En toen lag ik daar. Jep. In het ziekenhuis. Mijn mama zat recht tegenover me op een stoel. En Nathan zat op de vensterbank.
"Hoi, Ophelia! Alles oke?"
"Ehhh, ja?"
De buikpijn was weg. Ik snapte er niets van.
"Je had een blindedarm ontsteking. Het is helemaal opgelost nu. Overmorgen mag je naar huis!"
Wat? Overmorgen pas?
Ik maakte mijn protest ook meteen aan m'n mama duidelijk.
"Ophelia het is voor je eigen goed."
Nathan kwam op mijn bed zitten.
"Geen zorgen lieverd, ik kom elke dag langs!"
Mijn mama keek me ietwat afkeurend aan.
"Ik ga dan maar zeker?" Ze gaf me een kus op mijn wang en weg was ze.
Nathan moest lachen.
"Dat ding dat je aanhebt is echt verschrikkelijk."
Ik sloeg al spelend op zijn arm.
"Jij bent verschrikkelijk!"
Ik keek hem uitdagend aan.
Hij kuste me.
Wat had ik dit nodig.
Toen we aan het kussen waren kwam plots een verpleegster binnen.
Ooh wat was dat weer gênant...
"Wil jij wat yoghurt lieve schat?"
Ik keek haar met een rood hoofd aan.
"Eh ja graag!"
Twee volledige dagen moest ik zien te overleven in het ziekenhuis, wat niet zoveel is tegenover anderen, en door Nathans aanwezigheid waren ze zo voorbij.
Wat een schatje was hij ook.
Ik was weer helemaal happy buiten met Nathan en mijn moeder, op naar huis en nog een onvergetelijke anderhalve maand zomervakantie tegemoet.
JE LEEST
Over hoe ik Nathan leerde kennen
FanfictionOphelia leert Nathan aka Acid kennen op haar toneelvoorstelling. Ze worden steeds closer en Ophelia heeft toch wel een crush op Nathan. Ze krijgt natuurlijk ook haat wanneer ze de eerste keer in Acid's video's komt. Een (klein beetje) cliché verhaal...
