Η Άλισον με τον Στέφαν είχαν ευτυχώς το δικό τους αμαξι οπότε δεν αναγκαστηκαμε να τους πάρουμε εμείς. Η μαμα μου και ο μπαμπάς μου έχουν φοιτήσει και οι δύο από αυτή την πανεπειστημιουπολη, από εδώ γνωρίστηκαν, οπότε ξέρουν καλά τους δρόμους της περιοχής.
"Υπάρχει ένα εστιατόριο περίπου 5 λεπτά από εδώ, τι λετε;" , είπε η μαμά μου.
"Ναι μα φυσικά θα πάμε εκεί Κάθριν! Θυμάσαι που πηγαίναμε οι δύο μας όταν είμασταν κι εμείς νεοι;" , ο μπαμπάς μου συνηθίζει να μιλάει για εμπειρίες μαζί με τη μαμά στα παλαιότερα χρόνια και μου σπάει άπειρα πολύ τα νεύρα. Ελπίζω να μην αρχίσουν τις νοσταλγίας τώρα γιατί συνήθως όταν αρχίζουν τέτοιες κουβέντες η μαμά καταλήγει να κλαίει γιατί θυμάται τα παλιά...
"Εσείς τι λέτε κοριτσια" ,ρώτησε η μαμά μου.
"Ναι σίγουρα γιατί όχι..." απάντησα τελειως αδιαφορη για το όλο θέμα. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο εστιατόριο θα πάμε να φάμε ή ακόμα περισσότερο δεν με ενδιαφέρει αν είχαν πάει η μαμα και ο μπαμπάς εκεί όταν ήταν νέοι.
Ο μπαμπας στρίβει σε ένα στενό και κοιτάω έξω από το παράθυρο τα κτίρια. Πρέπει να αρχισω να μαθαίνω τους δρόμους σιγά σιγά. Επίσης, πρέπει να βρω μια αξιοπρεπή δουλειά μέχρι να αποφοιτησω για να μπορω να καλύπτω τις ανάγκες μου. Έχω μαζέψει αρκετά λεφτά από τα χαρτζιλίκια που μου έδωσαν όλοι επειδή πέρασα στο πανεπιστήμιο που ήθελαν οι γονείς μου. Προσωπικά εμένα δεν με ενδιέφερε πολύ αν θα πάω στο πανεπιστήμιο που είχαν αποφοιτήσει και οι γονείς μου. Δεν τρελαίνομαι στο να κρατάω τις "οικογενειακες παραδόσεις". Αλλά όλοι με επαινουσαν για τη "δύσκολη προσπάθειά μου". Όμως, αυτό το χαρτζιλίκι το κρατάω για να πάρω αυτοκίνητο γιατί το γεγονός ότι δεν θα έχω την μαμά ή τον μπαμπά να με πηγαίνουν όπου θέλω θα με δυσκολέψει.
Μετά από λίγα λεπτά που φάνηκαν αιώνες φτάνουμε στο εστιατόριο. Είναι ένα παλιό διώροφο κτίριο το οποίο έχει μια τεράστια ταμπέλα που γράφει με φανταχτερά γραμματα: "Η απολαυση". Ας ελπίσουμε ότι όντως είναι απόλαυση γιατί ειλικρινά πεινάω αφάνταστα. Βγαίνουμε από το αμαξι και από πίσω μας παρκάρει και Άλισον με τον Στέφαν. Δεν την είχα για κοπέλα που θα οδηγούσε αυτή όταν θα μπορούσε να οδηγήσει το αγόρι της. Ή μπορεί το περίφημο αγόρι της να μην οδηγεί καν. Ξεφτίλα με λίγα λόγια. Τέλος πάντων, ας μπούμε μέσα να περάσουμε το χειρότερο γεύμα της ζωής μας.
Καθώς μπαίνουμε μέσα ένας νεαρός σερβιτόρος μας δείχνει ένα τραπέζι δίπλα από το παράθυρο για να καθίσουμε. Σκέφτομαι να μην μιλήσω καθόλου κατά τη διάρκεια του δείπνου αλλά μετά θα δεχτώ τα πιο απαισια σχόλια από τη μαμά μου και την Αντζη μαζί. Και ειλικρινά, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κάνεις είναι να του τα ψαλουν η μαμα μου με την Αντζη. ΜΑΖΙ.
Καθόμαστε στο μεγάλο τραπέζι και παραγγελνουμε τι θα πιούμε. Οι γονείς μου παίρνουν κρασί, η Άλισον και ο Στέφαν πορτοκαλαδες και η Αντζη για να το παίξει καλή ως συνήθως παίρνει κι αυτη πορτοκαλάδα. Ξέρω ότι την μισεί. Δεν πίνει πότε αναψυκτικά. Λέει κάνουν κακό στον οργανισμό. Πρέπει να την τραβήξω βίντεο όταν το λέει αυτό το πράγμα. Είναι γελιο και η φάτσα της όταν το λέει είναι σαν να πέρασε απο μπροστά της ένα κοπάδι από ποντίκια. Το λέει με μια έκφραση τόσο αηδιαστική. Αλλά εμένα μου φαίνεται η πιο αστεία έκφραση στον πλανήτη. Κυριολεκτικά σοβαρολογει οταν λέει κάτι τέτοια. Δεν την καταλαβαίνω ώρες ώρες.
