Από άγνωστοι, γνωστοί.

Κεφάλαιο 18

Έφτασα έξω από την πολυκατοικία της και κοίταξα το κουδούνι. Είναι καλή ιδέα;

Χτύπησα το κουδούνι πριν το μετανιώσω. Περίμενα 2 λεπτά αλλά κανείς δεν άνοιξε. Ξαναχτύπησα αλλά πάλι δεν πήρα απάντηση.

Ή θα είναι μέσα και δεν θα ανοίγει ή θα λείπει. Μα τι νόμιζε; γιατί έφυγε έτσι;

Με αυτές τις σκέψεις έφτασα κιόλας στο πάρκο. Στο παγκάκι που καθόμασταν. Την είδα να κάθεται εκεί. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.

Πήγα και έκατσα δίπλα της. Δεν με είχε καταλάβει μέχρι που γύρισε το κεφαλι της και όταν με είδε Πετάχτηκε πάνω. Δεν μίλησε καθόλου απλά έμεινε να με κοιτάει έκπληκτη.

"Γιατί δεν με χαιρέτησες στο μαγαζί;" είπα και προσπάθησα να μην βάλω τα γέλια. Είναι αστεία η παρεξήγηση που έχει δημιουργηθεί.

"Άντε ρε Γιώργο. Σε είδα με την γκόμενα και αστειεύεσαι κι ολας." Είπε και γύρισε την πλατη της.

"Έλα δω ρε χαζό" την έπιασα από τον ώμο και την γυρισα. "Αυτή που είδες ήταν η αδελφή μου."

"Έχεις αδελφή;" ρώτησε και κοίταξε κάτω. Εγνεψα καταφατικά και συνέχισε
"Ο Άρης μου είπε πως πάντα παίζεις με τις κοπέλες, ποτέ δεν σου άρεσε καμιά."

Άντε πάλι ο Άρης. Συνέχεια μπλέκεται στα πόδια μου. -σε περίπτωση που δεν θυμάστε ποιος ήταν ο Άρης, ήταν αυτός που τσακώθηκα μαζί του για την... Ευα.. και μας είδε η καθηγητρια και με εβαλε στο θεατρικό.-

"Και εσύ πιστεύεις αυτόν το μαλάκα;" απάντησα νευριασμενα και την άφησα από την αγκαλιά μου.

"Μην τον λες μαλάκα, είναι καλό παιδί.."

"Θέλω να ξεκοψεις από αυτόν. Να μην ξανά μιλήσετε πότε"

"Δεν γίνεται αυτό που λες, είναι φίλος μου. Και στο κάτω κάτω δεν σου πέφτει λόγος με ποιον θα κάνω παρέα. Εγώ δεν σου απαγορευω να κάνεις παρέα με την Δανάη" ο τόνος της φωνής της είχε ανέβει

Ο πρώτος μας τσακωμός..

"Καλα όπως θες. Αλλά πρόσεχε με αυτόν. Όσο για αυτό που είπε.. θα τον βρω αύριο."

Δε το πιστεύω ότι ανακατεύεται στην ζωή μου. Δεν θα του επιτρέψω να ξανά χαλάσει την ζωή μου για δεύτερη φορά.

Πήγα την Ιωάννα σπίτι της και μετά κατευθύνθηκα προς το δικό μου. Η παρεξήγηση ευτυχώς είχε λυθεί και όλα ήταν καλά μεταξύ μας. Όταν άνοιξα την πόρτα είδα την Νεφέλη να κλαίει ενώ ήταν αγκαλιά με την μαμά μου και εκεινη προσπαθούσε να την ηρεμήσει.