A Magic World.

Hoofdstuk 21

Zweinstein is een aantal weken verder. De oorlog tussen Voldemort en Zweinstein is nu echt begonnen. Elke dag is er wel iemand van Voldemort die 'nieuws' komt brengen. Elke dag hoort Perkamentus wel: 'Jullie hebben nog maar een paar dagen anders is het echt oorlog,'. En elke dag wordt het maar erger. Nu iedereen ook weet dat de Cullens niks voor hen kunnen doen is de hoop helemaal weg. Iedereen probeert sterk te blijven. In de weken dat de oorlog is begonnen zijn er drie doden gevallen. Eén leerling uit iedere afdeling behalve Zwadderich. Die afdeling laat Voldemort met rust. Perkamentus loopt zoals elke dag onrustig door de zalen rond. De lessen zijn voor een aantal weken gestopt, er is bescherming gekomen vanuit anderen scholen. Iedereen let op elkaar maar je ziet bij iedereen ook bij de leraren dat de angst groter is dan ooit.

Het is weer een hele onrustige dag, maar nu onrustiger dan normaal. Alsof er echt iets ergs gaat gebeuren. Perkamentus ziet iedereen door elkaar lopen en schreeuwen en niemand let meer op elkaar. Professor Anderling komt naast Perkamentus staat. 'Wat is er toch aan de hand?' vraagt hij aan zijn collega en goede vriendin. 'Ze merken de onrust, ze merken dat het niet goed gaat komen,' Anderling zucht diep. 'Maar dat is al weken zo, vandaag is het anders,' Als Perkamentus nog iets wilt zeggen ziet hij opeens alle leerlingen door elkaar schreeuwen en wegrennen. Hij ziet hoe leerlingen elkaar onderhand plette. 'Stop!' Probeert hij nog te schreeuwen door de menigte. Maar niemand luistert. Andere leraren komen haastig naar Perkamentus toe rennen. 'Hij is er!' roepen ze. 'Voldemort is er!'

Perkamentus rent naar de grote zaal waar Voldemort voor het laatst is gezien. Daar staat hij dan. De man waar niemand tegen op kan. De enige die dat ooit kon was Harry Potter. Nu staat hij hier'. 'Marten...' Perkamentus loopt rustig zijn kant op. De Cullens, die er ook bij staan kijken naar Emmett, ook hij is mee gekomen met Voldemort. Voldemort draait zich naar Perkamentus toe. 'Albus! Wat goed om jou te zien,' hij loopt lachend naar Perkamentus toe. 'Nieuwe vrienden?' Voldemort wijst naast de Cullens. 'Ik heb wel wat aan ze gehad. Emmett hier, is echt een geweldige vechter,' hij glimlacht gemeen naar de Cullens. 'Wat wil je?' zucht Perkamentus. Voldemort komt dichterbij hem staan. 'Ik denk dat je dat wel weet?' fluistert hij. Perkamentus laat zijn angst niet zien. Voor het eerst in al die jaren krijgt hij de kriebels van Voldemort. Vooral door het leger wat achter hem staat. 'Het gaat je niet lukken Marten, je kan niet alles krijgen wat je wilt,' Perkamentus wijst naar de deur. 'En nu eruit, verlaat mijn kasteel en kom er niet meer in,' Voldemort kijkt Perkamentus lachend aan. 'Je hebt altijd al een leuke humor gehad Albus. Ik krijg altijd alles wat ik wil, dat weet je toch? Hoelang kennen wij elkaar nou al Albus. Lang genoeg om alles van elkaar te weten. Voor het eerst in al die jaren ben je bang voor mij. Voor het eerst in al die jaren heb ik de macht over jou. Je bent niks Albus, helemaal niks,' Voldemort knikt naar zijn mensen met teken dat ze vertrekken. 'Tot snel Albus,' Perkamentus kijkt Voldemort en zijn leger na. Als zij weg zijn breekt Perkamentus. Hij laat zich vallen op de grond. 'Kom, we kunnen niks meer doen. Doe de school dicht, laat de leerlingen voor hun veiligheid naar huis gaan. Je hele school sterft weg als je niks doet,' Carlisle legt zijn hand op zijn schouder. 'Het spijt me, ik had je graag willen helpen maar hij is te sterk,' Perkamentus knikt van dat hij het begrijpt. 'We sluiten de school,'