Moslima in de prostitutie

#18

#18

Na alles gekocht te hebben wat ik wilde, hadden we lekker gegeten in een restaurantje. We kletsten over heel wat dingen samen met mijn lieve oma. Het was echt superleuk! Onderweg naar het huis van mijn oma belden mijn ouders om te zeggen dat ze een ticketje hebben geboekt voor woensdag. Donderdag kunnen ze Kamal leren kennen, vrijdag is mijn hennadagje en zaterdag gaan we tekenen met achteraf een klein feestje. Ik had er zoveel zin in om eindelijk officieel verbonden te zijn aan Kamal. Ik dacht aan wanneer ik het mijn familie zou moeten vertellen over mijn zwangerschap, na 2 maanden? Na 3 maanden? Een zwangerschap is iets moois, er groeit een wondertje in mij. Ik vind het alleen jammer dat het bij mij op zo een jonge leeftijd en zo een manier moet gebeuren..

We kwamen thuis bij mijn oma aan, ik moet deze week hier slapen voor als mijn ouders terug zijn. Ik nam afscheid van Kamal en hij ging ervandoor. "Ik sms je wel", zei hij. Ik liep naar mijn kamer en ging op het bed liggen, ik voelde me weer misselijk vandaag. Ik besloot om Elif en Lina te sms'en en hen nu echt te vertellen over Kamal en onze trouwplannen, ze moeten het van mij horen en niet van iemand anders. Ik sms'te hun met de vraag of ze morgen wilde langskomen bij mijn oma om elkaar weer te zien. Ze konden allebei in de avond rond 17u langskomen, ik was blij.

De volgende dag werd ik weer wakker met een heerlijk gevoel, ik dacht aan Kamal. Ik nam mijn gsm en zag dat hij me sms'te "Goeiemorgen schoonheid, ben aant werk ik stuur je straks als ik klaar ben, houvanje!"
Hij was zo lief.
Ik stond op en liep naar de badkamer, ik rook de geur van mijn oma's ontbijt al. Ik waste mijn gezicht en liep naar beneden.
"Sbah el noor (goeiemorgen) Doenipoen!", hoorde ik mijn oma zeggen. Ik liep naar haar toe en gaf haar een dikke kus.
Ik ging zitten aan de tafel en ze gaf me mijn ontbijt. Ik had wel 3 porties op, dat had ze niet verwacht van mij. Maar hey, ik ben zwanger en eet natuurlijk voor 2 :)

Mijn oma was de hele dag weg dus bleef ik alleen thuis. Ik had wat koekjes gebakken voor als Lina en Elif gingen komen. Ze gingen er binnen een uurtje zijn, dan zullen ze het grote nieuws van mij horen. Ik was best wel zenuwachtig, wat zouden ze van me denken? Zouden de blij zijn voor mij? Ik dacht aan Elif die er een grapje om maakte wanneer ik erover wilde beginnen. Ik hoopte dat ze me dit keer wel serieus nam. Ik ruimde de woonkamer op en zette de thee koekjes klaar. Ze konden er elk moment zijn.

Dingdong, dat was de bel. Ik deed open en zag Lina en Elif voor de deur staan. Ze zijn samen met dezelfde trein gekomen.
"Dunyaaa!", riepen ze allebei. We gaven elkaar een groepsknuffel. Wat was ik blij om hun terug te zien, vooral Lina. Haar had ik al een maand niet meer gezien..
"Kom binnen", zei ik. Ze volgden me naar de woonkamer en gingen op de zetel zitten. We begonnen te praten en lachten even, het was best gezellig.  En toen kwam het, ik begon over Kamal.
"Nou dames..", begon ik. "Ik moet namelijk wat vertellen." Ze keken me allebei nieuwsgierig aan. "Ik heb al even geleden een jongen leren kennen, hij is heel serieus met me want hij is mijn hand komen vragen bij jeddati (oma). Mijn ouders weten ervan, ze zijn woensdag hier omdat ik zaterdag ga trouwen met hem." Over de zwangerschap wilde ik ze niets vertellen.
Ze keken me beide met open mond aan, dit hadden ze niet verwacht.
"OMG, je meende het echt de vorige keer", zei Elif. "Ik ben echt superblij voor je!" Ik zag dat ze bijna tranen kreeg van geluk.
Lina keek me ook met een glimlach aan: "Wauw Doen, je wordt een echte vrouw nu.. Je gaat trouwen!"
Hun reacties waren wel beter dan dat ik had verwacht, dat maakte me blij. Ik vertelde ze over Kamal en liet een foto van hem zien. En toen kwam de vraag.. "Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?", vroeg Elif. Ik zwijg even. Tegen Elif wilde ik echt niet liegen, maar ik kon niet anders. "Euhm, ja op het treinstation als ik regelmatig naar mijn oma kwam, zag ik hem vaak..", loog ik.
Lina keek me aan, zij wist natuurlijk vanwaar ik hem echt kende.

Na een paar uur verder gepraat te hebben, gingen Elif en Lina naar huis. Ze moesten de laatste trein nog halen. Mijn oma kwam ondertussen ook al thuis en we zaten gezellig samen thee te drinken. Ik keek op mijn gsm en had nog niets van Kamal gehoord. Ik sms'te hem dat ik van hem hield en ging vervolgens naar bed, ik was best moe. Na een halfuurtje kreeg ik nog steeds niets van Kamal, hij moest nu allang thuis zijn. Waarom laat hij weer niets van zich weten, dat is toch niets voor hem?