my brother's best friend *2

33

Victoria

De vakantie ging veels te snel voorbij en voor ik het wist, stond ik alweer naast mijn auto op de parkeerplaats bij het college.

Alex en Noah, die me al aan hebben zien komen, rennen naar me toe.

'Vic! We hebben een groot probleem!' Ik frons en laat me meesleuren door de twee meiden.

'Wat is er dan?' Noah en Alex kijken elkaar aan en kijken dan naar mij.

'Nou. We liepen naar onze kluisjes en...' begint Noah.

'We kwamen dit tegen.' Alex en Noah stoppen bij een muur en ik schrik.

Een reusachtige foto van mij, met mijn echte naam er overheen geschreven.

'Het hangt door de hele school. Iedereen heeft het er over.' Ik zucht en scheur de foto van de muur.

'Ag, Victoria toch', hoor ik de schelle stem van Famke achter me. Ik draai me om en zie daar de barbiepoppen staan.

MAF, snap je hem, Macy, Avaline en Famke? Nee? Oke.

'Die foto was net zo mooi, vinden jullie niet, meiden?' Ava en Macy knikken wild en ik rol met mijn ogen.

'Wat wilde je hiermee bereiken, Famke?' Famke zwiept haar haren naar achteren en kauwt arrogant op haar kauwgom.

'Wraak, Victoria Horan. Wraak.' Ik frons.

'Hoezo wraak? Wat heb ik dan gedaan?' vraag ik verward, maar eigenlijk kan het me niets schelen. Het zal wel weer om de domste reden zijn.

'Je hebt me voor schut gezet bij dé Niall Horan. Ik had hem zo in mijn bed kunnen krijgen die avond.' Ik voel Noah naast me verstijven en zie dat haar knokkels wit worden van het knijpen.

'Sowieso was je dat nooit gelukt, Famke. Niall is verliefd op Noah. Ze wonen al samen en zijn echt helemaal smoor op elkaar.'

'Ach ja, alles kan kapot. Is het niet, meiden?' Ava en Macy knikken weer en ze lopen heupwiegend weg.

'Ik mep de make-up van hun facking gezichten!' Noah wilt op ze afstormen, maar Alex en ik houden haar snel tegen.

'Rustig, Noah. Ze zijn het niet waard', spreek ik haar in. 'Ze denken dat ze alles zijn, maar dat zijn ze niet.'

'Ze hebben jouw echte naam bekent gemaakt, Vic. Weet je niet wat voor problemen dat kan opleveren?!' Noah trekt zich los en zo snel mogelijk grijpen we haar weer vast. 'Laat me los! Ik ga ze vermoorden!'

'We pakken ze nog wel terug', beloof ik haar. 'Geen idee hoe, maar dat bedenken we nog wel.'

'Wie pakken jullie nog terug?' Ik draai me om en kijk Thomas verveeld aan.

'Heb je ons af staan luisteren?' Thomas schudt snel zijn hoofd en stapt naar achteren.

Is hij bang?

'Wat verberg jij? Je bent nooit bang voor iemand.' Thomas kijkt betrapt, maar probeert het zo snel mogelijk te verbergen.

'Niks hoor. Uhm... Ik wilde vragen of we vandaag weer gaan afspreken voor bijles.' Ik denk even na en schudt dan mijn hoofd.

'Nee, Louis heeft bezoek.' De jongens gaan vandaag overleggen voor een nieuw album bij ons huis.

'We kunnen wel bij mijn huis?' Ik twijfel even. 'Mijn ouders zijn thuis, geen zorgen dat ik iets ga doen bij je.'

Ik knik. 'Goed dan.' Thomas knikt en loopt weg nadat de bel is gegaan.