my brother's best friend *2

21

Victoria

'Hey, mam', zeg ik glimlachend terwijl ik haar een knuffel geef. Maura knuffelt me lachend terug.

'Hey, schatje! Heb je me gemist?' Ik laat Maura los en knik.

'Heel erg. We hebben elkaar dan ook al ruim 2 maanden niet gezien!'

'Klopt! Ik heb jullie ook zo erg gemist! Louis, kom hier en geef me een knuffel!' Louis lacht en geeft Maura ook een knuffel.

'Jullie zien er zo goed uit!' Ik lach en pak Louis' hand. 'Je kan goed zien dat jullie van elkaar houden. Jullie zorgen goed voor elkaar en kijken zo liefdevol naar elkaar.' Louis geeft een kneepje in mijn hand en knipoogt naar me.

'We zorgen zeker goed voor elkaar. We merken aan elkaar als de ander zich niet goed voelt of ergens mee zit. Dan praten we wat en is het uiteindelijk weer goed. Ik doe gewoon alles om Victoria gelukkig te zien.' Ik glimlach naar Louis en druk een kus op zijn kaak.

'Echt fijn om te zien dat je zoveel om mijn dochter geeft.' Maura glimlacht naar Louis en Louis glimlacht terug. 'Vic, je moet deze jongen nooit kwijtraken.'

'Dat ben ik ook niet van plan, mam.'

'Zullen we maar eens naar jullie huis gaan?' Ik knik en pak Maura's koffer. 'Ach, meisje. Die koffer kan ik zelf dragen.'

'Maakt mij niks uit', zeg ik simpel. Maura grinnikt en we lopen met z'n drieën naar mijn auto. Ik leg de koffer in de achterbank en stap in achter het stuur.

'Is Niall er ook?' Ik schudt mijn hoofd.

'Nee, de jongens komen vanavond even langs.' Ik zie Maura in de achteruitkijkspiegel knikken.

Na tien minuten komen we aan bij ons huis en ik typ de code voor de poort in. De poort schuift langzaam open en ik rijd verder.

Ik parkeer de auto naast die van Louis en stap uit. Louis heeft de voordeur al geopend en Maura en Louis zijn al naar binnen gestapt.

Ik loop naar de keuken, waar Louis een pot thee aan het zetten is. Ik zucht en ga naast hem staan.

'Het moment is aangebroken', mompel ik. 'Ik zal het haar moeten vertellen.' Louis kijkt me bezorgd aan.

'Je kan hier echt niet tegen, hé?' Ik schudt mijn hoofd.

'Ik ben écht heel bang dat ze teleurgesteld zal zijn.'

'Waarom zal ik telurgesteld in je zijn? Je bent toch niet zwanger?!' Ik veer op van mijn moeders stem en kijk geschrokken om.

'Nee! Nee, nee! Natuurlijk niet!' Maura zucht opgelucht en legt haar hand op haar borst.

'Gelukkig maar. Maar wat is er dan wel?' Ik zucht en kijk naar beneden.

'Lees maar.' Ik geef haar de brief van school, die ik zolang in het keukenlaatje had liggen.

Maura's ogen vliegen over de regels tekst en aan het einde legt ze het papier neer en staart ze voor zich uit.

'Sorry, mam. I-ik... Het was niet mijn bedoeling om je verdrietig of teleurgesteld of boos of wat dan ook te maken. Ik ben er elke keer onterecht uitgestuurd! Alsjeblieft, geloof me?!' Maura knikt langzaam en staat dan op.

'Het geeft niet, meisje. En ik geloof je.' Ik zucht opgelucht als ik haar armen om me heen voel en het voelt alsof er een enorme last van mijn schouders afvalt.

'Dankje, mam.'

'Geen probleem, schatje. Ik ga mijn koffers uitpakken en dan drinken we gezellig een kopje thee. En daarna kunnen jij en ik gezelig samen koken. Een moeder-dochter momentje.' Ik glimlach naar haar.

'Weet je waar de logeerkamer is?' Maura schudt lachend haar hoofd. 'Ik loop wel met je mee', stel ik voor. Maura knikt glimlachend en ik ga haar voor op de trap. Ik loop de gang door en open de laatste deur aan de linkerkant.

'Hier is de logeerkamer. De deur links naast je, in de lengte van de gang, is de badkamer. Tegenover de trap is Louis' en mijn kamer en, nou ja, de rest zal je vast wel weten te vinden.' Maura knikt en bedankt me. Ik glimlach en loop weer naar beneden.

'Dat ging beter dan verwacht.' Louis grinnikt en slaat zijn armen van achteren om me heen. Ik leun met mijn hoofd op zijn borst en zucht gelukkig.

'Ik zei toch dat het wel mee zou vallen? Maura wordt niet snel boos.' Ik grinnik en knik.

'Je had helemaal gelijk. Wat wil je zometeen eten?'

'Carrots!'