BUKE(TÖRE)

BUKE (TÖRE)10. BÖLÜM

-Bölümleri az da olsa düzenledim.Düzenlemeye devam ediceğim.Bilginize.

-Kapagı değitirdim.Kapak yapabilen arkadaşlar bana ulaşsınn.

ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDERİM…

İYİ OKUMALAR…

Uçağın merdivenlerinden tırmanıyoruz.Uçağa gelene kadar Baran’la tartışıp durmuştuk.Şimdi ise tatil bitene kadar bebek yapmamız gerekecek diyecek kesin.Ben malımı bilirim ama acilen çözüm bulmam gerekecek.Artık uçağın içine girmiş
koltuklarımızı arıyorduk.Uçağa ikinci binişimdi.İlkine göre korkum az miktarda kalmıştı.Sonunda koltuģumuzu bulup oturduk.Koltuklar üç kişilikti.Baran cam kenarına oturdu:

-“Cam kenarına ben otursam?”

-“Neden?”

-“Neyse,tamam boşver.”deyip Baran’ın yanındaki koltuğa oturdum.Bana dönerek:

-“Ee,ne zaman başlıyoruz?”dedi.Neyden bahsettiğini anlamayarak kaşlarımı  kaldırdımm.Benim bu halime gülümseyerek:

-“Bebek diyorum.Bebek çalışmalarınana ne zaman başlıyoruz?Ona göre planlamalarımı yapacağım da.”diyerek gülmeye başladı.Ben ise domatese dönmüşümdür herhalde.

-“Öyle bir şey olmayacak.Sen akıllıysan ben dahada akıllıyım.Bir yolunu bulurum ben sen merak etme.Bulunca haberdar ederim.”diyerek zafer gülümsemeni takındım.O sırada yanıma esmer,uzun boylu,yakışıklı bir adam oturdu.Adam elini uzatarak:

-“Merhaba,galiba bu Nevşehir yolculuğunu beraber geçireceğiz.Ben Sergen.”gülümsedim ve elimi uzatıp kendimi tanıtacakken Baran benden önce davranarak Sergen’in elini sıktı.Bana dönerek:

-“Buke,karıcığım sen cam kenarına oturmak istiyordun herhalde?”Kesin beni kıskanıyor bu.’Kıskançlık güven eksikliği değil,sevgi fazlalığıdır.’Gülümseyerek Baran’a döndüm.

-“Hayır,şimdi oturmak istemiyorum.”dedim.Sergen:

-“Kocanız sizi fazlasıyla kısyanıyor bencede cam kenarına oturun.”dedi.Baran’a bakarak:

-“Bencede fazlasıyla kıskanıyor ama cam kenarına oturmak istemiyorum.”diyerek gülümsedim.Baran ayağa kalktı kolumdan tutarak:

-“Bak manzara da çok güzel.”diye dişlerinin arasından söylendi ve beni kendi yerine oturttu.O da benim yerime oturdu.

-“Ben burada oturmak istemiyorum.”diyerek yakındım.

-“Hayır,burada oturacaksın.Bitti.”oflayarak camda dışarıyı seyretmeye başladım.

                      ---

20 dakikadır boş boş dışarıyı seyrediyorum.Baran ise başını geriye yaslanmış uyuyordu sanırsam.Nevşehir’de nereleri gezeriz bilemiyorum ama şirketi kontrol edeceğimiz kesin.Nevşehir‘e ilk defa gidiyorum.Merak duygum az da olsa vardı.Ve ben neler düşünüyorum sonra da düşünebilirim bu konuları.Acilen bebek için çözüm bulmam gerekecek.Ve uçağın inmesine sanırsam 30 dakika var.

                       ---

Yaklaşık 10 dakikadır düşünüyorum ama bir sonuç elde edemiyorum.Şuan sınavda yapamadığım soruyu en sona bırakmış,son dakika bulacakmiş gibi hissediyorum.Ve Baran’ın duygularından emin olmam gerekecek.Ona azda olsa hoşlantı duyuyorum.Hatta kendime bile itiraf edemesemde seviyorumdur.Kafam çok karışık .O benim hakkımda ne düşünüyor bunuda merak etmiyor değilim.Bunun için emin olmam gerkecek.Yanımdaki Baran’ı dürttüm: