A Magic World.

Hoofstuk 11.

De Cullens zitten met zijn allen op de kamer. Aan het overleggen hoe ze Zweinstein kunnen helpen. 'We moeten uit zoeken wie we kunnen vertrouwen, en wie niet. Zoals die Sneep, ik vertrouw die man niet,' zegt Edward. Carlisle wrijft met zijn hand over zijn gezicht. 'Je hebt gelijk, maar ik wil weten wie die vampier is die Voldemort helpt!' Carlisle denkt weer aan Harry, hoe bang hij is. 'Wat denk je van Lauren?' Zegt Rosalie. Carlisle kijkt op. Lauren? De vampier die Bella probeerde te vermoorden, maar die gevlucht is 4 jaar geleden, hij kan het toch niet zijn? 'We weten niet eens of hij nog wel leeft,' zegt Bella. Ze moet er niet aandenken om Lauren nog een keer te zien, om hem nog een keer in de ogen te kijken en te smeken om haar in leven te laten.

Harry zit op zijn slaapkamer met Ron, Hermelien en Ginny. Hij houdt de hand van Ginny stevig vast. 'Wat gaan we doen?' Vraagt Hermelien. Iedereen is stil. 'Wat kunnen we doen?' Harry kijkt zijn vrienden aan 'Voldemort wilt mij, hij heeft zelfs iemand ingehuurd om mij te pakken, ik denk dat dit het einde is en dat er geen weg meer terug is,' zegt Harry zacht. Ginny krijgt tranen in haar ogen, ze wilt niet dat ze haar vriendje verliest, ze is dol op Harry iedereen is dol op Harry. 'We gaan je beschermen Harry, al kost het ons leven we blijven bij je,' Hermelien lacht naar haar beste vriend. Ze hebben samen al zoveel meegemaakt, al zovaak heeft ze tegen Voldemort gevochten om Harry te beschermen en nu moet ze zich tegen laten houden door iemand die nog gevaarlijker is? Nee, dat doet ze niet. 'Ik wil niet dat jullie je hier mee gaan bemoeien, dat jullie weer je leven op het spel zetten voor mij, dat hebben jullie vaak genoeg gedaan,' Harry geeft om zijn vrienden maar ze hebben al genoeg voor hem gedaan, vaak genoeg hebben ze in het ziekenhuis gelegen voor hem. Harry staat op en loopt naar het raam. 'Voldemort wilt mij, en als die mij wilt kan die me krijgen. Ik ben het zat om bang te zijn en te vrezen voor mijn leven,' zegt hij zelfverzekerd maar stiekem diep van binnen is hij bang. Bang of het pijn doet, dood gaan... Want hij weet dat hij dood gaat, net zoals zijn ouders, net zoals Sirius, net zoals duizenden andere tovenaars en heksen die door Voldemort zijn omgelegd.

Perkamentus loopt door de gangen van het kasteel. Hij ziet Draco bij het raam staan een brief te lezen. 'Wat heb je daar meneer Malfidus?' Perkamentus kijkt Draco aan. Snel stopt Draco van schrik zijn brief weg. 'Niks professor...' Perkamentus kijkt hem doordringend aan. 'Niks? Wat voor brief heb je daar? Is het een brief van je vader?' Vraagt Perkamentus rustig. Draco wordt rood en kijkt hem boos aan. 'Bemoeit u zich toch met uw eigen zaken! Sinds die bloedzuigers hier zijn...' Draco stopt met praten en kijkt Perkamentus met grote ogen aan. 'Hoe...Hoe bedoel je? Bloedzuigers?' Geschrokken kijkt hij Draco aan. Hoe weet hij nou dat er vampiers hier zijn? Hoe kan hij dat weten... van zijn vader Lucius misschien, nee dat zal hij toch niet doen... 'Niks professor,' Draco loopt langs hem op en holt weg.

Perkamentus loopt naar zijn kantoor, waar de andere professors op hem wachren. 'Albus, we hebben slecht nieuws,' zegt professor Anderling zacht. Sneep gaat een stapje opzij. En daar, op de grond ligt een leerling. Perkamentus kijkt naar de leerling die op de grond ligt. 'Welke afdeling?' Vraagt hij met tranen in zijn ogen. 'Huffelpuf...' zegt Sneep zacht. Perkamentus loopt naar de leerling en knielt naast hem neer. Een jonge jongen van de afdeling Huffelpuf. Perkamentus herkent hem, Marco Jansen heet hij, aangevallen door een... vampier. Hij kijkt naar zijn nek waar een beet in zit en waar veel bloed uitstroomt. Dit had nooit mogen gebeuren, er is een leerling dood, doodgebloed, doodgebeten...