Moslima in de prostitutie

#15

Daar zat ik dan, wenend op het bed voor me uit te staren. Slapeloze nachten waren het voor mij. Ook voor Kamal. De meeste tienermoeders die ik op tv zie ofzo daar hoor je niets meer van de vader van het kind. Gelukkig was Kamal niet zo, hij zette me gelukkig niet buiten en ontkende al helemaal niet. Ook ik wist 100% zeker dat het van Kamal was, het kon van niemand zijn. Ik was pas 4 weken zwanger. Abortus plegen dat zat er niet in, dat was echt het laatste waar ik aan dacht. Ik wilde het kindje houden, koste wat het kost.

Kamal kwam de kamer binnen met een kop thee. Mijn lievelingsthee. Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en pakte mijn hand vast.
"Dunya..," hij keek diep in mijn ogen. "Het is tijd om over je te vertellen aan mijn ouders en omgekeerd, alleen dan kunnen we verder in vrede als we getrouwd zijn binnen een paar weken."
Zijn woorden deden iets met me, het was inderdaad beter zo. Het was ofwel dat, ofwel vluchten met z'n twee. Ik ben echt blij dat hij dit nu tegen me zei. Ik stemde toe en pakte mijn gsm. Ik zocht het nummer van Jeddati (oma) in mijn lijst en belde haar.

"Doenipoen!", klonk ze toen ze opnam.
"Salam jeddati (hallo oma), hoe gaat het?", vroeg ik. "Ja goed lieve schat, wanneer kom je weer eens langs?"
"Ik wilde vandaag langskomen, maar ik wil dan wat mensen meenemen", antwoordde ik.
"Welke mensen?", ik wist niet wat ik moest antwoorden.
"Ik heb een jongen leren kennen en...," ik stotterde.
"Oh, ik snap het al", zei ze opeens. "Ze zijn welkom lieverd!"
Mijn oma vatte het best goed op. We rondden het gesprekje af en zag dat Kamal ook net klaar was met zijn ouders te bellen. Het moest nu echt gebeuren. Een trouwfeest wil ik niet, ik wil gewoon aan Kamal verbonden zijn zonder dat er problemen van komen. Ik hield echt van hem.

"Mijn ouders gaan mee schat", zei hij. Ik was blij, Kamal kwam dus vandaag mijn hand vragen. Het begon nu officieel te worden. Ik maakt me klaar en stapte in de auto met Kamal. We reden alvast naar mijn oma. De ouders van Kamal kwamen een halfuurtje later omdat ze nog iets moesten doen. Hoe dichter we bij mijn oma kwamen, hoe zenuwachtiger ik werd. Wat als mijn oma toch nee zegt? Kan ze eigenlijk niet.. Of mijn ouders? Mijn oma zei dat ze hun net had gebeld om hun het nieuws mee te delen. Op zich hadden ze er geen problemen mee, zei mijn oma. Mijn ouders werden ook jong aan elkaar uitgehuwelijkt, dus waarom zou ik dan niet jong kunnen trouwen? Ze zei alleen dat als vandaag alles goed was verlopen dat ze gaan proberen om deze weken langs te komen zodat ze echt officieel kunnen toestemmen. Kamal is een lieve en aardige jongeman met een hart van goud. Hij heeft me echt op handen en voeten gedragen sinds ik hem ken. Mijn wens was dat mijn ouders dat zouden zien.

Toen ik aankwam bij mijn oma, belde Kamal aan. Hij droeg een pak en had een bos bloemen en pralines vast. Zijn ouders kwamen dus later met de suiker. Mijn oma deed de deur open en ik zag haar stralend met glimlach naar me kijken.
"Doenipoen!!", ze was blij om me te zien. Ze kuste me op de wang en gaf me een hele dikke knuffel. Toen ze me losliet, keek ze met grote ogen naar de bos bloemen die Kamal haar wilde geven. "Dit is Kamal", zei ik.
"Dankjewel, jongeman", zei ze tegen hem. Kamal gaf haar een kus op haar hand en begroette haar netjes. We liepen naar de woonkamer waar we toen zaten. Het was even stil, we waren dus aan het wachten op de ouders van Kamal. Na een halfuurtje waren ze eindelijk gearriveerd. Mijn oma deed spontaan de deur open, je zag echt dat ze zo blij was voor me. Ik hoorde mijn oma groeten met de ouders van Kamal in de gang, ik werd weer zenuwachtig. Kamal zag het en keek me ook verlegen aan. En daarom hield ik dus van hem, we voelden elkaar gewoon aan.

Een minuut later kwamen de ouders van Kamal zich ook neerzetten in de woonkamer. Ik groette zijn vader met een kus op zijn hand en zijn moeder met 3 kusjes op de wang en een knuffel. "Lwalid(papa), lwalida(mama), dit is Dunya", hij stelde me netjes voor.
"Dunya, dit zijn mijn ouders Ibrahim en Habiba". Ik keek hun verlegen aan. Zijn moeder was een mooie vrouw, ze was best modern. Een hoofddoek droeg ze niet dus je zag die mooie blonde mesjes in haar lichtbruin haar. Zijn vader vond ik best wel schattig en een lieve man, ik had echt respect voor hem.

De avond verliep echt sneller dan verwacht. Alles verliep ook goed. Mijn oma had lekker gekookt, we hebben goed gepraat en een beetje gelachen. Op het einde van de avond hadden mijn ouders even gebeld. Voor de eerste keer had ik een goed gesprek met ze. Ik was gelukkig met Kamal en dat liet ik zien. Zij merkten het gelukkig ook. Ik had hun uitgelegd dat ik echt zo snel mogelijk wil samenwonen zonder een bruiloft of iets. Ze hadden er geen problemen mee en gingen kijken of ze volgende week al konden komen zodat we de trouwakte gingen tekenen. Ze waren blij voor me, dat had ik totaal niet verwacht.

Onderweg naar huis, konden Kamal en ik niet stoppen om over onze trouwplannen te praten. We waren zo blij dat alles goed verliep. Ik dacht eraan om zo snel mogelijk mijn ouderlijk huis goed schoon te maken voor als mijn ouders terugkwamen. Ook moest ik al mijn spullen die in Kamal zijn appartement lagen terug verhuizen naar mijn oma. Ik ga wel een paar dagen bezig zijn denk ik..
Ondertussen dacht ik ook aan Elif, ik ging morgen met haar afspreken om haar alles te vertellen. Dan kon ze me ook helpen met het huis schoon te maken.
Het was laat, Kamal en ik lagen gezellig weer op bed te praten over vanalles en nog wat. Het voelde zo goed, elke keer als ik naar hem keek dan zag ik iets in hem. Dan zag ik mijn man.