"MY BOSSY ASSOCIATE"

"A Love I Could Not Forsake"

VILLAHERMOSA COUSINS
KENZO "My Bossy Associate"
Written by: Yeshameen Brejente

CHAPTER 29 "A Love That I Could Not Forsake"

#TheLastFiveChapters

Kenzo finds himself resting and relaxing in the Stinson Beachfront vacation rentals. Dito kasi niya piniling tumira keysa ang umuwi sa mansion na pag-aari ng pamilya nila. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya makalimutan ang nakita kanina. Kung gaano kasaya si Erine sa naging buhay nito dito sa San Francisco, California.

"I'm glad seeing her laughed so much, seeing her smile and witnessing how happy she ever could be. But, the saddest part is that I'm no longer the reason behind it and not a part of her anymore. Wish I were him." Aniya sa kanyang sarili habang nakadungaw mula sa bintana ng kanyang rental. "That wedding ring, though."

Nagmadaling naghubad ng trouser si Kenzo. Wala siyang pakialam kahit gaano man kalamig ang panahon ngayon. Wala na siyang pakialam kahit magkasakit siya, ang mahalaga ay ang maibuhos niya sa dagat ang sakit na kanyang nararamdaman. Patakbo siyang nagtungo sa Stinson beach.

And he was like a little boy crying while he's building a giant sand castle. Pakiramdam niya'y tuluyan na siyang masisiraan ng bait.

And then spending most of his time bodysurfing, with all the happy memories on his mind with Erine-back then. It makes him sob, placing his face between his knees.

"Love is hard to find, hard to keep, and hard to forget." Sabi ni Kenzo sa sarili, habang unti-unti nang lumulubog ang araw. Walang ibang tao sa paligid, tanging siya lang.

It's getting, but Erine is not yet sleepy. Nasa kwarto pa rin siya ni baby Yahnie. Minamasdan ang tulog na anak sa sarili nitong kuna na rosas ang kulay. She's wearing her reading glasses, habang nakatali paitaas ang maganda niyang buhok. Narinig niyang bumukas ang pinto, alam niyang si Rhyco 'yon. Pero hindi niya nilingon. At naramdaman na lamang niyang niyakap siya nito mula sa likuran.

"May iniisip ka ba?" he asks in a very soft tone. Kaya napahawak si Erine sa mga bisig nito't nilalaro ng mga daliri niya ang maninipis nitong balahibo.

"Wala." Pagsisinungaling niya kaya agad din siyang iniharap ni Rhyco sa katawan nito. With his hands still on her waist. Looking straight into her eyes.

"Kilala kita. Your eyes says it all." Sabi nito sa kanya.

"Matulog na tayo." Aya ni Erine at pilit na iniiwas ang mga mata mula rito.

"Kung kanina sa office ay panay ang tawa mo, ngayon naman ay napakatahimik mo." Puna ni Rhyco. "Tell me, what's bothering you?"

"I saw him -again." Pagtatapat ni Erine.

"Where?"

"Sa AuthorHouse." Tugon nito, saka marahang kumawala sa yakap ni Rhyco at muling humarap sa kuna ng anak.

"And?" tanong ni Rhyco saka ito humawak sa kanang kamay ni Erine.

"The pain started a year ago, but I'd lived with it for so long at that point that I'd accepted it as an inevitable part of me." Tapat na tugon ni Erine nang muling humarap kay Rhyco. "Akala ko, okay na ako. Akala ko, kapag nag-krus ulit ang landas namin, hindi na ako maaapektuhan. Pero, bakit nang makita ko siya kanina iba ang naramdaman ko? Bakit, bumalik ang lahat ng sakit? Why, do I have to pretend that, hey I'm over him and I'm not affected and that I'm happy with who I am with right at?"

"Love is blind and love can be foolish - Our heart doesn't always love the right people at the right time. Sometimes we hurt the ones that love us the most and sometimes we love the ones that don't deserve our love at all." Sabi ni Rhyco na nakangiti. "Mahal mo pa rin ba siya?"