Het Leven van een Selkie

~10~

A/n

Heuj lieve lezers,

Nieuw hoofstuk! Het lijkt wel feest. Hij is niet heel lang, maar ik beloofde dat ik iets zou uploaden, dus hierbij. Trouwens, helemaal vergeten te zeggen, maar ik wens jullie allemaal een hele fijne meivakantie toe! Maak er een paar leuke weken van! 

Xx Anniek

-----------------------------

Twee weken later

Als je je afvraagt wat ik de afgelopen twee weken heb gedaan, zal je van een goudvis nog een boeiender antwoord krijgen dan van mij. Vajèn is vergeten de foto door te sturen en ik heb Kai ook niet meer gesproken. Voor de rest heb ik huiswerk gemaakt en series gekeken. 

Mijn vader heeft trouwens ook de Lotto gewonnen en nu zit ik op de veranda van ons nieuwe zomerpaleis in Polynesië. Echt superleuk hier. Zac Efron heeft me trouwens ook op date gevraagd. En ik heb ook de twintig miljoen volgers op Instagram bereikt. 

Tja, dat was mijn droom die ik beleefde op de nacht van zondag op maandag. Voor de rest heb ik dus helemaal niks gedaan. 

En zoals gewoonlijk loop ik me ook nu stierlijk te vervelen. Het is zelfs zó ernstig dat ik allerlei ingebouwde Apple-basisapps op mijn telefoon besluit te bekijken. Er is niks leukers dan ven checken wat de Aandelen-app me vandaag te leren heeft, welke tijd het momenteel is in Miami en wederom te zien dat niemand me het afgelopen jaar heeft gefacetimed. En dan heb je ook altijd nog de Zoek vrienden-app die ik nu ook pas -en ik zweer het- voor de eerste keer in mijn leven open. Het leven is echt mooi. 

Wanneer ik half in slaap val terwijl ik de Weer-app met het weer van vandaag bekijk (wat overigens 11 graden is met een lichte bries uit het zuidwesten), zie ik dat het morgenavond volle maan wordt. Ik herinner me dat pap tegen me had gezegd dat selkies zich de drie dagen van de volle maan in het water moeten bevinden, maar dat vind ik een nogal vaag verhaal. Waarom zou ik daar me nu ineens zorgen over moeten maken, terwijl ik in principe al mijn hele leven een selkie ben? 

Sowieso is dat hele selkiegebeuren al een stuk minder opwindend dan voorheen. In fantasieverhalen zie je dan meestal dat de protagonist zijn verborgen kant ontdekt en vervolgens de uitverkorene is om een heel universum vol magie te redden, terwijl hij/zij daarbij ook een hele dosis 'character development' ondergaat. In mijn geval is er vrij weinig veranderd. Het enige wat ik tegenwoordig doe met die selkiemantel is als dekentje gebruiken tijdens Netflix-marathons. 

Dat is ook tevens wat ik nu op het moment aan het doen ben. Ik noem het Netflix en Selkie. Vandaag gaat dat gepaard met een pizza Creamy Bacon van de Dominos Stuntweek (most wonderful time of the year). Ook heb ik een hele teil vol popcorn en chips, dus deze nacht kom ik wel weer door. 

Hoewel ik dol ben op Netflix, ben ik een van de slechtste diehard-serievolgers ooit. Meestal kijk ik van een serie met negen seizoenen iets van drie afleveringen en ga dan een andere serie 'volgen'. Ach, ik word er blij van, dus het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik voel ook geen drang om fanatiek een dozijn seizoenen per nacht (ik ben een nachtdier) te kijken, aangezien er bij mij in de klas toch nooit over series gepraat wordt. Nee joh, die meiden brengen hun vrijdagavonden door op alcoholvrije dansfeesten inclusief alcohol. Want non-logica beheerst die levens. 

Tja, ik zou wel willen dat er tenminste één iets is wat mijn leven beheerst. Ik denk dat mijn bestaan ongeveer draait om school terwijl ik daar niet eens mijn best voor doe. Joh, als je mijn leerpatroon bekijkt kan je me net zo goed gelijk al ergens in de Kruidvat achter de kassa droppen met mijn 'geweldige' motivatie en inzet. Gelukkig gaat het met mijn cijfers wel wat beter dan je van mijn oerslechte studeergehalte zou verwachten. 

Ik krul me op onder mijn mantel en stop een handvol ribbelchips in mijn mond terwijl ik de tweede aflevering van How I Met Your Mother opstart, wanneer ik plotseling lichte tikjes tegen mijn slaapkamerraam hoor. Ik schrik op, maar denk dan snel bij mezelf dat het regen is. Om het even te checken rol ik naar mijn raam (ik ben te lui om op te staan), en zie inderdaad druppels tegen de ruit aan spatten. 

Maar dan zie ik ineens een paar vreemde gedaanten aan het einde van de straat. Ik kan het niet erg duidelijk zien, maar het lijken wel vrouwen in witte jurken. Ik knipper met mijn ogen, en dan zijn ze weer verdwenen. Dat is kapot creepy. 

Spoken bestaan niet, Jamie. Je bent niet achterlijk. Je hebt tot zover bekend geen klinische mentale stoornis en je trauma's zijn niet zo erg dat ze je achtervolgen. Doe even heel snel normaal, Jamie. Ik wil niks meer horen van wat je allemaal te doemdenken hebt, begrepen?

Ik weet niet waarom, maar ik begin mezelf altijd fel terecht te wijzen in dit soort situaties om gepieker te voorkomen. Niet dat het erg effectief is, maar hé, wel optimistisch blijven. Als ik even logisch nadenk, zouden het ook bruidsmeisjes kunnen zijn. Verderop in de straat zit namelijk een feestruimte waar vaak bruilofts-afterparty's georganiseerd worden. Dat zou een logische verklaring kunnen zijn. 

Logisch genoeg om overtuigd te zijn? Dat niet.

Logisch genoeg om te hopen? Liever van wel.