Beloofd? {Pengu 2}

Hoofdstuk 3

Jaydon XD
"Jaydon! Vanavond ga je bij oom Jack slapen!"
Ik niet wil! Sjips.
Ik wil papa's blijven.
Ik boos.
Hmpf.
Stom.

Luke
Ik loop naar boven en tref Jaydon boos op de grond aan.
"Ik blijf bij papa" zegt hij mokkend.
"Oom Jack verheugt zich hier heel erg op, Jay, morgen komen papa en ik je weer ophalen"
Jaydon blijft boos kijken.
"En Pengu mag mee"
Zijn blik verzacht wat.
"Beloof jij mij halen op heel vroeg?"
Ik knik.
"Heel heel vroeg?"
Weer knik ik.
Hij knikt ook en staat op.
Samen beginnen we zijn koffer in te pakken.

Michael
"Bye, kleine man!" Zeg ik, waarna ik hem stevig knuffel.
"Ik jou mis nu al" fluistert hij.
Mijn hart breekt bij die woorden.
"Morgen zijn papa en ik er weer, ga jij doen wat oom Jack zegt?"
Jaydon knikt en laat me los.
Hij neemt afscheid van Luke en dan pakt Jack zijn hand.
"Pas goed op hem!" Waarschuwt Luke hem.
Jack lacht en loopt dan samen met Jaydon naar binnen, en sluit de deur.
"We hebben de nacht voor onszelf" zeg ik met een glimlach als we voor de dichte deur blijven staan.
Luke knikt lachend.
"Laten we maar snel naar huis gaan" grinnik ik.
Luke knikt en geeft me een paar kussen.
"Jij hebt er nu al zin in, don't you?" Giechel ik.
Hij knikt grinnikend en duwt me richting de auto.

Luke
Ik word naakt wakker op Michael's blote borst.
Mijn telefoon ringelt als een gek.
Met een kreun bevrijd ik me uit Michael's armen en pak mijn telefoon.
8 gemiste oproepen van Jack Hemmings
6 nieuwe berichten van whatsapp.
Jack Hemmings zegt: Luke, Jay vraagt wanneer jullie komen.
Jack Hemmings zegt: hij moet toch naar het dagverblijf? K zou ff opschieten dan!
Jack Hemmings zegt: hallo?
En zo verder.
"Michael, wordt wakker!" Gil ik terwijl ik hem door elkaar schud.
"Wie is er dood?" Mompelt hij slaperig.
"We zijn Jaydon vergeten op te halen!"
Meteen is hij klaarwakker.
We springen allebei uit bed en rennen naar de badkamer.

10 minuten later zitten we in de auto op weg naar Jack's huis.

Michael
"Sorry Jay!" Zeg ik voor de duizendste keer tegen het boze jongetje als we in de auto zitten.
"Het zal niet meer gebeuren!" Voegt Luke eraantoe.
"Beloof?" Gromt hij.
"Beloofd" zeggen Luke en ik in koor.
"Dan goed" zegt hij tevreden.
We zuchten opgelucht als we zien dat hij niet meer boos is.
"We brengen je meteen naar het dagverblijf, oké?"
"Oké" antwoordt hij.

Na 5 minuten rijden zijn we bij het verblijf.
Luke stapt met Jaydon uit en brengt hem naar binnen.
Al snel is Luke terug.