Over hoe ik Nathan leerde kennen

De toneelvoorstelling

Ik trok snel mijn jurk aan die ik aan moest doen als prinses.

Ik speelde nu al heel lang mee met deze toneelgroep, via mijn ouders was ik eringerold, en ik deed het best goed, want ik had weer een grote rol!

'Ophelia? Kom je? Je bent de laatste!'

'Ja, ik ben bijna klaar! Daan, kan jij de rits eens dichtdoen alsjeblieft?'

Ik snelde naar de make-up tafel.

'Sorry Jennie, ik was een beetje te laat.'
'Geen probleem lieverd.'

Daarna moest ik mijn haar nog laten krullen. Van mezelf had ik krullend haar, maar het moesten prinsessenkrullen worden, die pasten natuurlijk beter bij mijn rol. Als kers op de taart kreeg ik ook nog een tiara.

Toen ik de trap oprende zag ik dat we net begonnen waren. Super, ik was nog op tijd.

Ik moest op.

Ik groette het publiek voor de laatste keer en liep naar de kleedkamers. Dit was de laatste voorstelling. Natuurlijk vond iedereen dat wel spijtig maar er zat nog een leuke fuif aan te komen nu.

Nadat ik omgekleed en ontschminkt was, ging ik naar boven, naar de foyer waar plek was voor tafeltjes, en waar mensen gezellig samenzaten om bij te kletsen.

Ik bestelde een pintje en liep er mee naar buiten, want het was echt snikheet daarbinnen. Mijn vriendinnen waren nog beneden maar ik had geen zin meer om op hen te wachten.

Buiten, op het plein voor de zaal waren een aantal bankjes. Er zat een jongen driftig op zijn gsm te tokkelen. Ik dacht yolo waterpolo, ik ga naar daar. Ik blijf hier niet lonely staan.

Toen ik dichterbijkwam zag hij er wat uit als Nathan. Nathan als in Acid.

Neee Ophelia dat kan niet. Nathan woont in Blankenberge, wat zou hij hier zoeken?

Ik ging dichterbij. Het was echt hij. Ofwel was het een lookalike.
Oh wacht. Niet laten merken dat je hem kent. Hij heeft in een livestream al eens gezegd dat hij geen fans date. Niet meteen je kansen verspelen Ophelia.
Gewoon rustig beginnen.

'Hoi...'