my brother's best friend *2

35

Victoria

Een maand later stap ik de tourbus in. Louis negeert me nog steeds volledig.

Maar jammer genoeg heb ik de baan aangenomen, dus ik moet wel mee.

Gelukkig gaan Noah en Alex ook mee, maar die zullen het wel te druk hebben met hun vriendjes. Jepp, Alex heeft met Harry. Het zat er een beetje aan te komen. Ze gingen steeds meer met elkaar om.

Niall, Harry, Liam, Noah, Alex en Lou weten allemaal het echte verhaal, alleen Louis wilt het niet geloven. Hij zegt steeds dat ik alles bij elkaar lieg, terwijl ik Thomas met geen vinger heb aangeraakt.

'Waar is Louis?' vraag ik verbaasd als ik hem niet zie zitten. De jongens zuchten en wijzen naar de slaapkamers. 'Ik weet niet of ik dit nog aankan, jongens.'

'Hier was ik dus elke keer bang voor', mompelt Niall, die na mij en Noah instapt. Ik verbleef de hele maand bij Noah en Niall. 'Als jullie ruzie zouden hebben, zou ik niet weten voor wie ik ben.'

'Je gelooft mijn verhaal toch wel, Niall? Je wist hoeveel ik van Louis hou. Ja, hou, niet hield. Ik hou nog steeds van hem, maar hij niet van mij, dat is duidelijk.'

De jongens zuchten weer en ik plof tussen Harry en Liam in. 'Ik moet op de een of andere manier Famke laten toegeven.' Liam gaat meteen rechtop zitten en draait zich naar me toe.

'Ik weet misschien wel wat!' Iedereen kijkt Liam vol verwachting aan. 'Ik kan misschien een van die barbies daten.' Ik knik langzaam.

'Dan moet je wel Avaline daten. Die is veel slimmer dan Macy. Nou ja, dat is al snel zo', verteld Alex. Harry legt zijn arm om haar schouders heen en drukt een kus op haar wang.

'Oke, dus dan ga ik Avaline daten, kom ik uiteindelijk bij het meesterbrein en laat ik haar bekennen.' We knikken instemmend en de bus begint te rijden.

'Maar Vic, het komt echt wel goed. Geloof me', moedigd Liam me aan. 'Louis zal vanzelf wel doorhebben dat je de waarheid spreekt.'

-

Die middag zitten we in een stadion. De jongens moeten vanavond optreden. Er worden nu voorbereidingen getroffen voor het optreden. Soundchecks enzo. Generale repetities.

Paul vroeg of ik vanavond al een lied wilde meezingen, maar ik heb geweigerd. Paul begreep me volkomen. Het was al algemeen bekend dat ik ruzie had met Louis.

Zuchtend loop ik naar Louis. Ik heb hem een poosje niet gesproken, om hem wat tijd te geven.

Louis zit op de rand van het podium, een beetje voor zich uit starend.

'Lou...' Louis draait zich naar me om en kijkt meteen weer weg.

'Ga weg, Vic', mompelt hij. Ik ga naast hem zitten, wel een paar centimeter van hem af. 'Begrijp je niet dat ik je hier niet wil?!'

'Louis. Ik heb je nou de tijd gegeven om na te denken, maar laat me please mijn verhaal uitleggen.'

'Ik hoef jouw verhaal niet. Je bent fucking vreemdgegaan!'

'Ik heb hem met geen vinger aangeraakt!'

'Heb je wel! Je zat op zijn schoot en zoende met hem!'

'Ik heb hem niet gezoend! Laat me het verdomme uitleggen!'

'Ga gewoon weg.' Louis staat op en laat me alleen achter.