A Magic World.

Hoofdstuk 8.

Onzekerheid, angst, teleurgesteld maar vooral verraad. Dat is het enige wat Perkamentus voelt. Onzekerheid omdat hij niet weet hoe het zal aflopen met zijn leerlingen. Angst omdat hij niet weet wie er in zijn kasteel is, en wie het hulpje van Voldemort is. En verraad, want zijn collega maar ook goede vriend Lucius Malfidus heeft hem verraden. In plaats van achter hem te staan en zijn leerlingen te beschermen is hij weggegaan, naar Voldemort. Met of zonder zijn zoon Draco, dat weet nog niemand. 'Albus, ik heb gehoord van Severus wat er gaande is, moeten we ons zorgen maken...?' Arthur Wemel komt de kantoor van Perkamentus in. Arthur is de vader van de familie Wemel, die hier ook op school zitten. 'Ik weet het niet Arthur, ik maak me grote zorgen. Vooral omdat er een gevaarlijke vampier rond loopt en dan ook nog eens Voldemort erbij,' Perkamentus staart voor zich uit. 'Ik zal Harry in de gaten houden, daarom is Voldemort hier namelijk toch?' Arthur gaat tegen de muur aanstaan en haalt zijn handen over zijn gezicht. Perkamentus knikt. 'Ik laat het niet gebeuren. Ik laat het niet gebeuren dat Harry mee wordt genomen of gestraft wordt door hem. Ik bescherm hem. Wij allemaal beschermen hem,' Perkamentus draait zich om en kijkt Arthur bezorgd aan. 'Natuurlijk, wij beschermen hem. En niet alleen hem, we beschermen iedereen in dit kasteel. Zelfs de vampieren,' Arthur legt een hand op Perkamentus zijn schouder. Perkamentus weet dat hij het goed bedoeld, maar zelf weet hij niet of het nog wel gaat. Of hij zijn leerlingen kan beschermen, en vooral... Voor hoelang hij ze kan beschermen.

Emmett loopt over de gangen van het kasteel. Een erg blond jongetje... 'Mag ik jullie wat vragen?' Vraagt hij aan een groepje leerlingen. De 3 kinderen draaien zich om, dan ziet Emmett dat één van de kinderen, een jongen, erg blond is. Heel erg blond. 'Ik ben op zoek naar ene Draco...' Vraagt hij voorzichtig en hij staart de blonde jongen aan die meteen antwoord geeft. 'Dat ben ik, wat moet je van me?' De blonde jongen, Draco dus, kijkt Emmett brutaal aan. 'Kom even mee als je wilt, Draco,' Emmett grijnst en pakt Draco bij zijn arm. 'Hee! Laat me los!' Draco stribbelt tegen. Emmett duwt hem tegen de muur. 'Wanneer heb jij je vader voor het laatst gezien of gesproken knul?' Emmett kijkt Draco bedreigend aan. 'Wat gaat jou dat aan, ik ken je geen eens!' Emmett zucht. Hij knijpt iets harder in Draco's arm. 'Luister knul, ik vraag het je nog één keer, wanneer heb jij je vader voor het laatst gezien of gesproken?' De woede van Emmett komt steeds verder omhoog. Draco raakt er onder de indruk van. 'Een halfuurtje terug ongeveer...' Stottert hij. 'Goed, en wat zei hij tegen je?' Vraagt Emmett op een iets vriendelijker toon. 'Dat ik goed op mezelf moest passen,' Draco maakt zich los. Emmett grijnst en geeft Draco een klap op zijn schouder. 'Fijne dag nog knul!'

'Ik heb Draco gevonden, zijn vader heeft gezegd dat hij goed op zichzelf moest passen,' brutaal stoort Emmett het gesprek tussen Perkamentus en Sneep. 'Alleen dat?' Sneep kijkt vragend naar Emmett. 'Ja, die jongen was best bang dus ik denk niet dat hij liegt,' Emmett gaat op een grote stoel zitten. 'Hee...Dat is mijn favoriete stoel,' zucht Perkamentus. Emmett haalt zijn schouders op. 'Hier hebben we nog niks aan, we moeten weten waar Malfidus is, en of die met Voldemort is,' Sneep loopt zenuwachtig rondjes door het kantoor. 'Gast, relax. We vinden die Voldemort heus wel,' Emmett doet er heel koeltjes onder, maar hij weet niet hoe gevaarlijk en sterk Voldemort is.
'Ja we vinden Voldemort vast, maar als we hem vinden gaan we eraan, alllemaal. Voldemort is sterker dan je denkt vooral als er nog een vampier bij is!' Snauwend staat Sneep tegenover Emmett. Hij is het zat dat de vampieren denken dat Voldemort maar een normale tovenaar is. 'Ik laat me niet bang maken door een tovenaar,' snauwt Emmett terug. 'Wacht maar tot hij voor je staat dan praat je er niet zo gemakkelijk over,' dreigend gaat Sneep voor Emmett staan. 'We zullen wel zien,'