Από άγνωστοι, γνωστοί.

Κεφάλαιο 11

."ακούω". Δεν μπόρεσα να κρύψω την αγωνία μου.
"Πριν λίγο καιρό, είχα πάει για εξετάσεις. Και μου βρήκαν κάτι σοβαρό αλλά δεν ξέραν τι είναι ακριβώς. Έτσι με στείλανε στην Γερμανία." Είπε πολύ ήρεμη.

Πάνω που πήγε να συνεχίσει το τηλέφωνο μου αρχισε να τρίζει. Γαμώτο, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Το σηκώνω γρήγορα.
"Ποιος είσαι και τι θες;"
'Έλα ρε μαλάκα ο Δημήτρης είμαι, δεν μπορείς να φανταστείς με ποιες είμαι τώρα."
"Με ποιες;"
"Με την Ιωάννα και την Χριστίνα, αν θες έλα, είμαστε στην πλατεία."
Πω γαμώτο τι να κάνω;
Με κοιτάει η μαμά μου "πήγαινε εμείς τα λέμε άλλη ώρα" μου είπε ψυθυριστα. "Οκευ Μιτσο έρχομαι, σε πέντε είμαι εκεί"
Έδωσα ένα φιλί στην μάνα μου και έφυγα.

Αχ τι θα κάνω με την Ιωάννα τωρα; Λες να μην με γουστάρει; Και αν με γουστάρει, γιατί να μην δέχτηκε να βγούμε;;
Με αυτές τις σκέψεις έφτασα κιόλας στη πλατεία.. Αφού εντόπισα τα παιδιά κατευθύνθηκα προς το παγκάκι.

Όταν πήγα εκεί η Χριστίνα με τον Δημήτρη φασωνονταν. Η Ιωάννα ήταν λίγο πιο δίπλα και έπαιζε με το κινήτο της. Προσπέρασα το ζευγάρι και πήγα και έκατσα δίπλα στην Ιωάννα. Δεν της μίλησα, ούτε καν την κοίταξα.
"Γειά σου και εσένα Γιώργο" ειπε με ένα τόνο ειρωνιας.
"Αα γεια" είπα αδιάφορα.

Δεν είπαμε τίποτα άλλο. Ήρθαν η Χριστίνα και ο Δημήτρης και πιάσαμε την κουβέντα. Η Ιωάννα δεν συμμετείχε πολύ. Την είδα κάπως σκεπτικη. Τι να σκεφτόταν άραγε;

Μετά από ώρα κουβέντας είπα να φύγω.
"Λοιπον εγώ να πηγαίνω, Καληνύχτα"
"Καληνύχτα ρε τα λέμε αύριο" λέει ο Δημήτρης και εγώ κοιτάζω την Ιωάννα. Τι όμορφη που είναι..

Προχώρησα μακριά απτο παγκάκι ωσπου άκουσα βήματα απο πίσω μου. Γύρισα και είδα την Ιωάννα να τρέχει προς το μέρος μου.

"Γιώργο", ειπε λαχανιασμενη και εγω εκανα τον ενοχλημενο ενω τα ματια μου προδιδαν ενθουσιασμο που μου μιλαει.

"Ελα"ειπα. "Εμμ..ηθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για τις προάλλες, που μου είπες να βγούμε, ήμουν πολύ απότομη."

"Σιγά βρε, όλα καλά." Δεν είπε τίποτα. Κοίταξε το πάτωμα και δάγκωσε νευρικά να χείλη της. Πόσο θέλω να φιλήσω αυτά τα χειλη. Μετά από μερικά άβολα λεπτά που δεν μιλούσε κάνεις, πήρε την πρωτοβουλία να μιλήσει "Εμμ.. Εγω να πηγαινω" αμεσως γυρισε την πλατη της και εγω της επιασα τον καρπο και την γυρισα.
"Γιατι να πας; μη πας" ειπα αστεια με γλυκια φατσουλα και εκεινη γελασε. Αυτο το χαμογελο..
"Καλα δε θα παω.. Αλλα τι θα κανουμε εδω μονοι μας;" αναρωτιοταν αλλα νομιζω ξερω τι θα μπορουσαμε να κανουμε..

"Εχει παει καπου το μυαλο μου.." της ειπα πονηρα κοιτοντας μια τα ματια της και μια τα χειλη της, δαγκωνοντας τα δικα μου.
Εκανε το ιδιο. Αμεσως πλησιασα ηρεμα κοντα της και την φιλησα. Οχι στο μαγουλο! Στο στομα, ναι στο στομα.
Φιλαει τοσο ωραια, εχει ωραια απαλα χειλια, και μια γευση τόσο ωραία.. Μετα απο λιγο, δαγκωσα το κατω της χειλος επιθυμοντας να βαλω και τις γλωσσες μας στο παιχνιδι.
Αμεσως ανοιξε το στομα της και το φιλι εγινε πιο αγριο.
Μετα απο αρκετη ωρα, απομακρυνομαστε αλλα ειμαι σιγουρος πως δεν εχει χορτασει το φιλι, οπως και γω αλλωστε.. Τα χειλη της ειναι πρισμενα και προσπαθει να παρει ανασα. Ειναι τοσο γλυκια..

"Αυτό δεν έπρεπε να γίνει." Είπε ενώ με κοίταζε στα μάτια. Έχω ανατριχιασει ολόκληρος. Αυτό το βλέμμα της.
"Τι εννοείς;" ειπα ξαφνιασμενος
"Ήταν λάθος." Αυτή τη φορά κοίταγε το πάτωμα.
"Αφού το θέλαμε και οι δύο μας και μην πεις όχι"
"Σου είπα δεν έπρεπε" ανέβασε τον τόνο της φωνής της.
"Γιατί;" έκανα το ίδιο.
Δεν είπε τίποτα. Κοίταξε το πάτωμα και είδα ένα δάκρυ να κυλά από τα μάτια της.
"Πες μου" είπα με πολύ χαμηλό τόνο, σχεδόν ψυθυριστα.
Πάλι δεν απαντησε. Με απομάκρυνε λίγο από κοντά της και αρχισε να τρέχει.

Που πάει μόνη της; γιατί έκλαψε;
Τι έγινε μόλις τώρα; τι έκανα λάθος;

Hey guys! ❤ Σορρυ που αργήσαμε, είχαμε πολλές υποχρεώσεις. Πως σας φάνηκε;
ΠΡΏΤΟ ΦΙΛΙ :)) hope you enjoy this!! See you soon:*
Luv ya

~KM