Beloofd? {Pengu 2}

Hoofdstuk 14

Calum een paar dagen later
Alles leek goed te gaan met Michael, tot vanochtend.
"Waar papa is?" Vraagt Jaydon bezorgd.
"Papa ligt in bed, Jay..." Zeg ik terwijl ik mijn jas dicht rits.
Samen met Jaydon loop ik naar de auto.
"Waarom hij slapen? Hij slapen in nacht?"
"Papa voelt zich niet zo goed, maar nu gaan we papa Luke ophalen!" Zeg ik terwijl ik hem in de auto til.

Op het vliegveld
"ASHTON!"
Ik spring in Ashton's armen en knuffel hem dood.
"CAL!" Roept hij blij.
We knuffelen elkaar even en dan geef ik hem een kus, heel lang blijven we zo staan.

Luke
Met pijn ga ik door mijn knieën.
Jaydon springt in mijn armen en knuffelt me.
Tranen springen in mijn ogen, omdat ik Jaydon heb gemist, maar ook omdat ik dacht dat Michael hier zou zijn...
"Waar is papa Michael?" Vraag ik Jaydon.
"Oom Calum zegt papa Michael slapen doen nu, ik vind raar"
Ik word bezorgd als ik dit zo hoor, het ging toch juist beter met hem?
"Cal, kunnen we naar huis? Ik wil naar Michael" zeg ik terwijl ik Jaydon optil.
Calum laat Ashton los en knikt.
Met z'n allen lopen we naar de auto.

Michael
Beneden hoor ik de voordeur opengaan.
Er wordt vaag gemompeld, en dan hoor ik iemand de trap opkomen.
"Ga weg Calum!" Roep ik als de deur opengaat.
Er wordt niet geantwoord.
Plotseling voel ik een hand op mijn wang.
Ik open één oog en kijk recht in twee blauwen ogen.
"L-Luke?" Fluister ik.
Hij knikt met tranen in zijn ogen.
"Wat zie je eruit..." Fluistert Luke.
Ik open nu ook mijn andere oog en draai me op mijn rug.
Luke duwt me opzij en komt naast me liggen.
Hij slaat zijn armen om me heen.
"Ik voel je ribben" fluistert hij.
Plotseling begin ik te huilen.
Luke gaat bezorgd overeind zitten en trekt me op zijn schoot.
Ik leg mijn hoofd op zijn borst en mij tranen doorweken zijn shirt.
"Kalm maar, Mikey, alles komt goed" fluistert Luke terwijl hij over mijn rug wrijft.

Luke
Bezorgd wrijf ik over Michael's rug.
Ik druk zachtjes een kus op zijn hoofd.
Michael zit helemaal te trillen op mijn schoot.
Stevig knuffel ik Michael.
"Het spijt me van alles Mike, het zal nooit meer gebeuren" fluister ik.
"Ik weet dat het je spijt... Het is goed" fluistert Michael.
Hij tilt zijn hoofd op en geeft me een kus.
Na een tijdje trekken we terug en leg ik mijn hoofd in Michael's nek.
Ik hoor opeens iemand de kamer insluipen.
"Papa" fluistert Jaydon terwijl hij bij ons op het bed klimt.
Ik laat Michael met één arm los en pak Jaydon vast.
Michael slaat ook een arm om Jaydon heen en zo blijven we even zitten.
"Ik heb jullie gemist" fluister ik.
"Ik jou ook, papa" fluistert Jaydon.
Na een tijdje valt Jaydon tegen mijn borst aan inslaap.
Ik ga liggen en Michael blijft dicht tegen me aan.
"Heb je nog pijn?" Fluistert Michael, zodat Jaydon niet wakker wordt.
"Een beetje in mijn rug, ik heb een paar blauwe plekken en ik heb ergens een hechting"
"Je weet niet waar die hechting zit?" Grinnikt Michael.
"Ben ik vergeten" lach ik.
Dan herinner ik me wat.
"Mike.. Ik ben Pengu kwijt" fluister ik.
Michael staat op en loopt weg.

Na een tijdje komt hij terug, met Pengu in zijn handen.
Mijn mond valt open van verbazing.
"We vonden hem... Dus hier is hij!" Zegt Michael terwijl hij weer naast me komt liggen.
Ik sla mijn arm weer op hem heen en Michael legt Pengu op mijn borst.
Het plaatje is nu perfect: Jaydon in mijn ene arm, Michael in de andere en Pengu erbij.
Ik glimlach en val inslaap.
Voor het eerst in een hele lange tijd slaap ik beter dan ooit.