Luanna

Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen en sta ongemakkelijk op. Ik kijk naar Michael en mijn lichaam wordt overgenomen door een vreemd gevoel. Zo heb ik me nooit eerder gevoeld. Ik probeer mijn hoofd weer helder te krijgen en schud hem lichtjes. Ik moet mijn hoofd erbij houden.
Michael komt voorzichtig de kamer ingelopen. 'Michael er is bezoek.' Zijn woorden klinken ferm en hard. Achter hem vandaan gelopen komt niemand meer dan onze glorieuze koning. Stevian Jacobs. Met dreigende stappen en een keurende blik komt hij de ruimte ingelopen. Zijn ogen glijden op alles in de kamer en vinden dan mijn ogen. Snel maak ik een reverence en buig lichtjes mijn hoofd richting de grond. 'Sta op mijn kind.' Zijn stem klinkt zo zoet als honing. Ik ga weer rechtop staan en merk dat hij heel erg dicht bij me staat. Voorzichtig en subtiel doe ik een stap achteruit en loop ik langs hem heen richting de tafel. Nu pas zie ik de twee grote bodyguards die dreigend boven me uit torenen. Zij hebben waarschijnlijk de belangrijke taak gekregen om ervoor te zorgen dat Stevian Jacobs niks overkomt.
Stevian Jacobs is inmiddels alweer iets van 43 jaar oud en is al zo lang als ik me kan herinneren onze glorieuze koning. Hij zorgt ervoor dat alles goed verloopt en dat iedereen in vrede leeft. Er gaan verhalen over hem de ronde over hoe hij precies aan de macht is gekomen. Sommigen zeggen dat hij met een missie naar ons land is gestuurd om ons allemaal te redden, anderen zeggen dat hij met geweld aan de macht is gekomen en de andere politici vergiftigd heeft, maar niemand weet het échte verhaal.
'Wat wilt u van ons?' Het is Michael die de stilte doorbreekt. Ik staar hem aan, maar zijn ogen zijn alleen maar gericht op de koning. 'Helaas is vannacht mijn geliefde, Elizabeth Jacobs, overleden. Ze was al een tijdlang ziek en is uiteindelijk bezweken aan haar ziekte.' 'Het spijt ons heel erg. Mijn condoleance meneer.' Mijn stem klinkt zacht, maar krachtig en de woorden zijn er al uit voor ik er erg in heb. Meteen heb ik weer de volle aandacht van de koning. Een rilling loopt over mijn ruggengraat en ik probeer hem te onderdrukken.  'Zoals u weet heb ik iemand aan mijn rechterzijde nodig. Het volk wordt anders nogal.... rumoerig. Daarom heb ik besloten om een soort van verkiezing te houden. Het is een klein spelletje om het volk gerust te stellen en het gevoel te geven dat ze erbij horen. Dat we een eenheid vormen.' Hij loopt op me af en boort zijn ogen in de mijne. Ik kan zijn geur vanaf hier al ruiken. Een geur van een hele rozentuin. Iets te sterk als je het mij vraagt.
'Waarom bent u dan hierheen gekomen?' Ik sla een hand voor mijn mond, omdat ik al teveel heb gezegd, maar kan mijn nieuwsgierigheid niet onderdrukken. De koning lacht geamuseerd. 'Ach kind toch, zeg maar je. Ik ben hier gekomen om de meisjes één voor één zelf uit te kiezen. Zo kan ik ze geruststellen en ze de eer persoonlijk voorstellen om mijn eventuele echtgenote te worden. Ik was van plan om alleen even een kijkje te gaan nemen bij de nieuw gerenoveerde delen van het land, maar geruchten brachten me hier heen.' Hij stopt voor mijn neus en duwt met zijn hand mijn kin de lucht in. Hij draait mijn hoofd voorzichtig van links naar rechts en lijkt me helemaal in zich op te nemen. Langzaam begint hij rondjes om me heen te lopen.
'Geruchten over een dapper meisje die een jongetje uit de handen van mensenhandelaars probeerde te redden, maar helaas faalde. Het gerucht bracht me hierheen, naar jullie huis, en aangezien jij het enige meisje hier bent moet jij dat haast wel zijn.' Hij stopt met lopen en blijft achter me stilstaan. Ik voel zijn adem in mijn nek en voel me helemaal verstijven. Ik zorg ervoor dat ik geen enkele beweging meer maak en blijf strak voor me uitkijken.
'Ik moet zeggen; ik weet niet wat ik had verwacht hier aan te treffen, maar zo'n mooi meisje als jij had ik nooit verwacht. Zeg, lief kind, wat is je naam?' 'Luanna meneer.' Zeg ik bijna fluisterend. 'Luanna.' Herhaalt hij in zichzelf, alsof hij de naam -mijn naam- met zijn mond inspecteert. Hij streelt met zijn vingertoppen mijn haren en vervolgens zachtjes mijn wang. Daarna loopt hij naar de andere kant van de kamer en blaas ik met een zucht mijn adem uit. Hij wendt zich tot James. 'Ik zou Luanna graag mee willen laten doen aan de verkiezing. Uiteraard alleen met uw goedkeuring.' James kijkt met een uitgestreken gezicht naar de koning en vervolgens naar mij. 'Ik denk toch echt dat Luanna dat zelf moet bepalen.  Ziet u, meneer, Luanna verblijft hier namelijk tijdelijk en dus hebben wij niet het recht om over haar te beslissen. Luanna moet dus die keuze zelf maken.' Meteen draaien alle gezichten mijn kant op en kijkt iedereen me aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus schud ik langzaam en kort met mijn hoofd.
'In ruil voor je dienst krijg je natuurlijk een flinke beloning, een grote som geld.' Zegt hij op een zoete toon, alsof hij me nu wel kan overhalen. Opnieuw schud ik mijn hoofd. 'Sorry meneer maar ik neem uw aanbod niet aan. Ik kan Michael en James niet achter laten. Zij hebben me in hun huis genomen en als tegenprestatie help ik mee in hun winkel. Ik kan hier dus niet weg, maar wel bedankt voor uw aanbod.' Ik ben vrij tevreden met mijn antwoord en ik schenk de koning een glimlach. Hij kijkt even verbitterd, maar herstelt zich snel.
'Goed dan. Fijne dag nog verder.' Zo snel als hij gekomen is, zo snel verdwijnt hij ook weer. Met zijn laatste woorden nog in de lucht is hij alweer via de voordeur verdwenen en rijdt hij in een zwarte limousine weg. Als ik zijn aanwezigheid niet nog steeds gevoeld had, had ik me zelf er waarschijnlijk van overtuigd dat hij hier nooit geweest was.
Zonder nog een woord tegen elkaar te zeggen gaan we alle drie naar onze slaapkamers om daar de ontmoeting nog een keer te herbeleven.