Epiloog

552 54 15
                                    

Michael 14 jaar later
"Mijn schatje! Het huis uit! Nee!" Roept Luke huilend terwijl hij zijn hoofd op mijn schouder legt.
We zitten bij de diploma-uitreiking van Jaydon.
Ik veeg een traan van mijn wang en troost Luke.
We krijgen bestraffende blikken van de andere ouders.
Jaydon is goed opgegroeid, we hebben super veel lol gehad en hij was altijd een lief en behulpzaam kind.
Clair heeft bij ons gewerkt tot Jay tien was, en volgens mij was dat goed voor hem.
"Jaydon Hemmings" wordt er omgeroepen.
Jaydon stapt naar voren en loopt het podium op.
Ik bijt op mijn lip om niet te huilen.
Luke zit stilletjes te snikken.
Calum en Ashton zijn er ook, en Calum lijkt wel een grote jank baby.
Jaydon krijgt zijn diploma en Luke houdt zich niet meer in.
"Lukey, rustig nou!" Fluister ik.
Luid snikkend verbergt hij zijn gezicht in mijn nek.
Ach ja, nu hoor je hem niet dus het is goed.
Zijn tranen stromen in mijn overhemd.

Na de ceremonie
"Pap! Je zat zo hard te huilen!" Lacht Jaydon.
"I-Ik weet nog dat je zo klein was" snikt Luke.
Calum hangt snikkend aan Ashton's nek.
"Oom Cal! Rustig nou guys!" Grinnikt Jay.
Ik sla mijn arm om Jaydon's schouders en kijk naar Luke, die zijn best doet te stoppen met snikken.
"Kom, we gaan naar huis en dan ga ik je niet meer loslaten" zegt Luke terwijl hij Jaydon's arm pakt en hem meetrekt.
Lachend verlaten we met z'n vijven de school.
"EINDELIJK KLAAR MET SCHOOL!" Roept Jaydon blij als we in de auto zitten.
Van schrik rij ik bijna in de berm.

Luke
MY LITTLE CUTIE NOOO :'-((((

Calum
*huilt*

Ashton
*troost Calum*

Jaydon
I love my family :-)

Beloofd? {Pengu 2}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu