Over hoe ik Nathan leerde kennen

Pijn

Die avond kwam ik weer thuis.

"Ah Ophelia, je bent daar ook nog eens!"
Shit, ik was aan mijn mama vergeten zeggen dat ik naar Blankenberge was.

"OMG sorry mams! Ik was dat helemaal vergeten."

"Ik hoef geen excuses! Ga gewoon naar je kamer!"

Ik schrok van haar hevige reactie.

Op mijn kamer aangekomen opende ik Skype op mijn laptop en belde Nathan. Gelukkig nam hij op. Ik vertelde hem over mama en hij probeerde me wat te troosten.

"Weetje wat? Anders kom ik morgen eens langs!"

Het pijnlijke gevoel in mijn buik dat ik 2 dagen geleden had gekregen verdween niet. Ik dacht eerst dat het kwam doordat ik het had opgefuckt bij Nathan, maar nu was alles goed en het ging gewoon niet weg.

Ik besloot gewoon te gaan slapen.

De volgende ochtend was het niet over. In tegendeel, het was nog veel erger.
Ik voelde aan mijn voorhoofd en het was kletsnat van het zweet.
Ik zag dat het al 11 uur was.
Komaan, de douche in, Nathan is hier over een uur.

Na de douche stonk ik niet meer, maar de buikpijn was totaal niet minder.
Mijn horloge toonde dat het 12 uur was.
Hup, Ophelia, naar het park!

Nathan had me net een bericht gestuurd dat hij er al was.

Ik sprong op mijn fiets, richting het park, gelukkig was het maar 5 minuutjes rijden.

Na de inspanning van de fietstocht deed mijn buik nog meer pijn. Ik parkeerde mijn fiets en zag dat Nathan op een bankje zat.

Komaan Ophelia, doe niet zo pussy, het is misschien 10 meter stappen. De pijn was ondraaglijk. Als ik ging zitten zou het beter gaan. Misschien had ik toch beter een pijnstiller genomen...
Oke ik was er.
Ik probeerde de leuning van de bank vast te grijpen.
Ik voelde me zo wankel.
En toen viel ik flauw door de pijn, in zijn armen.