Over hoe ik Nathan leerde kennen

De fuif part 1

'Oh heej! Hee ben jij niet het meisje dat de prinses speelde?'
'Jaa, dat ben ik haha!'
Hij stak zijn gsm in zijn broekzak en merkte toen pas het bier in mijn hand op.
'Aweel? Ben jij al 16?'
'Euh... Over een half jaartje pas...'
'Hahaha stoute meid.'

Even zeiden we niets. Ik kon niet stoppen met grijnzen. Ik kon het echt niet geloven dat ik Nathan nu, op dit moment, en deze plek tegen kwam.

'Waarom kwam je eigenlijk naar hier?' vroeg hij.
'Wel, binnen is het echt snikheet, en veel te druk! Tot hoelaat blijf je eigenlijk?'
'Totdat mijn mama naar huis wilt, ze is nu aan het praten met iemand. Hoezo?'
'Er is nog een kleine fuif straks. Je moet je er niet teveel van voorstellen hoor.'
'Ooh daar wil ik wel graag bij zijn, ik zal zien wat ik kan doen.'

Er was een vraag die ik echt graag wou stellen.
Waarom ben je hier?
Maar dan zou ik waarschijnlijk moeten bekennen dat ik wist dat hij in Blankenberge woonde en dat ik dus wist dat hij een YouTuber was.

'Bon, ik ga naar binnen, kom je mee?'
'Sure!'

We liepen binnen. Ik zag mijn mama aan een tafeltje zitten met een vrouw. Ik zette snel mij lege glas op de bar en liep naar haar toe.

Ze praatte met Michelle. De mama van Nathan.
Waaat? Kon het nog gekker worden.
Nathan stond naast mij.

'Ah, Ophelia. Je hebt Nathan ook al leren kennen precies. Zijn mama zat vroeger bij mij in de klas!'

'Oooh! Grappig! Mag ik je drankkaart alsjeblieft?'

'Ja, hier is ze. Trakteer Nathan is oke?'

'Okee!'

Samen met Nathan liep ik terug naar de bar.

'Wat wil je?' vroeg ik.

'Hetzelfde als jij!'

'Twee Hoegaardens alstublieft.'

Rik stond achter de bar. Rik was 22. Hij speelde vroeger ook bij mijn toneelgroep.

'Ophelia? Jij bent nog geen 16 volgens mij he?'

'Dat klopt maar ik wel.'

Rik moest lachen om Nathan's reactie.
Samen met Nathan liep ik naar mijn vrienden.
Hij kon het meteen goed vinden met hen.

Het was ondertussen al half twaalf. Mijn mama was net naar huis gegaan. Michelle was nu even naar vrienden van haar, die hier ook in de buurt woonden. Ze zou Nathan ophalen als hij belde.

Het feestje begon op gang te komen. De tafels werden aan de kant geschoven en enkele durfals waagden zich aan een dansje.

Toen de dj van dienst, Rik, de macarena (hoe typisch) opzette, stormde iedereen op de dansvloer.
Er bleven cliché nummers komen dus we bleven ook maar gaan.

Nathan was de hele tijd in mijn buurt. Het was fantastisch. En het werd alleen maar beter, ongeveer dan toch...