaila kleedt zich bloot en zit onder de make-up. Ik geef haar een glimlach en loop met de rest mee naar de woonkamer. "Ghalti? Hebben jullie hier een leuke winkelcentrum?" vroeg Souhaila aan mijn moeder. "Ja zeker lieverd, Karim brengt je zo wel na het eten in de auto" antwoordde mijn moeder terug. Ik vind het zeker niet erg om met mijn nichtje mee te gaan, maar mijn moeder bekijkt alles weer anders.. "Tuurlijk, ik ga wel met je mee" zei ik glimlachend. Nadat we hadden gegeten, liep ik naar de deur en riep nog "Souhaila! Ik zit vast in de auto.. Ik wacht daar op je." Ik stapte mijn auto in en wachtte op Souhaila. Samen reden we naar het centrum en gingen we wat winkeltjes langs..
AMIRA:
Ik draaide me om en zag Hamza staan!
Hamza:" Niet schrikken? Ik ben het maar!"
Amira:" Haha sorry, zo dat is lang geleden."
Hamza:" Jajoh, hoe is het nou met jou en Karim"
Amira:" Slecht, wil er liever niet over praten."
Hamza:" Oke, dan is het goed. Maar je weet me te vinden ehh als er iets is."
Amira:" Ja tuurlijk dankjewel Hamza!"
Hamza:" heei hallo daar! Hoe gaat het mijn mij kleine Ahlam, kom is even naar 3amoe."
Hij pakt Ahlam op en begint wat met haar te spelen..
Hamza:" Ik weet niet hoe maar ik had al zo'n gevoel dat je hier zou zijn.. Ik kreeg net een appje dat Karim ook zo naar centrum komt.."
Amira:" Nou dat is fijn voor hem."
Hamza:" Woow kijk daar is.. Dat is toeval precies wanneer ik het over hem heb."
In de verte komt Karim te voorschijn en als ik even goed kijk loopt hij met een meid.. Ze zag er niet uit, ze liep er zo bloot bij met een make-up hoofd.. Deed Hamza dit nou express.. Hadden hij en Karim dit gewoon afgesproken? Wat is dit voor een valse strik..
Ik begon al gauw boos te worden op Hamza.. Mijn bloed begon echt te koken. "Je hebt dit express gedaan, zogenaamd een babbeltje met mij houden zodat Karim hier zou komen met die lelijke hoer" zei ik boos tegen Hamza.. Ik was zo boos dat ik begon te schelden.. En hoe kon Karim zo snel naar een andere meid gaan? We waren eigelijk nog niet eens gescheiden? Misschien in onze gedachtes wel maar niet in het echt?
Hamza:" Amira? Waar heb je het over?"
Amira:" Jij en ik weten beide waar ik het over heb Hamza! Denk je nou echt dat ik zo dom ben?"
Ik zet Ahlam terug in de kinderwagen, pak mijn tassen en loop boos weg richting mijn auto. Ik rij boos naar huis en loop direct naar boven. Direct hoor ik mijn moeder al schreeuwen "Amira! Nu naar beneden komen!! Waar was je? En waarom doe je bij iedereen zo geheimzinnig?" Pfff ik trek het hier echt niet meer telkens dat gezeur hier thuis van iedereen. Iedereen die zich er mee bemoeid, ik word er zo moe van. En allemaal staan ze aan de kant van Karim? En wat doe ik precies verkeerd? Helemaal niks. En toch word ik verklaard als gek. Ik duik samen met Ahlam ons bedje in. Ahlam valt al gauw in slaap. En dan moet ik weer denken aan wat er vandaag eigelijk allemaal gebeurde? Misschien had Ilias wel gelijk? Ik had thuis moeten blijven en misshien ben ik wel de gene die alleen voor problemen zorgt? De tranen beginnen te komen. Hoe kon hij? Nu al een andere meid.. Het deed me zo'n pijn om hem te zien met haar. En dan ook nog die vieze actie van Hamza? Hoe kon hij me dit aan doen? Is dit allemaal dan niet genoeg geweest voor mij? Wanneer stopt al deze ellende? Zo val ik huilend in slaap...
