Het Leven van een Selkie

~1~

A/n

Heee iedereen,

Hier een nieuw hoofdstukje! Ik wilde trouwens ook nog even met jullie mededelen dat ik nog een beetje moet experimenteren met de dagen waarop ik hoofdstukken plaats, aangezien dit de eerste keer is voor mij dat ik twee verhalen op hetzelfde moment schrijf. Ik zal proberen om en om te updaten, maar dat kan dus in het begin een beetje wisselvallig lopen.

Xx Anniek

---------------------

Vijftien jaar geleden werd een klein meisje geboren in een verloskundigenpraktijk ergens in Amsterdam-Zuid. Een klein, huilend hoopje baby, besmeurd onder een laag slijm, werd meteen in een warme doek gewikkeld om kennis te maken met haar twee grootste fans; haar ouders. Gelukkiger waren ze nog nooit geweest, de geboorte van je eerste kind is toch het hoogtepunt in ieders leven, nietwaar? De vader nam het kindje in zijn armen en de moeder glimlachte dolgelukkig, terwijl ze nog steeds aan het kreunen was van na de bevalling. Waarschijnlijk fantaseerden ze er gelijk op los over hoe het kleine, huilende hoopje baby zou uitgroeien tot een onafhankelijke, beeldschone vrouw die de hele wereld voor zich zou winnen. Dat meisje, dat ben ik. Alhoewel, dat hoopte ik.

Ik zou er alles voor geven om dit het begin van mijn levensverhaal te laten zijn. Jammer genoeg is mijn leven geen sprookje en gaan de eerste regels van mijn leven al de mist in. Het verhaal dat hier boven staat is helaas niet mijn verhaal, hoewel ik dat heel graag zou willen. Maar laat ik voor de handigheid even verder gaan met dit levensverhaal.

Jamie Marshall groeide op in een flat in hartje Amsterdam en had een fijne tijd op de basisschool. Op de middelbare school maakte ze eenvoudig vriendinnen en ging vaak naar feestjes. Op een van die feestjes kwam ze de jongen van haar dromen tegen, die meteen ook op haar viel en haar snel mee uit vroeg op een romantische date, met als afsluiter een langdurende kus onder de sterren.

Hier kan ik eigenlijk alleen maar van dromen. Oké, niet dat mijn leven nou zo beroerd is, maar met dromen is nooit iets mis. De eerste twee zinnen kloppen nog. Ik groeide inderdaad op in een flat in Amsterdam, samen met mijn moeder Marthe en mijn vader Sean, die afkomstig is uit het noordwesten van Ierland. In mijn idealisme zou ik eigenlijk in een chique penthouse moeten wonen, maar een flatje in het centrum met een goed functionerend sanitair en voldoende privacy reken ik ook goed. Over mijn tijd op de basisschool is eigenlijk ook niks vervelends aan te merken, behalve dan dat Coen mijn onderbroek omlaag trok op het schoolplein tijdens kat-en-muis-tikkertje toen ik in groep 4 zat, maar karma komt hem daar vroeg of laat wel voor halen.

Daarna klopt er niks meer van het levensverhaal, en dat is omdat ik de rest zelf in mijn hoofd heb verzonnen. Ik zou er alles voor geven om lekker extravert te zijn en niet mentaal te sterven wanneer ik een nieuw iemand ontmoet. Ik weet dondergoed dat wanneer je meer vrienden wilt je daar zelf achteraan moet gaan, en dat zou ik ook zeker doen, maar mijn hoofd vertikt het gewoon. En tja, wanneer ik het wél probeer, word ik gewoon mentaal gemarteld door mezelf en houd ik daar een onplezierige ervaring aan over.

Geen vriendenkring betekent geen feestjes, en dat sluit meteen ook uit dat ik daar een Dylan O'Brien-achtige hottie tegen het lijf liep die meteen verliefd op me is. Die kans is in het algemeen al nihil geweest, en dat is niet eens omdat ik mezelf op een trol vind lijken of zoiets. Omdat ik zo stil ben heb ik de indruk dat veel mensen denken dat ik onzeker ben, maar dat valt reuze mee. Ik ben blij met mijn groene ogen en sproetjes, en het enige wat ik wat minder aan mezelf vind is mijn haarkleur. Het is namelijk zo'n vage tint die precies tussen blond en bruin inzit, wat ik echt irritant vind. Ik bedoel, ik kan het onderscheid maken tussen zeekoe-soorten zoals een doejong en een lamantijn (de doejong heeft een rondere staartvin) terwijl ik niet eens over mezelf kan zeggen of ik blond of bruin haar heb. Kortom: geen knappe jongen betekent geen romantische date, geen kus onder de sterren en geen sprookjesrelatie. Bummer.