A Magic World.

Hoofdstuk 12

Perkamentus weet niet hoe hij dit tegen zijn leerlingen moet vertellen. Een leerling, een vriend, een kind van iemand is dood. Hoe moet hij dit vertellen? En hoe moet hij vertellen hoe die dood is gegaan? Perkamentus denkt na hoe die het zal gaan vertellen. Hij ziet het voor zich hoe hij voor zijn leerlingen staat. 'Marco, is overleden. Doodgebeten door...' Nee nee, dat kan hij niet zo zeggen. 'De leerlingen zijn in de grote zaal, laten we gaan Perkamentus, ze moeten het weten,' Professor Anderling legt een hand op de schouder van Perkamentus. In de jaren dat hij hier schoolhoofd is, is dit wel de moeilijkste wat hij ooit heeft gedaan. De dood van een student vertellen aan de vrienden van Marco, aan zijn klasgenoten, en het ook nog aan zijn ouders vertellen. Samen lopen ze naar de grote zaal.

De leerlingen zitten allemaal bij hun afdeling tafel. Perkamentus gaat voor zijn tafel staan, hij heeft nogal een luide stem dus alle leerlingen kunnen hem horen. 'Goedendag allemaal, ik moet jullie wat vertellen, en het is niet leuk... Het is verschrikkelijk,' begint hij rustig. De leerlingen zijn al gespannen want normaal hoeven ze nooit zomaar naar de grote zaal. 'Een student, een vriend, een klasgenoot van jullie is gisteravond overleden...' Perkamentus ziet de schrokkende gezichten van zijn leerlingen. Hij hoort gepraat en gefluisterd. 'Wie is het professor?' Hoort hij iemand schreeuwen. Nu moet hij het vertellen. 'Het is Marco Jansen, van de afdeling Huffelpuf...' De naam komt hard aan, vooral bij de tafel van huffelpuf. Marco was een lieve en zorgzame jongen, trouw, en had veel vrienden. 'De lessen van vandaag stoppen, jullie hebben een vrij dagje en mogen samen zijn, er wordt een herdenking gehouden we mogen Marco niet vergeten,' Perkamentus krijgt tranen in zijn ogen, nooit heeft hij verteld dat er leerling is overleden. Of eigenlijk is vermoord. 'Hoe komt het Professor?' Vraagt er iemand, Perkamentus ziet niet wie het vroeg. 'Dat is onduidelijk, we kunnen daar ook weinig over zeggen,' Hij kan moeilijk zeggen dat Marco is vermoord, doodgebloed, aangevallen door een vampier. 'We willen wel dat jullie goed op elkaar en op jullie zelf passen,' legt hij rustig uit. Hij moet er niet aan denken dat er nog een leerling dood gaat. En de Cullens moeten hier ook vanaf weten.

'Dus er is een leerling dood, en jullie weten zeker dat het door een vampier komt?' De Cullens zijn ingelicht over Marco. 'Zijn nek was open gebeten en er liep liters bloed uit?' Sneep kijkt de Cullens vol afschuw aan. 'Dit jullie schuld! Als jullie weg waren gebleven was dit nooit gebeurd!' zegt hij tegen de familie. 'Onze schuld? Jullie hebben ons hier naar binnen gelaten, jullie hadden ons ook kunnen laten gaan. En wees blij dat wij er zijn, wij kunnen jullie helpen,' zegt Bella. Bella heeft wel gelijk, zonder de Cullens gaan er nog meer mensen dood. 'Wie zegt dat één van jullie het niet hebben gedaan?' Sneep kijkt Bella doordringend aan. 'Hoe moeten we dat doen? Wij zitten hier opgesloten,' schreeuwt ze naar hem en zo ontstaat er een hele discussie tussen de twee. 'Oké, hou op! Wij willen jullie helpen maar ons vals te beschuldigen werkt het niet, wij zijn niet verder geweest dan deze deur. Wij voeden ons niet van mensen,' Carlisle probeert tussen de twee in te komen. 'Wij willen jullie helpen echt, maar dan moeten we wel wat vertrouwen van jullie krijgen,' Esme gaat naast haar man staan. Perkamentus kijkt de Cullens aan. 'Wij willen gewoon niet dat er nog meer leerlingen dood gaan,' legt hij rustig uit. Iedereen is gestrest door deze hele toestand. Perkamentus moet de Cullens vertrouwen. Alleen dan kunnen ze er goed uit komen. Opeens horen ze een harde gil. Een schreeuw, een angstschreeuw. Iedereen kijkt om, ze rennen allemaal op het geschreeuw af. 'NEE!' Een leerling zit naast een lichaam van een andere leerling. 'Aan de kant meisje,' zegt Perkamentus tegen meisje. Er ligt een leerling op de grond met een bloedende nek. De tweede slachtoffer. En dit keer een meisje ook uit de afdeling Huffelpuf...