"Gaga ka, gaga ka, gaga ka! Alam mo bang nag-alala ako ng sobra?" salubong saakin ni Aya. Tulog na kasi siya sa sofa kagabi nung pag-uwi ko. Hindi ko na siya ginising dahil mukhang napagod siya kaka-surf ng internet at kaka-stalk sa mga alien.
"Gaga ka din! Magbibigay ka ng phone, lowbatt naman! Paano kita matatawagan non? Paki-explain please!" sigaw ko. Hindi siya sumagot pero niyakap niya ako. I hugged her back. "Thank God you made it back." bulong niya. "Amen." sagot ko.
Inaya niya ako sa kitchen, dun kami nag-usap. "Alam ni Mom na di ka nakapunta, tanggal ka na daw sa trabaho. Hahanap nalang daw siya ng iba." I sighed, mukhang mahihirapan pa si Tita. "Sabihin mo, ako na bahala. Tatanungin ko nalang si Jiho kung may bakanteng trabaho dito." napalingon si Aya saakin, "Jiho?"
"Oo, yung lalaking nag-assist saatin." I said. "Ah! Yung cute." react naman niya. "Ay tara dito." kaladkad niya saakin sa sofa. Bukas ang laptop niya, "Wala pa kasi teacher ko, stalk natin GOT7!"
Pinakita niya sakin ang isang group photo from Google, "Teka bakit mo tinatakpan yan?" tanong ko habang inaalis yung daliri niya sa nakaharang sa mukha nung isang member. "Because, this is Im Jae Bum. And he is taken by me so hindi na siya available."
Binatukan ko siya, "Gaga, sino ba may sabing pipili ako sa kanila?" she rolled her eyes. "You have to choose one ultimate bias, duh!" this time, I rolled mine. "Hindi naman kasi ako fan, duh!"
Maya-maya, tumawag sa Skype yung teacher niya. "Oh sige, shupi na." she said while pushing me away.
Naisipan kong bumaba muna at tanungin si Jiho para sa vacant job. Mukha namang mabait yung tao.
Pagpasok ko ng elevator, may lumabas from the room na tapat ng room namin. Tumatakbo siya papunta sa elevator so I stopped it from closing.
Napatingin ako sa kanya and it looks like a phreaking ninja, wearing all black and a mask. Except sa gray scarf na suot niya.
Napatingin din siya saakin, "Cai?" it sounded like a guy. It's a he. "What?" paano niya ako kilala? Matagal kaming magkatitigan hanggang bumukas ang elevator at tumakbo siya palabas. Is he a stalker?
Lumabas narin ako habang nakakunot ang noo at nakatingin sa direksyon nung ninja. Napansin ko na nakatayo sa di kalayuan si Jiho at nakatingin saakin. I smiled then I approached him.
"Hi, Jiho." I greeted. "May I help you?" He asked. "Well, I was wondering kung meron pang vacant slot dito? I badly need a job." Mas okay kasi kung di na ako sa kalayuan magtatrabaho, baka mawala nanaman ako at hindi na si JYP ang makapulot saakin.
Bago siya sumagot ay ngumiti muna siya, "Nakilala mo ba yung lalaking nakasabay mo sa elevator?" Umiling ako. "Di mo nakilala kahit sa mata? Hairstyle? Amoy?" I frowned then answered, "No. Kailangan pa ba ng ganyang tanungan?" He looked glad. "Then I have the perfect job for you!"
"Yung dorm na katapat ng dorm nyo ni miss Aya, linisin mo yun araw-araw. Then you'll get paid." My eyes widened, "Yun lang?" Then he nodded assuringly.
"Teka nga, di ba nagtanong lang ako sayo? Bakit ikaw ang nagbigay ng trabaho?" tanong ko. "Di ba obvious? Ako may ari ng dorm." inis na sagot niya. "Ayyyy. Sorry, sir Jiho." sabi ko na nagpangiti naman sa kanya.
"Basta, wag mong sasabihin kahit kanino, kahit kay miss Aya, yung makikita mo sa dorm. Bukas ka nalang mag-start. Maliwanag? Don't tell her that you're working inside the room. That's the only rule. Is it clear?" sabi niya. Hindi ko alam pero tumango nalang ako.
What the phuck. Naalala ko yung biglang pagsara nung pinto, dun pa nanggaling yung stalking ninja. Ano kayang meron sa room na yun? Teka, pwede pa kaya akong mag-back out? Kinakabahan ako! Pero, sayang yung trabaho!
Kagaya ng sabi ni Tita, I am brave just like my mom. So, I have to do this!
Papasok na ako ng elevator nung nakita kong pabalik si Stalking Ninja. Pinindot ko agad yung button para sumarado bago pa siya makaabot, luckily, Jiho stopped him.
Pag-pasok ko sa dorm ay nagdi-discuss parin sila Aya, so I went to my room, grabbed a book then went outside the dorm.
Napatingin ako sa pintuan sa harap ko, should I knock? Baka nandito na si Stalking Ninja. I'll start cleaning this room tomorrow. Umiling ako at umalis, I went to the roof top.
Namangha ako sa ganda ng view. I wonder what city lights is like up here during nighttime. Umakyat ako ng konti sa railings para damahin ang hangin, ginaya ko si Rose sa Titanic.
I was shocked when somebody pulled me, causing the both of us to stumble on the hard ground. Dumilat ako then I saw someone very familiar, "Kunpimook?" hinila niya ako para makatayo. "Bakit ka magpapakamatay?!" gulat na tanong nya. Pero mas gulat ako no! Anong ginagawa niya dito? I mean, oo taga-Korea siya pero anong ginagawa niya sa building na 'to?
"Sino ba nagsabing mag-papakamatay ako?" pataray kong sabi habang nagpa-pagpag ng damit. "Akala ko kasi tatalon ka." sagot niya habang tinitignan kung may galos ako. "Wag mo akong hawakan." napakunot naman ang noo niya.
"You know what, I'm amazed. Mas natandaan mo pa yung name na Kunpimook kesa sa Bambam. Wow." he sarcastically said. Nakakatawa kasi, panong hindi ko maaalala?
"What're you doing here?" I asked. Pag nalaman ni Aya na nandito siya, magwawala sa kilig yon. "I live here." he said while sitting on the ground. "You do?" he nodded, then I realized, Stalking Ninja and Kunpimook, they live next door. And they are members of GOT7. But, who the heck is Stalking Ninja?
"Junior told us that you were here. And that you'll be working for us starting tomorrow, Jiho assigned you dahil hindi ka daw fangirl ng GOT7." he calmly said. And who the heck is Junior? Wala naman akong natandaang Junior.
"Cai, right?" tanong niya habang lumalapit saakin. He was smirking, which made me shiver. I took a step backwards, but just like all the scenes in the movies, I got stuck. He jailed me between his arms, came closer as he whispered, "Be a good girl, okay?" and with that, he left me. Confused.
BINABASA MO ANG
You Got Me [GOT7 Fanfiction]
Fiksi PenggemarA story where a short-haired, hot-headed, maldita girl from Paris meets the famous boy band from Korea that consists of handsome, hot, and attractive members (GOT7 to be specific), in a very, very life-changing way. (Taglish)