Moslima in de prostitutie

#6

We zitten al een anderhalve week verder, mijn ouders zullen over een paar dagen vertrekken. Ik kan niet wachten tot ze weg zijn dan ben ik eindelijk van ze af. Dan ben ik helemaal alleen en heb ik het huis voor mezelf. Mijn oma vertrouwt me tenminste, ze komt af en toe wel eens langs om te controleren maar voor de rest hoefde ik mij geen zorgen te maken. Mijn moeder is al volop bezig met de voorbereiding, ze hebben al 10 koffers gestuurd naar Marokko. Voorlopig huren ze een appartementje tot ze een koophuis hebben gevonden. Het is zondag en woensdag vertrekken dan heb ik vrijheid!

Ik was blij. Lina was ook blij voor mij, we zijn de laatste tijd zo close geworden. Ik ben Elif vergeten en dat vind ik erg, ze weet het nog niet van mijn ouders en mijn werk... We zijn uit elkaar gegroeid, het is niet leuk. Ze was allerbeste vriendin sinds de basisschool en was er altijd voor mij.

Ik was bij mijn oma, ik verbleef daar een weekje tot mijn ouders vertrekken en dan ga ik terug thuis wonen.
"Wil je nog soep, Doenipoen?", mijn oma kwam met de pan naar me toe.
"Nee shokrane jeddati (bedankt oma)", zei ik. "Ik zit vol."
"Woensdagavond ga je maar naar huis", fluisterde ze in mijn oor. Mijn ouders mochten het natuurlijk niet weten. Ik knikte naar mijn oma en ik kon de vreugde niet beschrijven. Zo gelukkig had ik me nog nooit gevoeld. Ik zag mijn ouders opstaan om naar huis te vertrekken zodat ze de rest nog konden voorbereiden. Ik ga deze week trouwens niet naar school, het is een beetje te ver van mijn oma's huis. Mijn ouders heb ik wijsgemaakt dat ik gewoon wat ziekjes ben. Ze maakten zich klaar, groetten mij en mijn oma en liepen de deur uit.

Na wat te hebben gekletst met mijn oma, liep ik naar boven. Ik had een kamertje voor mezelf. Dat had elk kleinkind omdat we toch niet met zoveel zijn, alleen jammer dat we geen goeie band hebben anders bleven we hier vaker samen logeren tijdens vakanties of weekends.
Ik deed mijn gsm aan en zag een sms'je van Lina: 'Haay lieverd, kom je morgen naar school?'. Ik stuurde terug en had uitgelegd waarom, ze begreep het helemaal. 'Vergeet niet dat je binnenkort moet werken he!' Oh ja, over een klein paar daagjes moet ik al beginnen. Wat spannend!

De dagen vlogen voorbij, het was woensdag. Mijn ouders hadden hun vlucht om 16u15. Ze deden hun jassen aan en daar stonden ze dan. Ik zag mijn moeder snikken. Zal ze me missen? Nee, ze zullen blij zijn dat ze van me af zullen zijn, net als ik.
Ze gaf me een kus op mijn wang en vervolgde het met een dikke knuffel.
"Zorg goed voor jezelf, en voor oma!", snikte ze. "Je zal altijd mijn kleine lieverd blijven!" Deze woorden raakte wel.
Toen ze me losliet, zag ik mijn vader naar me toe komen. "Hou je goed, je bent daddy's little princess!", begon hij. "Ik hou van je, Dunya."
Ik voelde tranen aankomen, hoorde ik het wel goed? Zei hij net echt dat hij van me houdt? Ik veegde mijn tranen weg voordat iemand ze kon zien en zwaaiden ze na. Dag papa, dag mama!

Ze waren weg. Aan de ene kant ben ik superblij, maar vanbinnen doet het pijn. Vooral die laatste woorden, waarom zeiden ze nooit zoiets tegen mij? Als ze dat nou af en toe zeiden dan was ik niet zo depressief en zou ik met ze meegegaan zijn. Dat is wat ik mis, moederliefde. En vaderliefde. Maar dat heb ik nooit gehad en zal het misschien ook nooit krijgen. Dit verdien ik niet, maar het is nu eenmaal zo. Ik wil het achter me laten en genieten van mijn leven. Nu kan dat eindelijk.

"Zal oom Abdelkabir je brengen lieverd?", hoorde ik mijn oma vragen.
"Ja, als dat kan jeddati (oma)", antwoordde ik.
"Ik zal hem bellen, dan is hij er over een kwartier", zei ze. "Maak je al maar klaar, Doenipoen."
Ik liep naar mijn kamer en pakte mijn kleren en de rest van mijn spullen in.
Na een kwartier kwam mijn oom eraan. Ik stapte in en deed mijn ogen dicht. Ik was moe dus had de hele rit naar huis geslapen, 2 uur lang. Toen we aankwamen groette ik mijn oom netjes en ging mijn huis binnen. Het was 15u. Ik belde Elif om naar stad te gaan. Ze was verbaasd dat ik opeens wel mag gaan, ik ging haar alles uitleggen als we gaan afspreken. Na een halfuurtje kwamen we op de afgesproken plaats in de stad. Ik kan eindelijk fatsoenlijk shoppen! Mijn vader had me heel wat geld gegeven en zal me elke week een bedrag opsturen. De huur wordt dan ook weer automatisch afgetrokken van zijn rekening in Marokko. Als ik begin met werken zal ik wel genoeg geld hebben om rond te komen.

We zaten in de Starbucks en ik vertelde haar het verhaal van mijn ouders, ze was blij voor me.
"Slaapfeestje bij je thuis he", lachte ze.
Ik wilde dat ze kwam intrekken, maar dan weet ze het ook van mijn werk en dat wilde ik niet tegen haar zeggen. Dat weet alleen Lina.
Na uren shoppen en bijgepraat te hebben, nam ik de bus terug naar huis. Honger had ik toen niet, alhoewel ik helemaal niets had gegeten. Ik bakte snel een klein eitje voor mezelf en at hem op. Ik ging naar mijn kamer en zetten mijn werktelefoon aan. Ik kreeg een bericht: 'Goeiedag Dunya? Met Kamal, kan je deze avond om 19u achter het souvenirwinkeltje komen? Dan haal ik je op x'
Ik smste terug dat het ook bij mijn thuis kan en stuurde hem mijn adres. 5 minuten later kreeg ik weer een berichtje: 'Is goed, ben er over een halfuur!' Ik kon beginnen!

Ik had een halfuur de tijd om me klaar te maken. Ik trok mijn kortste strakste jurkje aan met mijn hoogste hakken. Ik maakte me op en krulde mijn haar. Ik was klaar.
Ik keek op de klok en zag 19u15, waarom is hij er nog niet?
Net toen ik dat dacht hoorde ik de bel van de voordeur. Ik deed de deur open en zag tot mijn verbazing een nettje jonge man staan, jeetje wat was hij knap! Hij had een bos bloemen vast. Hij keek me aan en lachte vriendelijk.
"Hoi, jij bent Dunya he?", vroeg hij.
"Ja", antwoordde ik stotterend. "Kom maar binnen."
Hij kwam binnen en ik deed de deur dicht. Klaar voor een nieuwe start in mijn leven, zal het me bevallen?

-
Pas op, vanaf het volgende deel zullen er heftige delen komen met gedetailleerde situaties.