Εγώ παίρνω κόκα κόλα όπως πάντα. Δεν πίνω. Τουλάχιστον όχι από θέλησή μου. Στα παρτυ που κάναμε στο λύκειο παίζαμε θαρρος ή αλήθεια ποιος θα πιει ένα μπουκάλι βότκα ή κάτι τέτοιες βλακειες. Το καλό με αυτά τα παρτυ ήταν ότι όλοι είμασταν μεθυσμένοι οπότε δεν μας ένοιαζε με ποιον κάναμε παρέα ή παίζαμε εκείνη τη στιγμή. Γι'αυτό πήγαινα εξάλλου. Η μόνη μου φίλη ήταν η Αντζη αλλά δεν πήγαινε στα παρτυ. Λέει τα παιδιά εκεί κάνουν συνέχεια σαχλαμάρες και βγαίνουν εκτός ελέγχου. Συμφωνω σε αυτό αλλα κάπως διασκεδαζα. Παντα προσεχα βέβαια γιατί τα αγόρι είναι πραγματικά μαλακες όταν είναι μεθυσμένα. Πολλοί προσπάθησαν να μου την πέσουν αλλά δεν τους άφηνα. Μπορώ να πω ότι έχω αρκετές σεξουαλικες εμπειρίες αλλά ότι έκανα το έκανα με άτομα που γνώριζα καλά, και που τα είχα ανάγκη σε μία στιγμή απελπισιας. Πάντως όχι στα παρτυ. Στα παρτυ απλά έπινα. Ούτε ξέρω τι επινα. Απλά έπινα. Φυσικά και οι γονείς μου δεν είχαν ιδέα για όλα αυτά. Παντα με κάλυπτε η Αντζη λέγοντας ότι πήγα σπίτι της και ότι θα κοιμομουν εκεί. Στην πραγματικότητα είχα κοιμηθεί καμιά δεκαριά φορές μόνο. Ή κάποιες άλλες φορές η Αντζη ερχόταν και με μάζευε από τα παρτυ, όταν είχα μεθύσει πολύ και της έκανα κλήσεις απλά για να της πω βλακειες.
Αφού παραγγελνουμε και το φαγητό κατά μεγάλη μου έκπληξη η Άλισον μου πιάνει την κουβέντα.
"Και λοιπόν, τι σε ενδιαφέρει να κάνεις όταν τελειώσεις τη σχολή;" σοβαρά τωρα; άλλη ερώτηση δεν βρήκε για αρχη; πρέπει να έχω για συγκάτοικο την πιο φυτουκλα της πανεπιστημιουπολης.
"Θα ήθελα να δουλέψω σε κάποιον εκδοτικό οίκο και έχω βάλει σκοπό να γράψω τουλάχιστον ένα βιβλιο". Προσπαθώ να κάνω σοβαρή τη φωνή μου περισσότερο για να ρίξω λίγη πλάκα αλλά αυτή το βλέπει απολύτως φυσιολογικό.
"Χμμ, πολύ ενδιαφέρον δεν σε είχα για τέτοιο ατομο" Τι είπε μόλις τωραα; Ποια νομίζει ότι είναι;
"Συγγνωμηη!;"
"Θέλω να πω ότι το τελευταίο πραγμα που θα μπορούσα να φανταστώ για σένα είναι το να γράψεις βιβλίο. Δεν φαίνεσαι σαν χαρακτήρας αισθγματικος."
"Εμμ κοίτα, δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, αν θες να τα πάμε καλά απλά μην ξανά σχολιάσεις τον χαρακτήρα μου οκει;" Φαίνεται να την τρόμαξα γιατί ξεροκαταπιε και το βούλωσε. Η Αντζη μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα. Μα φυσικά και θα άκουγε τι λέγαμε. Εγώ της έβγαλα τη γλώσσα και συνέχισα το φαγητό μου. Η ατμόσφαιρα στο τραπέζι συνέχισε με διάφορες εμπειριες των γονιών μου και του Στέφαν με την Άλισον. Φυσικά το επαιζα αδιαφορη μέχρι την στιγμή που πληρώσαμε και φύγαμε. Στην εστία με αποχαιρετησαν οι γονείς μου και η Αντζη, ανταλλάξαμε τα σαγαπω και τις βλακειες και έφυγαν. Έφυγε και ο Στέφαν οπότε έμεινα εγώ και η Άλισον μόνες στο δωμάτιο. Τι ωραία...
"Σήμερα είναι Σάββατο και έχουμε ακόμα μια μέρα για να αρχίσουν τα μαθήματα. Είμαι τόσο ενθουσιασμενη! Εσυ;" σήκωσα τα μάτια μου από το βιβλίο που διάβαζα και μου πήρε λίγος χρόνος να καταλάβω τι είπε μόλις.
"Εμμ οκει. Δεν θα έλεγα ότι είμαι τόσο ενθουσιασμενη." Της είπα τελειως αναισθητα.
"Μα καλά εσύ με τι ενθουσιαζεσαι επιτελους;"
"Για την ακρίβεια με τίποτα."
"Είσαι πολύ περίεργη..."
"Μου το λένε συχνα. Ξέρεις μερικές φορές δεν είναι τόσο κακό." , θα την είχα βρίσει τώρα αλλά είμαι πολύ κουρασμένη για καβγά.
"Ναι ισως να είναι καλό. Τέλος πάντων λέω να κοιμηθώ. Καληνύχτα!"
"Καληνύχτα"
Μετά από κάνα μισάωρο έπεσα κι εγώ για ύπνο. Αύριο είναι Κυριακή που σημαίνει όλη μέρα ξεκούραση. Δεν νομίζω να χρειάζεται να κάνω κάτι. Θα παραγγείλω να φαω για το μεσημέρι. Ελπίζω να μην ενοχλεί την ηλιθια Άλισον.
