Beloofd? {Pengu 2}

Hoofdstuk 13

Michael
Ik loop naar beneden, naar Calum toe.
"Cal, heb jij Pengu onder de kast in Jaydon's kamer gelegd?"
Calum kijkt op en schudt vragend zijn hoofd.
"Ik word gek geloof ik" zucht ik terwijl ik over mijn voorhoofd wrijf.
"Je bent gek van de zorgen over Luke, Pengu ligt hier vast met een rede, ga jij tv kijken of zo en dan bel ik Ashton"
Ik knik en plof op de bank.

Na een tijdje komt Calum de kamer weer in, met zijn telefoon in zijn hand.
"Luke is in staat om te praten, wil je..?" Vraagt hij twijfelend terwijl hij de telefoon naar me uitsteekt.
Ik slik, en knik dan.
Calum geeft me de telefoon en verlaat de kamer weer, omdat Jaydon begint te huilen.
Ik houd de telefoon tegen mijn oor en hoor iemand ademen.
"M-Michael?"
Even heb ik het gevoel dat ik ga flauwvallen.
"L-Luke?" Fluister ik.
"Het spijt me" Brengt hij uit, ik kan horen dat hij bijna begint te huilen.
"Het is al goed... Niet huilen Luke..."
Zachte snikken komen uit de telefoon.
Tranen wellen op in mijn ogen.
"I-Ik kom snel weer thuis"
"Ik hoop het... Jaydon mist je... Ik mis je"
"Vertel Jaydon dat... Dat ik van hem houd"
"Zal ik doen"
"Mike... Ik houd van je, en ik heb gehoord... Dat het slecht m-met je gaat"
"Het gaat prima met me, maak je nou maar zorgen om jezelf en niet om mij"
"Oke..."
"Wanneer mag je naar huis?"
"I-Ik hoop snel"
"Ik moet gaan, Jaydon stopt niet met huilen en Calum is hopeloos"
Luke lacht zachtjes.
"Oke Mikey, ik houd zo veel van je en... En tienduizend keer sorry!"
"Ik houd ook van jou, Luke"
Verdrietig hang ik op.
Ik leg de telefoon weg en loop naar boven.
Calum komt met zijn armen in de lucht Jaydon's kamer uit.
"Hij stopt niet!" Zegt Calum met een zucht.
Ik loop Jaydon's kamer in en zie hem huilend op zijn bed zitten.
Snel pak ik Pengu van de kast en loop naar hem toe.
"Niet huilen, Jay, alles komt goed" fluister ik terwijl ik hem Pengu geef.
Hij stopt even met huilen en kijkt me met betraande ogen aan.
Dan krijg ik een idee.
"Wil je bij papa slapen?" Vraag ik.
Hij knikt en houdt Pengu tegen zich aangedrukt.
Ik til Jaydon op en neem hem mee naar mijn kamer.
Snel kleed ik me om en ga ik met Jaydon in het bed liggen.
Jaydon kruipt, met Pengu, dicht tegen me aan.
Ik sla mijn arm om hem heen en al snel vallen we allebei inslaap.

De volgende ochtend
Met Jaydon op mijn arm loop ik naar beneden.
"Hallo zonnestraaltjes" zegt Calum opgewekt terwijl hij het ontbijt op tafel zet.
"Ik heb niet zo'n honger" zeg ik.
"Kom op Mike, je moet eten" zegt Calum terwijl hij Jaydon van me overneemt.
Ik zucht en ga aan tafel zitten.
Calum zet Jaydon naast me in de kinderstoel en gaat tegenover me zitten.
Langzaam begin ik Jaydon te voeren.
"Luke komt snel weer naar huis" zegt Calum met volle mond.
Ik trek een wenkbrauw op en geef Jaydon nog een stuk fruit.
"Wanneer dan?"
"Een paar dagen" antwoordt Calum.
Stiekem vind ik het eng om hem weer te zien, wat als hij is veranderd?
Calum haalt me uit mijn gedachte.
"Mike, wake up, we gaan boodschappen doen"
"Ik wil niet!" Klaag ik.
"Je bent al super lang niet buiten geweest, dus kom mee" zucht Calum.
Met een boos gezicht sta ik op en pak ik mijn schoenen.

In de supermarkt
Ik sta bij 't karretje te wachten op Calum.
Jaydon zit blij in het karretje te spelen met een autootje.
Net als ik Calum wil gaan zoeken, gaat mijn telefoon.
LukeyPukey❤️❤️💕💕 belt.
Van schrik laat ik bijna mijn telefoon vallen.
Met beverige vingers druk ik op het groene knopje.
"Mikey?"
"Luke! Waarom bel je?"
"Ik mag overmorgen terug naar Australië vliegen! Ik mis je zo en ik heb zo'n spijt, ik weet dat het slecht met je gaat, Calum stuurde een foto van toen je sliep en je bent zo mager Mikey!"
"Ik weet het, Lukey... Maak je maar geen zorgen, laat me weten wanneer je land, ik zal er zijn!"
"Komt goed Mikey, i love you so fucking much!"
"Ik houd ook van jou, Lukey!"
Met die woorden hangen we op.
"Jay, papa Luke komt thuis!" Zeg ik blij.
"Papa Luke thuis?" Vraagt hij blij.
Ik knik enthousiast.