Het Leven van een Selkie

~12~

A/n

Hii lieve lezers,

Ik ga alvast even op mijn knieën zitten om me diep, maar dan ook echt diep te verontschuldigen. De laatste tijd gaan mijn gedachten overal over, behalve Wattpad. Voor de mensen die super geïnteresseerd zijn; tien-uur-lange schooldagen, proberen dagelijks te sporten, een boek voor school uitlezen over het Chinese communisme van 491(!) pagina's, en dat soort ongein. Ook loopt het leven de laatste tijd een beetje stroefjes (maar maak je vooral geen zorgen), dus mijn #1 prioriteit is om mezelf voldoende te vullen met vrolijke vibes. Nu ik dit hoofdstuk heb geschreven, merk ik wel dat schrijven toch wel echt een uitvlucht biedt als je hoofd oververhit begint te raken, dus ik hoop dat ik vaker wat kan schrijven :) 

Ik zou heel graag meer willen vertellen over hoe mijn leven er nu zo'n beetje op de filosofische manier uitziet en waarom ik het als stroefjes ervaar, maar dat zit allemaal een beetje complex en daar zou ik een heel praathoofdstuk mee kunnen vullen. Nu heb ik daar niet zo'n zin in en wil ik gewoon mijn hoofd even op het schrijven van een paar hoofdstukken zetten, dus tja, misschien ooit hè?

Dit hoofdstuk is opgedragen aan @Elements_United want dat kind is bizar goed in schrijven en is zo ontzettend ver gekomen in de afgelopen jaren, echt een van mijn supporters sinds het begin en daarom wil ik haar en haar verhalen (de Sirene-serie en LINKED) even in het zonnetje zetten. Dus hierbij, geniet maar van het mooie zonlicht ☼☼☼☼

Ik heb al veel te veel gepraat, let's get into it!

Xxx Anniek (die nu deskundig is over alle details van Mao's Culturele Revolutie)

--------------------------------------

De ochtend erna was ik de helft van mijn droom alweer vergeten. Ik was er ook maar van uitgegaan dat mijn hoofd de droom zelf had bedacht om een beetje adrenaline te kweken in mijn leven. Normaal werkt het namelijk altijd de andere kant op. Ik beleef vrij weinig en dus heeft mijn brein weinig inspiratie om een leuke droom in mekaar te zetten. Misschien dachten mijn hersenen nu 'hé, die arme Jamie verveelt zich vast, misschien wordt ze wat minder passief als we een mysterieuze thrillerdroom voor haar maken.'

Dat zou wel een hele logische verklaring zijn. Die hersencellen van mij hebben volgens mij geen flikker te doen aangezien ik zo weinig beleef. Zouden ze balen van het feit dat ze in mijn hoofd zitten? Ik denk het wel. Toch wel fijn dat ze de hoop niet opgegeven hebben en me proberen te verrassen met een leuke droom, het wordt zeker geapprecieerd, maar ik kan er niet zoveel mee. 

Momenteel hebben we geschiedenis en ik heb zojuist even mijn 'two minutes of fame' gehad. We behandelen namelijk de Koude Oorlog en mevrouw Vlander heeft uitgebreide uitleg gegeven over het Marshallplan. Toch wel fijn dat die achternaamgenoot van mij zo positief in de geschiedenisboeken staat; wat zou ik mijn leven moeten haten als ik 'Jamie Stalin' of 'Jamie Zedong' had geheten. 

Goed nieuws: ik zit voortaan niet meer alleen tijdens geschiedenis -en een aantal andere vakken. Sylvie Meijers, de rebel van de klas, is namelijk van school gestuurd na een iets wat wordt beschreven als 'Het Grote Keelsnoepjesincident'. Drie weken terug kwam Sylvie namelijk aanzetten met een tas vol doosjes met wat zei 'keelsnoepjes' noemde. 

Het waren echter drugs. 

Ze heeft drugs uitgedeeld op school. Zelfs twee docenten hebben het spul op. 

Sylvie zei dat het een prank was en dat het spul geen schade aan kon richten, behalve concentratieproblemen op korte termijn. Ik kende dat type drugs helemaal niet, dus het zal waarschijnlijk wel iets nieuws zijn. Wel heb ik geleerd dat je in deze verknipte wereld nooit keelsnoepjes moet aannemen. 

Ik heb in de eerste bij Sylvie in de klas gezeten en toen was ze nog een modelleerling. Ze haalde best goede cijfers en kon het zelfs met de docenten goed vinden. Het veranderde allemaal toen ze aan het einde van het jaar een verkeerd vriendje kreeg dat in de bovenbouw zat. Aangezien ik in de tweede niet bij haar in de klas kwam, moet ik maar van geruchten aannemen dat haar vriendje haar als het ware gehersenspoeld had en haar allerlei vreemde dingen liet doen. Verder weet ik niet veel over haar te vertellen. 

Anyway, Sylvie zit dus niet meer bij ons in de klas en er is weer een even aantal meisjes in de klas. Daarom kwamen er de afgelopen lessen telkens verschillende vriendinnen van Sylvie op me af om te vragen of ze naast me konden zitten. Dat soort types vinden alleen zitten een marteling, dus ik denk niet dat ze naast me kwamen zitten vanwege mijn spetterende persoonlijkheid. Ach ja, ze zijn best aardig en het klikt zover best goed. Ik heb niks te klagen. 

