Από άγνωστοι, γνωστοί.

Κεφάλαιο 5

Την Δευτέρα την έψαχνα παντού σε όλο το σχολείο αλλά τίποτα. Δεν ήταν πουθενά. Και δεν ήξερα τίποτα για αυτή. Ούτε το επώνυμο της ούτε το τμήμα της. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι κοινωνικό άτομο. Αλλιώς θα την ήξερα. Όλες τις ξέρω. Μα αυτή.. Αυτή σίγουρα δεν είναι τέτοια. Πως δεν την ειχα προσέξει; Και αυτά τα μάτια;

Μα τι λέω τέλος πάντων; Εγω; Ο Γιώργος , που τις έχω όλες να σκευτομαι αυτή; Μου έχει γίνει εμμονή. Τα μάτια της. Η φωνή της.

Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η Εύα. Και με αυτή τα ίδια σκευτομουν. Μόνο που για την Ιωάννα το νιώθω πιο έντονα.

Ξυπνά γαμώ. Δεν μπορεί να κόλλησα εγώ με κάποια όπως τότε με την Εύα. Δεν γίνεται. Το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου.

Ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει. Γύρισα και είδα την Δανάη να με κοιτάει με το βλέμμα 'σου έχω έκπληξη' όχι πάλι ρε φίλε.

"Γειά σου μωρό μου" μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο λαιμό. Πριν κάνα δυο μέρες δεν θα το άφηνα έτσι αλλά τώρα δεν είχα διάθεση. Δεν μίλησα και συνέχισε εκείνη "θα έρθεις μετά σπίτι μου;". Με έχει πρίξει τελευταία. Ήμουν έτοιμος να πω όχι αλλά σκέφτηκα πως έτσι μπορεί να μου έβγαινε από το μυαλό αυτή η Ιωάννα. "Εμμ..για να σκεφτώ, εντάξει" είπα με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Τα μάτια της μου ήρθαν ασυναίσθητα στο μυαλό. Κούνησα το κεφαλι μου να ξυπνήσω.

Μόλις τελείωσε το μάθημα και τώρα θα πήγαινα με την Δανάη σπίτι της όπως υποσχέθηκα.
Χτύπησα το κουδούνι όταν η πόρτα άνοιξε αντίκρισα την Δανάη. Ωραία σκέφτηκα! Έκλεισε την πόρτα και έπεσε πάνω μου, με κόλλησε στον τοίχο και αρχισε
να με φιλάει. Μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση. Χωρίς να χάσω χρόνο την πήρα αγκαλιά και την ανέβασα στο δωμάτιο της. Εκείνη κλείδωσε. Την έριξα στο κρεβάτι και άρχισα να την φιλάω στο λαιμό. Αυτή μου έβγαλε την μπλούζα.

Σκέφτηκα την Ιωαννα στην θέση της. Γαμώτο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σταμάτησα να την φιλάω και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Καθώς έβαζα την μπλούζα μου με ρώτησε
"Τι έγινε;"
"Φεύγω." Είπα ξερά
"Γιατί πάλι ρε Γιώργο;"
"Απλά δεν μπορώ."
"Γαμώ το σου ρε Γιώργο. Όλο δεν μπορείς και δεν μπορείς είσαι. Με γράφεις όλη μέρα και ξαφνικά τώρα σε χαλάω κι ολας."φάνηκε πραγματικά θυμωμένη.
Εγώ δεν απάντησα άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Τι μου συμβαίνει; δεν ξερω τι νιώθω.

Περπατώντας για το σπίτι μου άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Το σήκωσα και άκουσα την γνωστή φωνή του Δημήτρη. "Μαλάκα δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε πριν λίγο" Ωχ θα πήδηξε καμιά πάλι αυτός. "Τι ρε;" "Πριν λίγο ήταν σπίτι μου η Χριστίνα, το τούμπανο από την Δευτέρα. Της είχα πει να έρθει να δούμε ταινία, αλλά άλλαξαν τα σχέδια και ήμασταν απασχολημενοι για να δούμε ταινία. Σορρυ ρε φίλε που σε στο πα πιο πριν αλλά τον τελευταίο καιρό είσαι στον κόσμο σου." "Σιγά ρε μαλάκα, χαίρομαι για σένα. Για πες καλή καλή;" "Σου πα ρε.. τούμπανο" "Ωραία ρε μεγάλε. Κλείνω τώρα έφτασα σπίτι." "Που ήσουν" τι να του πω τώρα; "εμμ στην Δανάη." "Αυτό που σκευτομαι;" "όχι" "τοτε;" "άστο ρε συ" είπα προσπαθώντας να αποφύγω την κουβέντα και το έκλεισα.

Χευ χευ χευ! Τι κανετε; hope you enjoy it. Προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Το επομενο θα ανέβει μάλλον σήμερα.
Παιδιά πλιζ σχολιάστε κάτι ή στείλτε μας μήνυμα να μας πείτε γνώμη και αν θέλετε ιδέες:)♡ για περισσοτερο Γ+Ι στο επόμενο. Love you all;*

~ΚΜ.