Luanna

Michael

Met Luanna achter me aan loop ik naar de keuken. De heerlijke geur van versgebakken brood dringt mijn neusgaten binnen en mijn maag begint spontaan te knorren. Ook Luanna's maag houdt zich niet stil en begint ook luid te knorren. Lachend kijk ik haar aan en beschaamd slaat ze een hand voor haar mond en buik.
James komt uit de keuken gelopen met op een groot bord drie versgebakken broodjes en op een ander bord een grote kom erwtensoep. Gulzig beginnen we allemaal ons brood te eten en dopen we het af en toe in de soep. Samen bespreken we alle gebeurtenissen van vandaag.
We lachen met elkaar alsof we elkaar al jaren kennen. Uiteindelijk ging James naar de keuken om de afwas te doen en gingen Luanna en ik naar de kledingwinkel om de boel nog even goed af te sluiten.
'Nogmaals bedankt dat Pascalle en ik hier mogen blijven.' Zegt Luanna met een zacht stemmetje. Ik draai me naar haar om en zie dat ze me met aandachtige ogen bekijkt. Ik word er zenuwachtig van. Struikelend loop ik naar de voordeur van de winkel om die nog extra dicht te doen.
'Geen dank'. Zeg ik met een schorre stem terug. Ik schraap mijn keel en ga verder met mijn handelingen. Ik bekijk het slot alsof het het interessantste is dat ik ooit heb gezien. Ik wil overal naar kijken behalve naar Luanna. Met haar vreemde prachtige blauw ogen. Haar mooie lippen en haar stralende lach. Een vreemd gevoel verspreid zich door mijn hele lichaam en ik haat het. Het zorgt ervoor dat ik al het belangrijke uit het oog verlies en alleen nog maar aan haar denk. Plots hoor ik iets achter me op de grond kletteren. Met een ruk draai ik me om en zie ik Luanna op de grond gehurkt zitten, de scherven opruimend van de vaas die op de tafel stond. Ik ga naar haar toe en help haar met opruimen.
Voorzichtig pak ik de scherpe scherven en leg ik ze neer op de tafel. Luanna doet hetzelfde. Zwijgend ruimen we op en de spanning is duidelijk te voelen. Het is bijna ondraagbaar.
'Au.' Hoor ik Luanna ineens zeggen en ik kijk omhoog. Ik zie er een klein druppeltje bloed op de grond valt en tussen ons in uit elkaar spat. Ik pak haar hand vast en zie een kleine snee in haar handpalm. 'Het is maar een kleine snee, dus het hoeft niet verbonden te worden.' Ik blijf het sneetje bestuderen en merk dan dat ze naar me staart. Ik kijk op en onze ogen ontmoeten elkaar. Ik voel hoe blossen zich op Luanna's wangen vormen en merk dat de temperatuur lijkt te stijgen. Toch blijven we elkaar aanstaren en zegt niemand iets. Ik verdrink in haar ogen en kan alleen nog maar aan haar denken.
Onze ontmoeting schiet als een flash back door mijn hoofd. De eerste keer dat ik haar zag. Haar prachtige goudblonde haren in strengen rond haar gezicht hangend, haar blauwe ogen die me smekend en nieuwschierig aankijken. Maar het allerbelangrijkste is dat ik voor het eerst háár zie. Nu pas zie ik alle vermoeidheid die van haar gezicht is af te lezen. De blauwe plekken die ze vanochtend heeft opgelopen. Het straatvuil dat nog her en der in haar haar zit. Ik zie haar nu echt en ik vind het prachtig. Ik vind haar prachtig.
Mijn ademhaling versnelt en ik sta op. Steunend tegen de tafel leg ik de rest van de scherven neer. Ook Luanna staat ongemakkelijk op. Allebei weten we dat er iets is verandert, maar wat weten we niet.
Plots komt James de kamer ingewandeld. 'Michael er is bezoek.'