Değiştim Ben!

"Abinin Cenazesine Gidersin."

Selam arkadaşlar hikayeyi yazarken keyifle yazıyorum ama votelere keyifle bakamiyorum-_-

Bölüm 8

Uyandığımda nerde olduğum hakkında bir bilgim yoktu.Fakat kaçırıldığımı biliyordum.Lan elim çok acıyor yanlız hayvan gibi bağlamışlar ipi.Balık bokları.Gözlerimide bağlamış itler.
"Lannnğğ kimse yokmu burda?" Bağırmamla kafama birinin vurması bir oldu.
"Bağırma lan çocuk uyuyo." Wat dedin guluv?Çocuk? Nerdeyim la ben?Ayrıca bu bir erkek sesi.
"Nerdeyim lan ben ne çocuğu?hadi onu geçtim kafama neden vuruyon mal?"Beni kaçıran kişiye mal diyorum bence mal olan benim.
" Sus ve bana bir daha mal deme gözlerini açıcam."Ovvv pekisi guluv aç bakem.
"Aç peki." Gözlerimden çekilen bezle ilk birşey göremedim ama ardından bulanık bir şekilde görmeye başladım sonradan tamamen netleşti görüntü.
Karşımda 20-22 Yaşlarında bir genç vardı.Kahverengi saçları,kahverengi gözleri ve kasları vardı.Ve yakışıklıydı.Fakat kimdi?
"Sen Kimsin?" Bunu ben sordum bknz o değil.
"Asıl sen Kimsin?" Ne diyon sen bebelac?
"Ne demek sen Kimsin ulan mal kaçırdığın kişiyi tanımıyormusun sen?" Mal bu bak valla mal.
"Onu bunu boşverde senin abim varmı?" Sanane.
"Var?"Sanane diyemedi.
" Hassiktir bak şimdi ellerini çözücem ve sen gidiceksin.Tamam?"Diyip ellerimdeki ipi çözmeye başladı.Ardından ayaklarımdaki ipi çözdü.Ve elleriyle kapıyı gösterip "Git hadi çabuk evine git." Dedi ama yok anam gitmem.
"Gitmicem.Neden kaçırdın beni söyle bakalım?"
"Abini son kez görmek ve konuşmak istersin dimi?Eğer şimdi gitmek yerine beklersen konuştuktan sonra abinin cenazesine gidersin." Ne diyo lan bu ne cenazesi.
"Ne diyosun lan sen?Ne cenazesi?" Dememle acıyan bileklerimle boğazına yapışmam bir oldu.
"Yerinde olsam burada bir saniye bile beklemem." Ulan şerefsiz.
"Lan sen Kimsin?Ne diyorsun?" Şuan çıldırmış durumdaydım.
Önüme bir kart atıp konuşmaya başladı "Bu kartta buranın adresi ve numaram yazıyor işin bitince ara veya buraya gel." Kartı alıp kapıdan çıktım sanırım deminki yer depoydu.
Dışarı çıkınca bir adam yanıma gelip bana araba anahtarı verdi.Karşıya bakınca siyah bir porşe gördüm.Arkamdan deminki gencin sesini duydum.
"Buluştuğumuzda alırım arabayı."
"Sikerim arabanı abime birşey olursa cehennemden kendine yer ayırt." Diyip arabaya bindim.
Şuan 160'ta gidiyordum.İçimde kötü bir his vardı.Korkuyordum. Hemde çok. Bizim eve varınca evin önü araba doluydu.Arabaları görünce Daha çok korkmuştum.Allahım nolur abime birşey olmasın.Nolur nolur nolur.
Evin kapısı açıktı ve ev ağzına kadar doluydu.Annemin çığlıklarını duyuyordum.Gözümden istemsizce bir kaç yaş süzüldü.Koşa koşa salona yöneldim annem ve babam salonda koltukta oturuyordu etrafındaki insanlar ağlıyordu.Annem bağırarak ağlarken babam sessizce ağlıyordu.Yavaşca salona ilerledim ama çok gitmeden durup etrafıma bakındım bizim okuldan bir sürü kişi vardı.Okuldan bir kızın kolunu tutup "Ne oluyor?" Diye sordum.Kız ilk kim olduğuma bakıp ardından "Meriç hoca hastanedeymis tam kalbine kurşun yemiş.Doktorlar kurşunu çıkarmış ama kalbinden önemli bir damarın kenarıda deymis kurşun doktorlar o damarı elledigi gibi meriç hoca ölürmüş damarın kendi kendine kopmasını bekliyorlar.Ayrıca meriç hoca şuan uyanıkmış." Demesiyle bende kalbimden vuruldum.Abim öylece ölümünümü bekliyordu hastane odasında?Koştura koştura kapıya gidip evden çıktım gözlerimden yaşlar deli gibi boşalıyordu.Görmem bulanıklaşmıştı.O çocuğun verdiği arabayı bulup hemen bindim.Ardından son sürat gitmeye başladım.
Hastaneye varınca direk danışmaya gidip abimin adını söyledim kız gözlerime acı acı bakıp "357 numaralı odada bu arada çok çok çok geçmiş olsun." Kızda biliyordu sanırım abimi.Neyse.Koşa koşa 357 numaralı odaya gittim içerde bir tek emre abim vardı ama onunda gözünden sicim sicim yaşlar dökülüyordu abim ise sadece emre abime bakıyordu.Abim be canımın içi gitme ne olur.
Odaya girince gözler bana döndü.Bana bakan abimin gözleri parlıyordu.Emre abim beni görünce sinirli bir şekilde bakıp odadan çıktı.Ben naptım ki?
"Abim..."
"Alya Ölüyorum ben biliyorsun dimi?" Evet abi evet.
"Abi nolur gitme."
"Olsun abicim ben gitmiyorum ki seni hep gözetlicem."Yanımda gözetle be abim.
" Alya,Her aynaya baktığında beni hatırla,gözlerin yıldızlara takılırsa gözlerimdir sakın unutma... Eğer ellerine bir yaprak düşerse ellerimdir sakın bırakma."Abim deme böyle.Demek istedim ama gözlerini kapattı.
"Abi,abi,abiii abi duy beni gitme ABİİİİİİİ" Diye Bağırmamla odaya doktorlar,polisler ve emre abim daldı.Doktor saatine bakıp "Ölüm saati 06:37 başınız saolsun." Dedi ve beyaz örtüyü abimin başına kadar çekti ardından emre abimin sırtını sıvazlayıp odadan  çıktı.Emre abim beni omuzlarımdan tutup odadan  çıkardı.Oda ağlıyordu.Ardından odanın kenarlarındaki sandalye gibi şeylere oturduk.Odayı iki tane hemşire girip abimi odadan çıkardı.Ve morga gitmek üzere gittiler.
Abim canım benim gitme bırakma bizi.Nolur yalvarırım yaşatma bize bu acıyı.
Ama bu acıyı bize yaşatanları yaşatırsam Bak ben neyim.Onların topunu sikmeyen ne olsun.

*Upss ölümlü bir bölüm oldu hikâyeye ekşın katmak istedim.İleri bölümler çok güzel olacak.
Yanlız bu bölüm hakkındaki yorumları merak ediyorum.Yorum yapar mısınız?

*O damar şeysi felan uydurma yanlız.

*Diğer bölümlerin multi medyasını koydum.