fan girls ft. Cameron Dallas and Nash Grier

hoofdstuk 11

Meghan Court POV
"Je verft als een meisje!" Roept Cameron lachend. Ik draai me in een ruk om. "Misschien ben ik ook een meisje, sukkel!" Lach ik, en ik ga weer door met verfen. "Kijk," zegt Cameron, en hij komt achter me staan. Hij slaat 1 arm om mijn buik heen en 1 legt hij op mijn hand en de verfroller. Even denk ik dat ik in ademnood ben, en mijn hart slaat een slag over. "En zo moet je dus verfen." Fluisterd Cameron in mijn oor. "Als jij het zo goed kan," zeg ik grijnzend, "Waarom doe je het dan niet zelf?"
Cameron grijnst. "Omdat ik het jou ook kan leren."
Ik kijk hem aan, een valse blik zendend. "Ik kan al verfen, graf aap." Mompel ik, en ik ga weer verder met verfen. Cameron slaat zijn armen opnieuw om mijn heupen heen, en hij fluisterd in mijn oor, "Maar als ik je het leer, is het toch veel leuker..."
Ik verstijf. Tuurlijk is het dan leuker. "Ik ehm..." mompel ik. Ik houd gespannen mijn adem in. "Ik... Misschien..."
*mentale Facepalm* Wauw, ik krijg de kans om cliché te gaan verfen met Cameren Dallas en ik zeg 'Misschien'.
Pffff...

June POV
Nash is net weg gegaan, hij heeft afgesproken met vrienden omdat ik hem aandrong. Ik lig verveeld op de bank, een beetje met Justin Whatsappend. Justin is altijd al mijn beste vriend geweest, en het is ook een goede vriend van Meghan geworden. Ik mis hem echt heel erg.
Justin: Wat nou als ik langskom?
Ik houd mijn adem in, dit is een grapje.
U: Je bent gek. Is alles wat ik antwoord. Het is waar, hij is gek.
Justin: Ik ben eigenlijk al onderweg :)
In één ruk zit ik recht op.
U: Pardon? Dit is een grapje toch?
Dit keer duurt het maar een seconde voordat ik een berichtje terug heb.
Justin: nee :)
Meteen daarna krijg ik een foto toegestuurd van Justin in het vliegtuig. Hij knipoogt en steekt een duim op.
Hij is echt gek.
U: Je bent gek, gek gek gek
Herhaal ik in het berichtje.
Justin: Alles voor jou ;)
Ik kan er niks aan doen dat ik bloos. Ooit, in klas 2, vond ik hem leuk. Maar dat heb ik nooit durven toegeven. Natuurlijk is de verliefdheid wel weg.
U: Hoelang moet je nog in het vliegtuig zitten? Moet ik je ophalen? Pfff ik moet nog een cadeutje halen!

Justin: Nog een half uurtje, nee ik heb al een taxi geregeld, je kan niet eens rijden, en je hoeft geen cadeautje te halen!
Ik gil van blijdschap. Ik heb hem al zo lang niet meer gezien! Ik kon geen afscheid van hem nemen, omdat hij op dat moment in Engeland zat voor zijn studie.
U: Oke dan, hoelang denk he dat het nog duurd? Ik ben zo blij!!

Justin: Wss nog ongeveer een uurtje. Ik ben ook blij!

U: mag ik het aan Meghan vertellen!?

Justin: Tuurlijk! :D

U: Brb :)
Gillend ren ik naar boven.
"MEGHAN, MEGHAN, MEGHAN!" Roep ik terwijl ik haar deur open gooi. "MEGHA- Oeps verkeerde moment..." mompel ik als ik Cameron en Meghan samen zie verfen. Met een ruk kijken ze op, en Cameron stapt verschrikt achteruit. "Dat had niks te betekenen." Mompelt hij, terwijl hij rood aanloopt.
"Ja joh, maak dat de kat wijs." Zeg ik, rollend met mijn ogen. Dan vestig ik mijn aandacht op Meghan. "Meghan! Justin komg hier naartoe!" Roep ik blij. Meghan kijkt me met haar grote groene puppyogen verbaasd aan. "Wat? Maar hij was in Engeland." Zegt ze.
"Ja, inderdaad, Was." Glimlach ik.
"Mag ik weten wie Justin is?" Vraagt Cameron. Jaloezie flikkert in zijn ogen. "Onze beste vriend." Zegt Meghan, nog steeds verbaasd. Dan gaat de bel. "IS DAT HEM!?" Roept Meghan, en ze sprint al naar beneden. "Waarschijnlijk niet..." Zeg ik, en ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is. "Nog 3 kwartier."
"Ohw.." zegt Meghan. "Misschien is het Nash?" Vraagt Cameron. Ik sprint meteen naar beneden en gooi de deur open.
Daar staat Justin, met een enorme knuffel beer in zijn armen.
"Surprise!"