You Got Me [GOT7 Fanfiction]

11th

Mukha akong sabog dahil kinulang nanaman ako sa tulog. Paulit-ulit kasing nagpe-play sa utak ko yung sinabi nung Jiho na yun! Naiinis ako sa kanya!

Nilinis ko na ang dorm ng GOT7, I even re-organized everything pero hindi ko pa rin yun makalimutan! Ano bang problema nya?! At ano din bang problema ko?! Bakit ko ba iniisip yun?!

Nakaupo lang ako ngayon sa sofa at nagmumuni-muni, ayokong nang pumasok sa kwarto nila dahil baka makatulog nanaman ako. I tried my best not to sleep para pag dating nila ay maabutan nila ako. Baka isipin nila hindi ko na ginagawa ng maayos ang trabaho ko.

Binuksan ko muna ang TV, Pororo ang palabas.

Maya-maya dumating na sila. "Hey, Caitlin!" bati saakin ni Jackson pag pasok niya. Ang ingay nitong isang 'to!

Pumasok na silang lahat, pinagmasdan ko lang sila. Kanya-kanya sila ng pag-aayos ng gamit. Infairness, hindi na sila burara.

Tinabihan ako ni Bambam, "Pororo!" sigaw niya kaya biglang nagsilapitan ang lahat at nanood. Ang ingay nila, para silang mga bata.

Pero napapansin ko na this is their way of relaxing. Chatting with each other just like siblings and not groupmates.

I excused myself at pumunta ako sa veranda nila, I need fresh air.

Napaisip ako, what if I was one of their fangirls, what would I do?

"Missing someone?" I heard Jackson ask. Yes, I do miss my family but he doesn't need to know it so, "Wala, nagpapahangin lang." I replied.

We just stood there, watching the sun go down. "Jackson, kung normal na tao ka lang, anong gusto mong gawin?" I suddenly asked.

Natawa siya ng sobra. Mas nakakatawa ang tawa niya sa personal kesa sa tawa niya sa Youtube.

"Am I not normal?" he asked. I rolled my eyes, "I mean, paano kung hindi ka kpop star. Ano yung bagay na gusto mong gawin?" I repeated.

He looked at the orange sky, then smiled. "Gusto kong mag-grocery shopping." sagot niya. Napakunot ang noo ko. Grocery shopping?

"Kasi, naalala ko nung bata ako. I used to shop with my mom. I have the chance to grab anything I want from the candy isle," I can't help but stare and listen to him.

"Ngayon kasi, yes we do shop groceries pero, hindi mawawala ang guards at paparazzi. Hindi maenjoy yung pamimili kasi nagmamadali. Unlike when I was young, I had all the time to choose any food I want."

"Pwede mo ba akong samahan?" I asked him when I realized na paubos na rin ang stocks namin ni Aya. He turned to me then held my shoulders, "Talaga?" he asked with excitement on his eyes. I nodded with a smile.

"Pwede ba kaming sumama?" narinig kong tanong ni Jaebum na nakasandal sa pinto kasama ang iba pa.

We gathered on the living room. It's almost 7 p.m. I think it's safe to get these monkeys out. Pero, delikado parin.

Naisip kong isuot nila yung facemasks, shades at caps nila pero naisip ko, hindi nila mararamdaman na normal lang sila kung ganun.

"Okay, hmm. Let's play pretend." I said, na talaga namang pinagtaka nila. "I am the little sister." sabi ko habang itinatali ang buhok ko in high pigtails. Mukhang hindi parin nila ako magets.

Ayokong sabihing magdisguise sila, dahil siguradong pagod na sila kaka-disguise. I want them to think that this is just a game.

Hinila ko si Yugyeom at pinatayo sa tabi ko, I grabbed a black marker. "Yugyeom will be my grandfather," I said as I draw wrinkles and lines on his face.