Het dringt trouwens tot me door dat mevrouw Vlander dezelfde bloemetjescolbert draagt als in het weekend.

Vraag me niet waarom ik mevrouw Vlander in het weekend heb gezien. Ik leg het al uit. 

Het was best wel lekker weer op zondag, dus mam dwong me om mee te gaan naar de ijssalon tegenover de gereformeerde kerk. Toen wij daar aan het genieten waren van een ijsje met drie bolletjes, zag ik ineens mevrouw Vlander en een paar andere oudere dames uit de kerk lopen. 

Ik zal het maar zo formuleren: Vlander en haar vriendinnen zijn echt squad goals. Ze hadden allemaal hetzelfde korte, witte krullenkapsel (het heeft wat weg van de baard van Sinterklaas), fleurige bloemetjescolbert, franjebloes en kokerrok met comfortabele hakken die op een soort 'ladylike' versie van Crocs leken. Als ik over zestig jaar zo'n geweldige squad zou hebben, zou ik het universum eeuwig dankbaar zijn. 

Tja, ik heb nog zo'n zestig jaar om een squad te vinden. Als ik de 'Jamie, je bent een kanjer'-mentaliteit kan doorzetten, komt het wel goed. Als ik over een jaar in een midlifecrisis beland, is de toekomst voor mijn leven als sociale vlinder niet meer zo zonnig. Maar hé, we moeten uitgaan van de positieve dingen. Pluk de dag! Yolo!

Ik heb zin om mezelf te slaan aangezien ik het woord yolo per ongeluk hardop uitsprak terwijl ik het dacht. Niet heel erg verstaanbaar weliswaar, maar hard genoeg om de aandacht van mijn buurvrouw te trekken. Subtiel kijk ik naar mijn werkboek alsof er niets gebeurd is in een poging om mijn blozende wangen niet op te laten vallen. Ik ben echt een oen. 

Vijf minuten later voel ik me tot op een zekere hoogte weer op m'n gemak. Ik durf alweer een beetje om me heen te kijken en zie dat Vajèn een fluistergesprek heeft met Kai, die een rij voor haar zit. Ik doe mijn best om een paar woordjes van de conversatie op te pikken, wat lukt, waaruit ik de conclusie trek dat het om een 'Hoe was je weekend'-gesprek gaat. Ik probeer me voor te stellen wat Kai dit weekend gedaan zou hebben:

Waarschijnlijk is hij op vrijdagavond naar een of andere feestweek geweest en had hij zaterdagochtend een voetbalwedstrijd. 's Middags heeft hij waarschijnlijk ergens met vrienden door de stad geslenterd en is 's avonds naar de McDonald's geweest. Ik denk dat hij op zondag heeft uitgeslapen tot een uur of vier en dat hij daarna FIFA heeft gespeeld tot laat, waarna hij aan zijn huiswerk begonnen is. 

Ik geef mezelf in gedachten een schouderklopje aangezien het een best logische weekendanalyse is. Nu even denken wat Vajèn gedaan zou kunnen hebben. 

Waarschijnlijk is Vajèn vrijdag uit school met een vriendin geweest en had daarna thaibokstraining. Ze heeft dan tot laat serie's gekeken. Maar niet tot te laat, want de dag erna had ze een turncompetitie waar ze waarschijnlijk een podiumplaats heeft behaald. Daarna is ze wezen shoppen en is vervolgens met vriendinnen naar een of andere saladebar geweest. 's Zondags is ze naar haar oma geweest om samen koekjes te bakken en bij te kletsen, en heeft ze keurig in de namiddag haar huiswerk gemaakt. 's Avonds heeft ze waarschijnlijk lopen skypen met een vakantievriendin en is om tien uur gaan slapen. 

Ik ben hier best wel goed in, ik bedoel, deze analyse zou ook heel goed kunnen kloppen. Dit is trouwens wat ik dit weekend heb gedaan:

Vrijdag uit school was ik uitgeput en heb een siësta gedaan, daarna heb ik een kantenklaarmaaltijd verwarmd (mam en pap waren twee dagen naar mams familie in België, dus ik was home alone). Daarna heb ik vier Harry Potter films gekeken en twee zakken chips verslonden. Ik ben uiteindelijk om drie uur gaan slapen, maar dat werd al goedgemaakt doordat ik op zaterdag tot twee uur 's middags in bed gebleven ben. Daarna heb ik een beetje huiswerk gemaakt en mijn kamer opgeruimd. Tijdens het opruimen kwam ik de doos met badschuim tegen -EINDELIJK- en besloot ik dus een bad te nemen. Ik wilde mijn selkiemantel gebruiken als badjas, maar uiteindelijk leek het me wel grappig om weer even een aantal zeehondtransformaties te doen terwijl ik in bad zat. Het gevolg was wel dat ik met een kletsnatte mantel zat en aangezien ik geen idee heb hoe onze droger werkt, had ik geen warm dekentje meer voor de rest van de Harry Potter marathon die ik voor de avond had gepland. Op zondagochtend waren pap en mam er weer en gingen mam en ik een ijsje halen, maar dat verhaal was al bekend. De rest van de middag heb ik volgens mij wederom vrij weinig uitgevoerd. 

Het was een episch weekend.