Από άγνωστοι, γνωστοί.

Κεφάλαιο 15

.. με το που μπήκαμε μέσα στο μαγαζί άρχισα να ψάχνω τον Δημήτρη. Πιστεύω πως είναι ώρα να του πω για την Ιωάννα. Είναι ο καλύτερος μου φίλος και δεν θα με προδώσει. Το ξέρω.

Τον εντόπισα! Κάθεται σε ένα τραπέζι με ένα κορίτσι. Όπα, αυτή είναι η.. Ευα;;; τι κάνει αυτή εδω; και γιατί μιλάει τόσο κοντά με τον Δημήτρη; και γιατί χαμογελάει ο ένας στον άλλο;

Βγηκα έξω τραβοντας την Ιωάννα μαζί μου.
"Τι έγινε;" ειπε
"Εκεί μέσα είναι το παρελθόν μου. Δεν θέλω να το γνωρίσεις και προπαντός δεν θέλω να το θυμηθώ εγώ για αυτό σε παρακαλώ πάμε να φύγουμε από δω." Είπα κάπως φωναχτά.

Την τράβηξα πίσω μου όπως έφευγα. Δεν της άφησα περιθώρια αντίδρασης. Το ξέρω ότι μετά θα ρωτήσει πολλα αλλά θέλω να την απομακρύνω από όλο αυτό. Όσα λιγότερα ξέρει τόσο καλύτερα.

Αφού απομακρυνθηκαμε αρκετά, σταμάτησα και γύρισα να την κοιτάξω. Λαχανιαζε με δυνατή αναπνοή. Ουψ τώρα κατάλαβα ότι έτρεχα.

"Συγγνώμη." Της ειπα καθώς ακουμπησα το μέτωπο μου στο δικό της.
"Έχεις νεύρα." Μου είπε πολύ ηρεμα και με σιγουριά κοιτοντας με μέσα στα μάτια.
"Όχι δεν εχω" Προσπάθησα να το αποφύγω όσο γίνεται.
"Σταμάτα είπα, ξέρω ότι έχεις. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Αλήθεια."

Ενιωσα σαν να με καταλαβε. Σαν να ήταν ο μόνος άνθρωπος που με ένιωσε. Η μάλλον που ένιωσε ακριβώς ότι και εγώ. Τρομερό...

Μετα περπατησαμε, δεν ξέραμε που, απλά προχωραγαμε...
Ο καθένας βυθισμενος στα δικά του θέματα. Δεν μιλήσαμε καθόλου. Και δεν ένιωθα αυτή την αμηχανία που νιώθω συνήθως όταν είμαι με άλλα άτομα και δεν μιλάμε.. ξέρεις που ψανεις πάντα κάτι να πεις για να σπάσεις την αμήχανη σιωπή.

Την πήγα σπίτι της. Δεν είπαμε κουβέντα σε όλη την διαδρομή. Ένα Καληνύχτα μόνο. Αύριο είναι Παρασκευή και έχω θεατρικό.

Την επόμενη μέρα

Πριν μπω στο σχολείο με πρόλαβε η Δανάη και με κόλλησε στο τοίχο. Έλεος. Για να πω την αλήθεια πριν λίγες μέρες θα το θεωρούσα ελκυστικό κάτι τέτοιο αλλά τώρα απλά με εκνεύρισε.

"Μου έλειψες μωρό μου, έχω να σε δω αρκετές μέρες." Αυτή η ναζιαρικη φωνή της ειναι το χειρότερο. Το μωρό μου δεν το σχολιάζω.

"Εμ.. Δανάη φύγε από πάνω μου σε παρακαλώ"
Ξεκόλλησε από πάνω μου απότομα.
"Μα καλά τι έπαθες;"
Δεν απάντησα, την προσπέρασα και και έφυγα.