Het Leven van een Selkie

~8~

A/n

Hooii lezerss,

Hierbij mijn welgemeende excuses voor mijn absentie de laatste tijd (wejow dat zei ik kapot netjes). Ik plande een schrijfmarathon in deze vakantie, maar meer dan dit hoofdstukje is er helaas niet van gekomen. Maar ja, het is tenminste iets :)

Leuk nieuwtje: ik ben 'genomineerd' voor de Best Books Of Wattpad van @bookfreaks9, wat ik ontzettend leuk vind :D Als je op HLVES wilt stemmen, moet je daar maar eens een kijkje nemen :)

Enjoy reading!

Xx Anniek

----------------------

Nooit had ik gedacht om acht uur 's avonds vrijwillig naar school te fietsen. Een deel van mij begrijpt nog steeds niet waar ik überhaupt mee bezig ben en wil niks liever dan omdraaien en weer naar huis gaan, maar het andere deel stribbelt tegen. Een vriendschap met Vajèn kan mijn debuut zijn in de feestbeestwereld, waar ik toch wel graag carrière zou willen maken. Ik zie het al voor me; samen 'Dora van de buurt' filmpjes maken op music.ly. Of misschien wel van die andere populaire internetsnacks zoals 'MAND!', 'Dikke BMW' of 'Rustááág' dubsmashen met zijn tweeën, en elkaar dan speciale tags toekennen op Instagram. Ik krijg het er warm van.

Dat zou wel echt de hemel op aarde zijn.

Ik fantaseer verder over dagelijkse Snapchatsessies en ellenlange, emojirijke posts over onze goede vriendschap, tot uiteindelijk het schoolplein bereik. Snel zet ik mijn fiets op slot en loop richting de ingang, waar een rode loper is klaargelegd voor de toekomstige brugpiepers. In de hal hangen een heleboel foto's van leerlingen die allemaal heel geforceerd lachen. Er hangt een enorm canvasdoek boven het hok van de conciërge met daarop een foto van een jochie die kijkt alsof hij de loterij gewonnen heeft, terwijl hij een lesboek scheikunde onder zijn arm houdt. Ik kan het niet helpen en begin te lachen. Man, wat heb ik met hem te doen. Ik zou liever doodgaan dan met zo'n kop in de school hangen. 

,,Ha Jamie, leuk dat je er bent!" De stem van mevrouw van der Zalm klinkt achter me, dus vlug draai ik me om. ,,Oh, hoi," zeg ik. ,,Loop maar even met mij mee, Vajèn is er al," zegt Van der Zalm vriendelijk, en gehoorzamend wandel ik met haar naar de aula. Daar staan enkele kraampjes, die elk een schoolvak moeten vertegenwoordigen. Dan valt mijn oog op de stand van Engels, waar natuurlijk een Britse vlag is opgehangen. Vajèn staat met een schaal scones en flinterdunne sandwiches in haar handen om mensen te lokken, en wanneer ze mij ziet, werpt ze me een vriendelijke glimlach toe. ,,Hey!" zegt ze sympathiek. ,,Hoi," zeg ik terug. ,,Zijn er al veel mensen geweest, Vajèn?" vraagt mevrouw van der Zalm, die watertandend naar de schaal kijkt. ,,Heb je die speciaal voor vanavond gemaakt?" Vajèn knikt. ,,Nou ja, eigenlijk mijn moeder. Ze runt een bakkerij en geeft wel eens high tea workshops, dus we hadden nog spul in overvloed. U mag er best eentje pakken, hoor," glimlacht ze. Onbezwaard stopt mevrouw van der Zalm een scone in haar mond. ,,Deze moet je ook proeven, Jamie. Echt lekker," zegt ze met volle mond. Voorzichtig tuur ik naar de schaal. ,,Pak maar hoor," zegt Vajèn gastvrij. De scones zien er op zich lekker uit, alleen ik ben nooit fan geweest van die gelatine-achtige jamdrab die er inzit. ,,Eh nee, dankje, ik ben lactose-intolerant," zeg ik vlug. ,,Oh, das geen enkel probleem hoor, er zit geen melk in. Geen koemelk, weliswaar. Mijn moeder en ik zijn veganistisch, dus we gebruiken sojamelk. Proberen?" 

Daar gaat mijn slappe excuus. Fijn. Voorzichtig pak ik een scone van de schaal en stop hem in mijn mond, en gelukkig valt het hartstikke mee met het jamgehalte. Eigenlijk zijn ze zelfs best lekker. Weer een ding voor op de lijst 'Dingen waar Vajèn goed in is'. Hij lijkt alsmaar langer te worden...

Mijn lijst is wel wat eenvoudiger:

1. Herhaaldelijk in een zeehond veranderen. 

2. Fysiek en mentaal multitasken.

En dat is het ongeveer. Ik denk bij nader inzien dat ik nummer 1 van de lijst kan schrappen, ik ben namelijk niet de enige selkie op aarde en er zullen d'r vast een paar zijn die me uitlachen als ze mij zien transformeren. Ik weet niet eens of ik er beter in zou willen worden, ik bedoel, dit is geen fantasiefilm waarin de hoofdpersoon door een leermeester wordt benaderd om met zijn magische gaven de wereld van duistere machten te redden. Dit is het echte leven waarin magie wordt beschouwd als iets occults, ongetwijfeld met een paar linkjes naar de Illuminati (ik moet echts eens opzoeken wat dat nou precies is). En dan komt er ook nog weer eens bij kijken dat...

,,Jamie?" Vajèn wappert met haar hand in mijn blikveld om mijn aandacht te trekken. ,,Eh, ja, sorry." Ik voel me gelijk zo rood worden als een kreeft en kijk een beetje beschaamd weg. ,,Ah, daar zijn de eerste mensen al," merkt Vajèn op, ,,zullen we achter het kraampje gaan staan?" Ik stem in met een simpel knikje en we gaan achter het tafeltje zitten. Het duurt niet lang tot een meisje -die niet veel langer is dan de gemiddelde kleuter- en haar moeder zich aangetrokken voelen door de scones, en al gauw raakt de moeder in gesprek met Vajèn over wat we allemaal met Engels op school behandelen. Vajèn lijkt net een lerares Engels die al een kwart eeuw voor de klas staat, zo goed en professioneel doet ze het. Het is haast ondenkbaar dat ze nog niet de minister van Onderwijs is met wat ze allemaal loopt in te lichten. 

Ik kijk maar een beetje toe met een kunstmatig glimlachje. Telkens probeer ik me te bedenken wat ik zou kunnen vertellen, maar precies wanneer ik het wil gaan zeggen, neemt Vajèn me de woorden uit de mond en doet het tien keer beter dan ik. 

Zo zien de eerste gesprekken er ongeveer uit; Vajèn maakt een praatje en ik zit er bij voor spek en bonen, terwijl ik maar wat glimlach. De avond van mijn leven, zou je zeggen. 

Ben ik hiervoor in mijn vrije tijd naar school gekomen?