my brother's best friend *2

37

Victoria

'Ik durf niet te kijken', zeg ik na vijf minuten. De meiden trekken me mee naar de badkamer en ik sluit mijn ogen.

'Vic, kijk alsjeblieft.' Ik schudt mijn hoofd.

'Kom op, je kan het wel.' Ik zucht diep en open mijn ogen.

Twee streepjes.

Positief.

3 weken.

Ik zak op de grond en staar verloren voor me uit. Dit kan niet waar zijn. Het kan gewoon niet waar zijn!

'Vic.' Ik zie Lou voor me neerknielen. 'Het komt goed. Wij helpen je met alles.'

'Ik heb Louis nodig', mompel ik. 'Ik heb hem nu nodig.'

'Dat begrijp ik, Vic. Maar...', begint Noah.

'Ik heb hem fucking nodig! Het is zijn kind!' De meiden deinsen achteruit van mijn uitbarsting. 'Ik doe het zelf wel.'

Ik sta op en loop naar het appartement van de jongens. Ik klop op de deur tot er eindelijk wordt opengedaan door Liam.

'Hé, Vic.' Ik duw hem aan de kant en loop het appartementje in. 'Ook goedemiddag.'

Ik draai me naar hem toe. 'Waar is Louis?' Liam denkt na.

'In zijn kamer, geloof ik. Maar Vic...' Ik schudt mijn hoofd.

'Welke kamer?' Liam pakt mijn pols.

'Misschien kan je hem bete...' Weer schudt ik mijn hoofd en trek mijn pols los.

'Welke kamer, Liam? Dit is belangrijk, ik meen het.' Liam's blik veranderd naar bezorgd en dan zucht hij.

'Je weet waar je mee bezig bent, toch?' Ik knik wild. 'Goed dan. De tweede kamer aan de linkerkant.' Ik knik en loop richting de kamers.

Als ik voor Louis' kamer sta, gaat naast me een deur open en komt Niall naar buiten lopen. Zijn blik valt op mij en hij fronsd.

'Vic? Wat doe jij hier?' Ik wuif het weg.

'Vertel ik je later nog wel. Ik beloof het.'

Anders komt hij er over een paar maanden wel achter.

Niall knikt en loopt weg. Ik zucht nog een keer diep en klop dan op Louis' deur.

'Binnen', hoor ik hem mompelen. Ik stap nerveus naar binnen en zie Louis op zijn bed zitten.

Wanneer hij opkijkt van zijn telefoon en hij mij ziet staan, kijkt hij me boos aan.

'Kun je me geen afstand geven?' Hij staat op en loopt naar me toe. 'Je blijft me stalken. Kap daar eens mee! Vind je het soms leuk om me gebroken te zien?!' Louis duwt me ruw naar achteren en heft zijn hand op om me te slaan.

'Stop!' gil ik en ik bescherm mijn hoofd en buik met mijn handen. 'Ik wilde iets belangrijks tegen je vertellen. Wat je ermee doet, moet je zelf weten.'

Louis laat zijn hand zakken en ik ga weer overeind staan. Hij kijkt me vragend aan en ik leg mijn handen op mijn buik en kijk hem enthousiast aan.

'Ik ben zwanger.' Louis blik wordt emotieloos en hij staart me aan.

'Leuk voor je.' Ik zucht.

'Van jou, Louis.' Zijn blik veranderd meteen naar iets blijer. 'Het kind is van jou.'

*twijfelt* zou ik hem nu plaatsen of pas over een paar uur? Hmm. Ah, fuck it, ik doe het nu wel.

Love you all xxx wondergirl101