Beloofd? {Pengu 2}

Hoofdstuk 19

Michael Een paar maanden later
Ik geef Luke een kus, en dan vertrekt hij naar zijn werk.
"Jaydon, papa brengt jou zo naar het kinderverblijf, goed?" Vraag ik aan Jaydon, die zit te ontbijten voor de tv.
Hij knikt en pakt onhandig een stukje fruit uit het bakje op zijn schoot.
Een glimlach kruipt op mijn gezicht.

Die middag
Ik zit rustig tv te kijken, tot ik word gebeld.
Met een zucht neem ik op.
"Michael Clifford"
"Hallo, met Wendy van het dagverblijf van Jaydon. We wilden u vragen of u hem kunt komen ophalen"
"Waarom? Is hij ziek?"
"Iemand heeft wat tegen hem gezegd en hij stopt niet met huilen"
"Ik kom eraan"
Bezorgd hang ik op en pak ik mijn autosleutels.
Ik ren naar buiten en spring in de auto.

"Jay! Rustig maar, papa is hier" zeg ik terwijl ik hem optil.
Hij stopt niet met huilen en wijst naar een meisje, dat me onschuldig aankijkt.
"Jaydon, rustig maar mannetje, wat zei ze?"
"Z-Zij jouw h-h-homo noem" snikt hij.
Plotseling hoor ik een bekende stem achter me.
"Jaydon!"
Luke komt aangerend en kijkt me bezorgd aan.
"Luke! Jij hoort op je werk te zijn?" zeg ik vragend.
"Ze hebben mij ook gebeld" antwoordt Luke terwijl hij over Jaydon's rug wrijft.

Als Jaydon wat gekalmeerd is, neemt Luke hem alvast mee naar de auto.
Luke is lopend omdat hij in de buurt werkt.
"Ik wil niet dat iemand ooit nog zoiets tegen Jaydon zegt, hij is daar hartstikke gevoelig voor en ik kan mijn kind niet meer veilig achterlaten hier als het zo moet" zeg ik tegen die Wendy die me belde.
"Dat snap ik" antwoordt ze afwezig.
"Ik meen het" sis ik.
"Ja, ik ook" zegt ze sassy.
Woede borrelt in me op.
"Jaydon komt hier nóóit meer!" Zeg ik kwaad.
Net als ik weg wil stormen, komt een meisje van ongeveer achttien jaar naar me toe gerend.
"Meneer Clifford, wacht! Ik ben Clair en ik was een soort van Jaydon's persoonlijke oppas hier en ik bleef hier alleen voor Jaydon. En omdat Jaydon hier niet meer terugkomt dacht ik dat u misschien een oppas voor overdag wou" zegt ze enthousiast.
"Dat klinkt eigenlijk heel goed!" Antwoord ik.
"Ik kan nu al beginnen" zegt ze.
"Kom even mee naar de auto, daar is mijn verloofde ook" antwoord ik.
Ze knikt en samen lopen we naar de auto.
"Wie is dit?" Vraagt Luke, die Jaydon, die nog steeds huilt, in zijn autostoeltje probeert te zetten.
"Onze nieuwe oppas, Clair!" Antwoord ik.
Luke staat op, maar stoot daarbij zijn hoofd tegen het dak van de auto.
"Argh... Godver- potjandorie" mompelt hij.
Hij wrijft over zijn achterhoofd terwijl hij met zijn andere hand Clair's hand schudt.
"Ik ben Luke" zegt hij.
"Clair McGartet" antwoordt ze glimlachend.
"Clair?" Vraagt Jaydon zachtjes.
Ze knikt en buigt zich over hem heen.
Behendig zet ze hem vast in het stoeltje.
Luke zucht terwijl hij voorin stapt.
Ik ga op de bestuurdersstoel zitten en kijk naar Luke, die nog steeds over zijn hoofd wrijft.
Clair gaat naast Jaydon zitten en dan rijen we naar huis.